soleggiataterra

Sa ‘oghe ‘e su mare di Vanna Sanciu


Incantu de sa ‘oghe ‘e su mare: mi ponet alas lizeras de cau, m’acudint sonos de tempus passadu in sos fundales  brivos de làcanas.Sas undas bàntzigant sos pensamentos, s’isvelat lenu lenu su  misteru cun cantos deantigas criaduras, sunt fizas betzas de su soberanu e mamas de làstima infinida, giàtribuladas dae temporadas, feridas grujadas dae su sole .Sos bentos narant contos de antigos, incantant fizos pèrdidos in s’abba chirchende lòrigas in cuss’aera. Incanto della voce del mare, mi mette le ali leggere di un gabbiano, mi arrivano i suoni di un tempo passato nei fondali senza confini; le onde cullano i miei pensieri, svelano lentamente il mistero con canti di creature antiche, figlie vecchie dell’Infinito e madri  di immensa compassione, tribolate dalle tempeste della vita, ferite cicatrizzate dal sole. I venti narrano antichi racconti che incantano i suoi figli persi nell’acqua, cercandoorizzonti in quel cielo.