Nie mam imienia Non ho nomew oczach negli occhiskrapla sie dziecinstwo scorre l'infanziatak dawno da temponic nie czulam non sento nientewiem tyle so soloze jestem zmeczona che sono stancanie potrafie odpoczac non riesco a riposareani odnalesc nč a ritrovarechocby sladu siebie una minima traccia di menie pamietam non ricordoczy w ogóle zylam se ho vissutoa jesli tak e se sģto po co per cosagdzie jest moja dusza nč dove sia la mia animadlaczego tak sie stalo perchč sia successo questoco mnie róznilo cosa mi differenziavaod innych ludzi dagli altriczy bylam za slaba se ero troppo debole zbyt odlegla od zla troppo lontana dal male przez to mniej prawdziwa e per questo meno veradla tego swiata per questo mondoa teraz stoje e adesso sono quiw sadzie davanti al tribunalepod golym niebem sotto il cielo spogliotak cicho c'č silenzionajblizej samotnosci sempre pił vicina la solitudinemoze powinnam forse dovreipo prostu tutaj usiasc semplicemente sedermi quii udawac e far fintawystarczajaco dlugo quanto bastaze jest po wszystkim che tutto va per il meglioale przeciez ma ioja nie mam imienia non ho nomew okol mnie sam smutek intorno solo la tristezzaupadlam wiec bezwladnie sono quindi caduta senza forzena ciepla ziemie sulla terra caldai otworzyla sie e si č apertazawodzaca otchlan in una voragine imponenteby mnie pochlonac... per risucchiarmi...
Post N° 32
Nie mam imienia Non ho nomew oczach negli occhiskrapla sie dziecinstwo scorre l'infanziatak dawno da temponic nie czulam non sento nientewiem tyle so soloze jestem zmeczona che sono stancanie potrafie odpoczac non riesco a riposareani odnalesc nč a ritrovarechocby sladu siebie una minima traccia di menie pamietam non ricordoczy w ogóle zylam se ho vissutoa jesli tak e se sģto po co per cosagdzie jest moja dusza nč dove sia la mia animadlaczego tak sie stalo perchč sia successo questoco mnie róznilo cosa mi differenziavaod innych ludzi dagli altriczy bylam za slaba se ero troppo debole zbyt odlegla od zla troppo lontana dal male przez to mniej prawdziwa e per questo meno veradla tego swiata per questo mondoa teraz stoje e adesso sono quiw sadzie davanti al tribunalepod golym niebem sotto il cielo spogliotak cicho c'č silenzionajblizej samotnosci sempre pił vicina la solitudinemoze powinnam forse dovreipo prostu tutaj usiasc semplicemente sedermi quii udawac e far fintawystarczajaco dlugo quanto bastaze jest po wszystkim che tutto va per il meglioale przeciez ma ioja nie mam imienia non ho nomew okol mnie sam smutek intorno solo la tristezzaupadlam wiec bezwladnie sono quindi caduta senza forzena ciepla ziemie sulla terra caldai otworzyla sie e si č apertazawodzaca otchlan in una voragine imponenteby mnie pochlonac... per risucchiarmi...