L’amara storia ‘i Cicciu

L’amara storia ì Cicciu –VII- Cicciu canta di sdegnu.

Tantu tamarra e tantu arcigna pare
la donna mia, si degna mu saluta,
chi acceca ‘i n’occhju cu’ la vo’ guardare
e ‘a lingua , pezza pezza , ‘n terra sputa.
Quandu idha passa , senti jastimare
l’ura e lu jornu di la sua venuta,
la nanna, lu pappù, la zzia , ‘a cummare,
cu’ ‘nc’eze latti a postu di cicuta.

Mandata a chistu mundu fu , pe’ certu,
mu fa ciangire duve risu abbunda,
mu fa di ‘na città mutu disertu,
d’ordini e paci, mu fa baraunda.
Di li sue labbra belli nasce ognura
fragellu, terremotu e jettatura!

L’amara storia ‘i Cicciuultima modifica: 2018-03-25T16:09:10+02:00da peppino.loiacono