Carlo Felice e i tiranni sabaudi di Francesco Casula

PINUCCIO CANU : A FORA SAS PALAS A BENTU


PINUCCIO CANU: A FORA SAS PALAS A BENTU

A cura di Francesco Casula

Semper in Sardigna sos isseperos malaitos fatos dae sos dominadores sunt istados “cantados”, cun versos frimos e fortes, dae sa poesia popolare, mescamente contra a cuddos chiprus ant produidu disacatos e degoglios, in su tempus coladu comente in su de oe. Pinuccio Canu, ‘uddusoinu, poeta de balia, cun versos galanos, dennuntziat cun boghe detzisa, sos sciascios e sas titulias de sas Palas a bentu chi sighint a isperdere e luare sa Sardigna. Comente eris s’industria petrolchimica (de s’ozu de pedra, naraiat Cicitu Masala) o sas bases militares.

A FORA SAS PALAS A BENTU

Dae semper custa terra est leada che teracca ma sa zente no est macca e pesende est unu fogu.

Ant pudidu custu logu cun petròliu e benzinas: anden tottu in meighinas sos ‘alanzos incunzados!

Nos ant tottu coglionados cun s’isettu ‘e su progressu: su trabàgliu s’est arressu e abbarrat tribbulia.

E no est sa prima ‘ia chi nos trattan che colònia: che a como in s’Amatzònia nd’ant segadu buscos mannos.

Pro non narrer sos ingannos de sas bases militares: montes, sartos, chelos, mares, s’an serradu a s’iscarada.

Impestadu an sa leada, tzoccant bombas che traschias: carran morte e maladias, b’’ettan ballas pro laore.

Nointames cust’arrore nos nde semus arritzende: in Sardigna ch’at rupende de impreos un’ammantu.

Ch’amus costas a ispantu pro istranzos un’ammaju. Su pastore e su massaju balen semper che sienda.

Su granitu est una prenda, a ispiju s’abba e s’ària. Ch’at cultura millenària chi cun nemos at prammizu.

Ma ted’esser pro fastizu, pro nos ponner in trummentu, cheren chi palas a bentu che carrarzen sa Sardigna.

Ma non paret cosa digna: est pretzisu a la ojare. Non podimus ajulare cust’arrore ‘e disacatu.

Custu no est logu adatu pro istèrridas de palas, torran in cussorzas malas tancas ìnnidas e mare.

Ma no est pro miminare cantu ‘alet s’energia ma in custa terra mia la faghimus nois ‘e tottu.

Nos ponimus tott’a fiottu pro ojare cust’arrore. Si est logu pro laore no est logu pro molinos

Ca non son bonos ighinos su nuraghe chin su palu, ma si b’amus logu malu los podimus ponner cue.P

Iscratzamu custa nue, tottu paris e chin atza Pessighimu custa ratza E sighimu custa gherra

Pinuccio Canu (Trìulas 2024)

PINUCCIO CANU: A FORA SAS PALAS A BENTU A cura di Francesco Casula Semper in Sardigna sos isseperos malaitos fatos dae sos dominadores sunt istados “cantados”, cun versos frimos e fortes, dae sa poesia popolare, mescamente contra a cuddos chiprus ant produidu disacatos e degoglios, in su tempus coladu comente in su de oe. Pinuccio Canu, ‘uddusoinu, poeta de balia, cun versos galanos, dennuntziat cun boghe detzisa, sos sciascios e sas titulias de sas Palas a bentu chi sighint a isperdere e luare sa Sardigna. Comente eris s’industria petrolchimica (de s’ozu de pedra, naraiat Cicitu Masala) o sas bases militares. A FORA SAS PALAS A BENTU Dae semper custa terra est leada che teracca ma sa zente no est macca e pesende est unu fogu. Ant pudidu custu logu cun petròliu e benzinas: anden tottu in meighinas sos ‘alanzos incunzados! Nos ant tottu coglionados cun s’isettu ‘e su progressu: su trabàgliu s’est arressu e abbarrat tribbulia. E no est sa prima ‘ia chi nos trattan che colònia: che a como in s’Amatzònia nd’ant segadu buscos mannos. Pro non narrer sos ingannos de sas bases militares: montes, sartos, chelos, mares, s’an serradu a s’iscarada. Impestadu an sa leada, tzoccant bombas che traschias: carran morte e maladias, b’’ettan ballas pro laore. Nointames cust’arrore nos nde semus arritzende: in Sardigna ch’at rupende de impreos un’ammantu. Ch’amus costas a ispantu pro istranzos un’ammaju. Su pastore e su massaju balen semper che sienda. Su granitu est una prenda, a ispiju s’abba e s’ària. Ch’at cultura millenària chi cun nemos at prammizu. Ma ted’esser pro fastizu, pro nos ponner in trummentu, cheren chi palas a bentu che carrarzen sa Sardigna. Ma non paret cosa digna: est pretzisu a la ojare. Non podimus ajulare cust’arrore ‘e disacatu. Custu no est logu adatu pro istèrridas de palas, torran in cussorzas malas tancas ìnnidas e mare. Ma no est pro miminare cantu ‘alet s’energia ma in custa terra mia la faghimus nois ‘e tottu. Nos ponimus tott’a fiottu pro ojare cust’arrore. Si est logu pro laore no est logu pro molinos Ca non son bonos ighinos su nuraghe chin su palu, ma si b’amus logu malu los podimus ponner cue.P Iscratzamu custa nue, tottu paris e chin atza Pessighimu custa ratza E sighimu custa gherra Pinuccio Canu (Trìulas 2024)