dialèt bressà

la poesia

LA POESIA   -   traduzione da Trilussa -

Apenä sparés l'ültimä stilinä

e sa smarés on bris apò la lünä

ghè 'n merlo che ma bècä a önä a önä

töté le rösé de la finistrinä:

el sa scónd tra i ram de ona piantä,

el sa scuassä e rinfrescä; e 'l cantä.

L'óträ matinä vègne fò dal let

co l'idèä de vidìl pö de visì,

e 'l merlo, fürbo, che 'l capìä 'l latì,

spalancat le àle l'è ulat söl tet.

- Semo! - ga disé - nó te vòe ciapà... -

E gó bötat on tòc de mol de pà.

- L'è migä - el dis lü - che gó rabiä

e nó ma fidès, só giù che a té ta crèt;

el só che ta m'anfilèt miä 'n d'on spét,

el só che ta ma sarèt migä en gabiä:

ma ta sét poetä, e ma sa n'ingüré miä

de 'nà a finì détèr an de ona poesìä. -

- L'è on pó che ta ma stöfèt a söbià!

Per té, i osèi, i fa apenä chèst:

chiùchiù, cicì, cipì... Te par onèst

de fam restà mal compagn d'on cà

sensä capì gnèmanc ona parolä

de chèl che ta vé förä da la golä?

Nöf vólté sö dés el tò pio pio

che ta cunsulä e 'l ta ralegrä 'l cör

l'è per neènt on cantà d'amùr, o pör

on digä grassié al sul o pregà Dio:

ma l'è sul per la sudisfassiù

de vigä fat 'na bunä digestiù. -