dialèt bressà

che fera che l'era ( a san Faüstì )

Me ricorde che, quand sìre zuinòt,

partìe dal paés vers al bòt,

en treno, vint minücc a rìà 'n stassiù,

e oter vint al slarg de Furmintù.

E zà da lé ona fiömana de zènt

dré a la rìa pö ìa de Brèssa,

la me strinzìa, e mé sìe contènt;

pò, a passitì picinì, sensa frèssa,

fàe passà i banchècc de la féra

pian pianì, tra la zènt, chèla véra.

Che cincel! De culur, de udur e de us:

tajaverdüre che i par miraculus,

pomàte dei dulur; e chèi balunsì

che le màme ga compra ai s'citì,

pò i ghe scapa da le mà e i vula 'n ciél,

e sté pütì che pians e i fa de bel.

E 'l stràs de frigà 'n tèra che de sul

el nèta i paimèncc quasi 'n d'en vul;

e 'l cöntastórie co la sò fisa 'n ma,

e la carmelitana col papagalì che dà

el biglitì de la fürtüna coi nömer

del lòt sücür, e ghè quac cöcömer

che se fa 'ntorcià col pac napoletà:

ma som en féra, proncc a fas fregà.

An del pal che té sö l'umbrilù

en do' che i vend tirapicio e turù,

ghè 'mpiéntat on rampì per tirà

la mezana de melòt e de söcher

che sa mola e sa strens per deéntà

tate stéche turzide de böcher.

E 'l stéchet con de 'l söcher filat

el par on nigol bianc de bombas,

'na bontà, quand che 'l s'è deleguat

ne la boca, söl barbos e söl nas.

El rosolio de le bussitine,

i züchì e le mandole ambruzine,

biline e patuna e stringhe négre,

e file de zènt semper pö pégre.

San Faüstì e Gioìta, la spada 'n ma,

en tra de lur chissà che i disarà.