scugnizzo on web

Pubblico nel blog, una poesia che ho scritto alcuni anni fa , spero che piaccia


O’Presepe e’nu povero Ddio. Chist’anno comm’e ll’ato anno , comme sempeMe so attrezzato a fa  nat’o presepeMa st’anno me so miso pe cchiù tiempoT’o giuro, nce’aggio perzo overo a’capa Ll’aggio accumminciato na semmana fa’Pe spazio fra sufferenza e nataNu tentativo scemo e’te scurdàDoppo che e’tre dicembre, m’e lassato. E piglianno a’creta mmano , aggio creatoE che pacienza, pastore pe pastoreDoppo tre ore nun m’ero stancato,ma pensavo a tte, quanno me chiammave ammore, allora doppo poco ce pensaje,faccio nat’o pastore, faccio a essama dint’o presebbio ,nun se vista majechi miette ‘lloco ncoppo chi t’e lassa? Ma je te facette . a’faccia, e ‘mmane , ll’uocchie,e na vesta rossa , ‘ncuollo te mettettee po’ e capille nire, e rosa a’ vocca,che nat’a vota appriesso , me perdette. E ‘ncopp’o presepio, nun ce steva storia…A grotta e’ Cristo senza considerazione,Ma come , nun ce staje e je ancora moro?Me fosse annammurato e’ nu pastore. Passaje Natale. E ce pensajeE pe tenerte cchiù vicinoA Capodanno t’e luvaje a copp’o presepeE te mettette ncopp’o comodino. E a mezanotte chiagnette d’a primm’oraLacreme sole e nu’ povero DdioCa se ggiraje e vicino a nu pastore Dicette sulo : “Auguri ammore mio.”    Salvatore Mennillo