Il vento

One day baby, we’ll be old... Forse.

"Nullo ergo tempore non feceras aliquid, quia ipsum tempus tu feceras. Et nulla tempora tibi coaeterna sunt, quia tu permanes; at illa si permanerent, non essent tempora. Quid est enim tempus? Quis hoc facile breviterque explicaverit? Quis hoc ad verbum de illo proferendum vel cogitatione comprehenderit? Quid autem familiarius et notius in loquendo commemoramus quam tempus? Et intellegimus utique, cum id loquimur, intellegimus etiam, cum alio loquente id audimus. Quid est ergo tempus? Si nemo ex me quaerat, scio; si quaerenti explicare velim, nescio; fidenter tamen dico scire me, quod, si nihil praeteriret, non esset praeteritum tempus, et si nihil adveniret, non esset futurum tempus, et si nihil esset, non esset praesens tempus. Duo ergo illa tempora, praeteritum et futurum, quomodo sunt, quando et praeteritum iam non est et futurum nondum est? Praesens autem si semper esset praesens nec in praeteritum transiret, non iam esset tempus, sed aeternitas. Si ergo praesens, ut tempus sit, ideo fit, quia in praeteritum transit, quomodo et hoc esse dicimus, cui causa, ut sit, illa est, quia non erit, ut scilicet non vere dicamus tempus esse, nisi quia tendit non esse?"

(S. Aurelii Augustini, Confessionum OPERA OMNIA - editio latina, Liber Undecimus, Proemium, De tempore, 14.17.)

Il tempo non esiste

e per chi esiste finirà...

Vago nei miei cambiamenti,

mutazioni continue.

Vorrei portare Te

nel non spazio,

dove assaporare la vita

che non nasce,

che non muore...

ma... non mi è concesso,

non è giusto per Te.

Vago senza le attese,

senza le fermate...

ma... will be old, one day?

No. E mi rattristo per la distanza

che ci separa.

V e n t o n o m a d e