Che’ so’ la culéina al soul élt in al sel,eternaméint cheld, al per fér la vécia a la calùra ch’la vòia incòsa; l’amapares termanta, fin a desféres in luntanansa,la visioun celesta ed la pianura.Al besti, asachedi in la stala avsèin,al sluntanen con frustédi ed càva i tavan mai pin ed sànghevAn gh’è rumour d’intourna,tot a sembra al muméint caschee in letergh;soul al sighéli, ascousi tra al foi tacléinti dal mòr,an s’dan pés con al soo frinir leint e insistéint.Anca me, siduu in al vec sdrai,a sunéc a l’ora generòusa ed l’ingrupeda quersa;a un trat, in cal turpour ch’al ven prema ed paserin al misterious ménd ed Morfeo, i bras igh mòlenmuland a téra al léber ch’a i ho tintee ed léser.Con i ucee in sbingaioun sol nésam dagh un quelch sciaf quand ‘na sinséla insistéintacon al soo sutil sibil ed bataglia,la se vséina per ciucér, cum’ al fòsa ‘na gulòusa méla,al mee sanghev dulsàster.Adésa a seint filtrer trames al foi un sutil sfrusciér d’ariach’l’ardus per un atim la calura ch’l’imprégna incosa.E a vagh béle a gustér la guasa de ‘stasirach’l’andra’ a rinfreschér al mee fisich stòfe la natura asetéda ch’am circanda.Aloura, sachee come da ragasol so’ l’erba mòia,am perdro’ a guardér estasiee la strampaleda volta celestatapséda de strell immers in un concért ipnotic ed gréll.E in cal muméint i batit dal cor i acquistaranun muviméint nov e antigh méinter comos al pinsér as fara’ preghéra ed riconoscéinsa a Chi al m’ha vluue am màstra al Soo géni creativ!
RIPOS ESTIV
Che’ so’ la culéina al soul élt in al sel,eternaméint cheld, al per fér la vécia a la calùra ch’la vòia incòsa; l’amapares termanta, fin a desféres in luntanansa,la visioun celesta ed la pianura.Al besti, asachedi in la stala avsèin,al sluntanen con frustédi ed càva i tavan mai pin ed sànghevAn gh’è rumour d’intourna,tot a sembra al muméint caschee in letergh;soul al sighéli, ascousi tra al foi tacléinti dal mòr,an s’dan pés con al soo frinir leint e insistéint.Anca me, siduu in al vec sdrai,a sunéc a l’ora generòusa ed l’ingrupeda quersa;a un trat, in cal turpour ch’al ven prema ed paserin al misterious ménd ed Morfeo, i bras igh mòlenmuland a téra al léber ch’a i ho tintee ed léser.Con i ucee in sbingaioun sol nésam dagh un quelch sciaf quand ‘na sinséla insistéintacon al soo sutil sibil ed bataglia,la se vséina per ciucér, cum’ al fòsa ‘na gulòusa méla,al mee sanghev dulsàster.Adésa a seint filtrer trames al foi un sutil sfrusciér d’ariach’l’ardus per un atim la calura ch’l’imprégna incosa.E a vagh béle a gustér la guasa de ‘stasirach’l’andra’ a rinfreschér al mee fisich stòfe la natura asetéda ch’am circanda.Aloura, sachee come da ragasol so’ l’erba mòia,am perdro’ a guardér estasiee la strampaleda volta celestatapséda de strell immers in un concért ipnotic ed gréll.E in cal muméint i batit dal cor i acquistaranun muviméint nov e antigh méinter comos al pinsér as fara’ preghéra ed riconoscéinsa a Chi al m’ha vluue am màstra al Soo géni creativ!