.
. DIES IRAE Dies iræ dies illa, Solvet sæclum in favilla, Teste David cum Sybilla. Quantus tremor est futurus Quando iudex est venturus, Cuncta stricte discussurus! Tuba mirum spargens sonum Per sepulchra regionum Coget omnes ante thronum. Mors stupebit, et natura, Cum resurget creatura Iudicanti responsura. Liber scriptus proferetur In quo totum continetur Unde mundus iudicetur. Iudex ergo cum sedebit, Quidquid latet apparebit: Nil inultum remanebit. Quid sum miser tunc dicturus, Quem patronum rogaturus, Cum vix iustus sit securus? Rex tremendæ maiestatis Qui salvandos salvas gratis, Salva me, fons pietatis. Recordare, Iesu pie, Quod sum causa tuæ viæ: Ne me perdas illa die. Quærens me sedisti lassus, Redemisti crucem passus: Tantus labor non sit cassus. Iuste iudex ultionis, Donum fac remissionis Ante diem rationis. Ingemisco tamquam reus, Culpa rubet vultus meus: Supplicanti parce Deus. .