Versi e Pensieri

L'amara storia 'i Cicciu


L’amara storia ì Cicciu –VII- Cicciu canta di sdegnu. Tantu tamarra e tantu arcigna pare la donna mia, si degna mu saluta, chi acceca ‘i n’occhju cu’ la vo’ guardare e ‘a lingua , pezza pezza , ‘n terra sputa. Quandu idha passa , senti jastimare l’ura e lu jornu di la sua venuta, la nanna, lu pappù, la zzia , ‘a cummare, cu’ ‘nc’eze latti a postu di cicuta. Mandata a chistu mundu fu , pe’ certu, mu fa ciangire duve risu abbunda, mu fa di ‘na città mutu disertu, d’ordini e paci, mu fa baraunda. Di li sue labbra belli nasce ognura fragellu, terremotu e jettatura!