LA FREQUENZA

RADIOAMATORE

 

AREA PERSONALE

 

ARCHIVIO MESSAGGI

 
 << Settembre 2024 >> 
 
LuMaMeGiVeSaDo
 
            1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30            
 
 

FACEBOOK

 
 

 

cari amici marconi si lui ere grande

Post n°1 pubblicato il 04 Febbraio 2010 da terrore575

ancora un po di pazzienzza

La URL per il Trackback di questo messaggio è:
https://blog.libero.it/LAFREQUENZA/trackback.php?msg=8379056

I blog che hanno inviato un Trackback a questo messaggio:
Nessun trackback

 
Commenti al Post:
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:18 via WEB
Yu..uhhhh?? E' qui la festa? Adesso è qui che si parla di UFO???
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:19 via WEB
waw! Funziona!!! Grazie dello spazio che concedete! Molto gentili...
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:21 via WEB
LA VERA STORIA DI UN GRUPPO IN DECLINO – 575 STORY Un paio di anni fa nel gruppo sono entrati nuovi operatori e come molti iscritti, si sono adeguati alla convenzione tacita di usare la 575 come monitor. IL FATTO POI CHE LA PRESENZA DI ALCUNI OPERATORI FOSSE COSÌ ASSIDUA DA CONSENTIRE DI FARE ALTRETTANTI NUOVI ISCRITTI NONCHÉ DI ATTIRARE NUMEROSI CORRISPONDENTI, DESIDEROSI ANCHE SEMPLICEMENTE DI FARE DUE CHIACCHIERE, CAUSÒ OVVIAMENTE MOLTE INVIDIE E MOLTE RITORSIONI. La cosa degenerò quando a fronte di queste ritorsioni ALCUNI OPERATORI INSORSERO RILEVANDO MOLTE INIQUITÀ DA PARTE DEI VERTICI DEL GRUPPO E MOLTE IRREGOLARITÀ NELLA SUA GESTIONE (statuto, elezioni finte, ecc.). QUELLO CHE ERA UN GRUPPO CHE GIÀ DA ANNI ANDAVA AVANTI PER FORZA D’INERZIA E CHE ERA ABITUATO A FARE LE COSE UN PO’ TROPPO RAFFAZZONATE, non riuscì a reggere all’impeto dell’arrivo in forze di così tanti nuovi iscritti: capite che un gruppo con poche anime può anche scordarsi le regole, o trasgredirle, tanto si è in così pochi che non c’è bisogno di formalizzare ogni mossa: sarebbe come se in famiglia voi doveste contare e mettere per iscritto quante lattine di coca estraete dal frigo o se doveste documentare in anticipo quale cravatta userete domani… Viceversa se si tratta di un grand-hotel con trecento stanze È OVVIO CHE TUTTO DEBBA ESSERE UFFICIALIZZATO PER IL BENE DEL SINGOLO E PER LA FUNZIONALITÀ DEL “TUTTO”. Dunque nel 2007 e nel 2008 la famiglia si allargò ma alla richiesta, da parte di alcuni iscritti onesti, di tornare a mettere dei “paletti” cioè di ripristinare le regole a beneficio di tutti (SAPPIATE che il nostro benemerito gruppo è a base statutaria, con statuto fatto presso un notaio: ignorantia legis non excusat) il direttivo (l’HQ) non ne volle sapere: A TUTT’OGGI VORREBBERO CONTINUARE A FAR TUTTO “IN FAMIGLIA”; ecco perché i maligni sentenziano: “MA QUESTO GRUPPO È UNA COSCA? E’ UNA CASTA? E’ UNA SETTA? ”. Eh, sì, infatti accade spesso che un gruppo si debba ridimensionare a causa di un declino che può avere svariate cause, E CHE UN BEL GIORNO SI PRESENTI UN INDIVIDUO, MAGARI SGORGATO DAI BASSIFONDI, che si mostra motivato: si propone di risollevare l’associazione, s’impegna a metterci anima, corpo, tempo e, PAROLINA MAGICA, DENARO. Ecco che L’ASSOCIAZIONE METTE SE STESSA NELLE MANI DI QUESTO INDIVIDUO, E NON IMPORTA SE COSTUI È UN IMMORALE, SE È UN BARO, SE SI FORMA UNA PROPRIA CORTE FATTA DI “AMICI” ARRIVISTI E AMBIZIOSI, ALTRETTANTO AMORALI: AI VERTICI DEL GRUPPO IMPORTA SOLO CHE COSTUI, QUESTA “EMINENZA GRIGIA”, GLI RIDONI LA FAMA PERDUTA: SI APPOGGIANO A LUI E GLI CONSENTONO DI FARE DI TUTTO, IN CAMBIO DI UNA RINNOVATA NOTORIETÀ. E se qualcuno, qualche onesto idealista, osa incrinare questo nuovo fittizio equilibrio, allora ecco che cominciano nei confronti del povero leale idealista, i tipici atteggiamenti di mobbing, di minacce, di tentativi di diffamazione, di ostracismo e di emarginazione. Ma i “capi” non si sporcano le mani: mandano avanti dei mercenari a fare il lavoro sporco… Anche su Internet, sdoganando un nuovo uso (abuso) del concetto di “privacy”: L’ANONIMATO A SCOPO D’IMPUNITÀ! Ma questo gruppo è una cosca? E’ una casta? E’ una setta? FERMATELI!!!!!!! Anna LA 575 NOMEN OMEN
 
 
la575anna
la575anna il 04/06/10 alle 00:06 via WEB
J’ACCUSE…! (l’affaire “LA 575”) La vera storia di un gruppo in declino e delle sue ultime decadenti vestigia… Evidentemente non è stato ripetuto abbastanza: ignorare che vi sia un problema non lo annulla… però può finire nel dimenticatoio o può essere ridimensionato e minimizzato. Non fingiamo che non esista una matrice, una causa in tutto ciò; non neghiamo che esistano dei mandatari: questa non è una teoria del complotto: pensiamo che LORO siano troppo pasticcioni per riuscire anche solo a concepire qualcosa di intelligentemente macchinoso come un complotto… Ecco, pasticcioni: LORO SONO UN GRUPPO DI CIALTRONI che “giocano” con le vite degli altri senza senso di responsabilità, senza il “senno del poi” e senza prevedere la portata delle conseguenze dei pasticci che combinano. Dopo offese oscene e minacce s’è sentito qualcuno di LORO dire, sghignazzando: “ma non te la sarai mica presa?”. Come quei ragazzini traviati che scagliano massi dai cavalcavia e ridono… Ecco, LORO hanno inconsapevolmente messo in moto un meccanismo distruttivo, inebetiti dalla loro stessa imbecillità, incapaci di prevedere la catastrofe radiantistica così come si sta manifestando ora. Anzi, grufolando e godendo del massacro. Sarà un’antitesi ma io ci credo: sono più imbecilli di quanto non lo siano!!! COS’È SUCCESSO? C’era una volta un gruppo, un tempo glorioso e noto che, passato in mano a capi incapaci di gestirlo, sta decadendo poiché ci sono persone asociali che non sanno stare in gruppo e che si sentono realizzate solo in un ristretto entourage di pochi loro simili perché solo così riescono a imporsi e a sentirsi accettati: dove si è in pochi si comanda tutti! Ma dove si è in molti, se i capi sono inetti e scorretti sanno solo comandare imponendosi a suon d’ingiustizie. E dove si è in tanti a subirne le sopraffazioni, si è in tanti a ribellarsi. Dei balordi che non sono capaci di gestire onestamente tanti soci, non sono nemmeno capaci di gestire tanti scontenti. Perdono il controllo della situazione e anzichè ragionare, sanno solo isolare le loro vittime e punirle. C’è un limite oltre il quale certi individui non hanno più remore, ne’ ritegno, ne’ ravvedimento e tanto meno dignità; e in mezzo agli ultimi bagliori di questo gruppo le premesse c’erano già tutte: l’ambiguità, i colpi bassi, gli inciuci, i clientelismi, i soprusi e le truffe. Era persino prevedibile che di fronte alla sollevazione di tante voci indignate, un gruppo di siffatti manigoldi anzichè interagire civilmente reagisse con tanta prepotenza. Quello che LORO non capiscono è che ci sono molti operatori che pur non avendo avuto nulla a che fare con LORO, pur non essendo assolutamente coinvolti nelle beghe interne dell’associazione, si trovano a loro volta a essere vittime della violenza di quei miserabili e a sentirsi esasperati dal loro comportamento. Dunque questi scellerati che avevano cominciato con pochi nemici ora si ritrovano ad averli tutti contro! E se da un lato vantano l’asociale proverbio “molti nemici, molto onore”, d’altro lato cercano di arginare il tracollo fingendosi “un grande gruppo” di poveri oppressi, autocommiserandosi… e punendo chi ha l’ardire di svelare la LORO vera natura. Nel frattempo il gruppo implode. E, come per ogni sistema in disfacimento, è fisiologico che i suoi componenti scelgano TRE SOLUZIONI: NEL PRIMO CASO se ne vanno, semplicemente. NEL SECONDO CASO restano ma fingono che vada tutto bene…. (come questi: c’è un socio che ha sublimato il gruppo osannandolo alla stregua degli Alpini: povero illuso... Poi c’è un socio la cui stazione è un mausoleo dell’associazione: la sua stanza della radio è tutta un tributo al gruppo, al suo passato. E’ un simulacro del gruppo: come le stanze dei serial killer nei film tipo “Il collezionista di ossa” oppure “Il silenzio degli innocenti” dove il serial killer di turno sfoggia file, e file, e file di foto delle vittime, di feticci… Insomma un fanatico che vive di ricordi e di rendita, e che si immolerebbe per il gruppo! Ce n’è un altro ancora, che vive nell’utopia di far resuscitare gli antichi splendori del gruppo, e non lo sbeffeggiamo perché il suo vano miraggio è così disarmante che ci intenerisce: e poi prima o poi anche lui si sveglia…!). IL TERZO CASO è quello che prima o poi affonderà del tutto l’organismo in declino, e questo è il momento più delicato e più pericoloso insieme. Coloro che per brutale indole personale scelgono questa soluzione, o coloro che vi sono trascinati per debolezza, si lasciano andare a ulteriori disfattismo e degrado: non riuscendo a fare proseliti tra la gente perbene, si avvalgono di tirapiedi reietti: è un circuito chiuso in cui non riuscendo a migliorarsi socialmente, richiamano e “allevano” altrettanti emarginati. E insieme fanno branco. ECCO GLI ULTIMI RISVOLTI: questi scellerati hanno “passato” illecitamente i dati “sensibili” di alcune delle proprie vittime a una torma di squilibrati, già noti da anni per lo “schifo audio” che impongono a molti frequentatori del Ch. 5 e di altri canali. Ci sono due scopi per cui ultimamente sono stati divulgati “dati sensibili”. UNO, per denunciare pubblicamente un sopruso e i suoi autori accertati. DUE, a scopo lesivo e intimidatorio: questi ultimi mercenari stanno divulgando questi dati per radio, condendoli con insulti e minacce: non sentiamo il bisogno di riepilogare QUALI insulti adoperino; inoltre, pur di difendersi, la mente umana arriva a percepirli come… catartici. Tuttavia annotiamo che nella migliore delle ipotesi sembra di essere in un documentario di Piero Angela: siamo solo indecisi se intitolarlo “Il ritorno dei Primati” o “Una notte nella giungla” (RICORDATE: HIC SUNT LEONES) e, riguardo alla peggiore delle ipotesi, citiamo: “ti faccio saltare per aria il furgone”. Poi: “cieco di merda”. E: “ti mettiamo nella bara…”. Infine vari riferimenti ai bovini femmina e alle loro PRESUNTE promiscue attività… Nomi, cognomi, indirizzi, numeri di telefono e info personali possono essere “usciti” UNICAMENTE da LORO: il tipo di dati, la loro sequenza, la loro impostazione sono di esclusiva conoscenza di chi li fornisce; ognuno di noi con motivi e per riscontri prettamente personali, cioè per quei piccoli dettagli che solo ognuno di noi può conoscere, sa esattamente cosa ha fornito e come lo ha fornito e soprattutto a chi lo ha fornito: insomma, tutti possiamo dire: SOLO IO SO COSA HO DATO A CHI. Specifichiamo che molte di queste informazioni sono in LORO possesso perché fornite all’atto dell’iscrizione, quando cioè un operatore in buonafede confida che restino secretate all’interno dei LORO archivi, come dovrebbe accadere in un gruppo serio, radio o non radio: se do i miei “dati sensibili” per esempio all’AIDO o all’AIRC, note “onlus”, sono certa che non verranno divulgati: non dimenticate che il “benemerito gruppo” è un’associazione registrata al Tribunale, quindi è, per legge, vincolato alle stesse norme (e agli stessi doveri) di ogni altra associazione della Repubblica Italiana. Non vogliamo dar LORO nemmeno l’attenuante dell’aver agito in buonafede perché era scontato come gli ALTRI disgraziati avrebbero abusato di questi dati. Torniamo daccapo: incoscienti! NON VI È BASTATO RIDURRE IL GRUPPO A UN COLABRODO CON LA VOSTRA INETTITUDINE! ORA PRETENDETE DI OSTENTARE UNA RISPETTABILITÀ CHE ORMAI NON VI SI ADDICE PIÙ, ACCANENDOVI CONTRO TUTTO E CONTRO TUTTI SECONDO LA MASSIMA CHE “IL FINE GIUSTIFICA I MEZZI”! MA QUALE FINE? MANTENERE A GALLA UN RELITTO? FALLITI!!! DETTO CIÒ, BRANCO DI CIALTRONI, EVITATE DI RIPETERE IL SOLITO ROSARIO: “NOI NON C’ENTRIAMO NIENTE”. PIANTATELA DI FARE GL’IGNARI ANGIOLETTI! SMETTETE DI ACCAMPARE INATTENDIBILI SMENTITE! LO SANNO ANCHE I POLLI CHE SIETE STATI VOI! E PER QUEI POCHI A CUI ANCORA RESTA UN PO’ DI SENNO, RICORDATE CHE UNA RITIRATA STRATEGICA E’ SICURAMENTE MENO UMILIANTE DI UNA SCONFITTA: USCIRE FISCHIETTANDO DALLA PORTA DI SERVIZIO E’ PIÙ ONOREVOLE CHE RESTARE NELL’INDIFFERENZA AD AVALLARE QUESTA MASNADA DI FURFANTI… RIQUARDO ALLA PROMISCUITÀ DI CHI PARLA CON COLORO CHE OFFENDONO IN QUEL MODO INDEGNO, E DI CHI ADDIRITTURA LI FREQUENTA IN VERTICALE: DOV’È LA DIGNITÀ DI CHI NON HA UN RIGURGITO DI COSCIENZA DI FRONTE ALLO SCEMPIO CHE SI ASCOLTA, DI CHI NON SI DISSOCIA DA QUELLA CHE NON È UNA LITE PRIVATA MA UN PUBBLICO OLTRAGGIO? CHE DIGNITÀ PUÒ AVERE CHI FREQUENTA QUEI REIETTI CHE PASSANO ORE A INSULTARE? E’ COME SE ANZICHÉ ANDARE AL CINEMA CON GLI AMICI, SI ANDASSE IN GIRO COL DROGATO DEL QUARTIERE O COL LADRO DEL PAESE!. Se frequentate questi disadattati, o ambite a sostenere il ruolo di assistenti sociali o siete altrettanto farabutti. E così facendo dimostrate di approvarli: che schifo! Soprattutto se avete una famiglia con dei bambini… Non sentite il desiderio di far qualcosa di più edificante, come per esempio parlare normalmente alla radio, con gente normale??? Quanto agli ultimi mercenari “CHE ACCUSO, NON LI CONOSCO, NON LI HO MAI VISTI, NON HO CONTRO DI LORO NÉ RANCORE NÉ ODIO. SONO PER ME SOLO ENTITÀ, SPIRITI DI MALCOSTUME SOCIALE.(…) CHE SI OSI DUNQUE PORTARMI IN ASSISE E CHE L'INDAGINE ABBIA LUOGO AL PIÙ PRESTO. ASPETTO.” Anna LA 575 J’accuse…!
 
   
la575anna
la575anna il 13/09/10 alle 22:48 via WEB
Requiem aeternam dona eis, Domine, et lux perpetua luceat eis. Stendiamo un velo pietoso sul Contest, specchio del sempre più claudicante andazzo del mitico gruppo in declino (mitico è il declino, non il gruppo). Calate il sipario su questa farsa di gruppo! Meglio uscire fischiettando da dietro le quinte, che restare a fare figuracce sul palcoscenico della radio; falliti! Ah, ci penso io a mantenere la “lux perpetua” sempre accesa: Oscar Wilde diceva: “attento a ciò che desideri, potrebbe avverarsi!” e LORO desiderano la fama e la visibilità… Ci penso io… Sto lavorando per LORO…
 
   
la575anna
la575anna il 24/09/10 alle 00:06 via WEB
Carissimo, devotissimo Solid_Sord, in questi mesi ho scritto una trentina di commenti, ho adoperato oltre 46.000 caratteri e ho scritto quasi 8.000 parole, senza contare il fiato che ho sprecato “on air”… Con una tale mole di estrinsecazioni non credo proprio di poter essere definita criptica, ambigua, incomprensibile, irriflessiva, non esaustiva o superficiale, salvo per quei punti che, per ovvi motivi, non ho messo “in chiaro” (per mantenere la privacy mia e altrui, e perché si suppone che questo sito, di nicchia, sia letto per lo più da persone che già conoscono la ragione e lo scopo di queste diatribe). E tu cosa mi rispondi? Hai scritto (cito le tue parole scritte su questo blog): “personaggi capaci solo di parlare senza avere cognizione di realtà”. E poi: “assicurati prima di dire certe cose”, e: “è facile fare i furbi nell'ombra”… Caro Solid_Speck, allora è proprio vero che “leggere e non intendere è come cacciare e non prendere”! Per non parlare degli altri tuoi “consimili” che ancor oggi dicono che non sanno cosa sia successo, che non capiscono perché siamo così polemici, ecc. INSOMMA, ANCORA MI SI CHIEDE PERCHE’ E PER CHI SCRIVO? VEDI, SOLID_SPRIZZ, SOLITAMENTE CHI NON CAPISCE CIO’ CHE DICO E CIO’ CHE SCRIVO (NON SONO CERTO PARCA DI PAROLE) O E’ RITARDATO O E’ UN NEGAZIONISTA. E NON CONTEMPLO VIE DI MEZZO. Nondimeno, nel tuo commento ironicamente sprezzante hai citato Obi-Wan Kenobi come figura deprecabile, pur essendo noto che nella saga di “Guerre Stellari” è un personaggio che rappresenta un archetipo positivo: ecco, il VOSTRO problema è proprio quello che VOI le persone positive le demolite! Non avete mai avuto l’umiltà di capire che se c’è qualcuno che può insegnare qualcosa in radio, in virtù delle sue competenze, non dovete invidiarlo e scalzarlo, ma dovreste ascoltarlo, apprezzarlo, emularlo e onorarlo! Le rare perle di cui tutti dovrebbero fare tesoro, VOI le trangugiate con compulsioni bulimiche, pregni d’invidia pura (…quando si dice “dare le perle ai porci…)! TU per NOI sei diventato la “macchietta” del blog, l’unico LORO contraddittorio rimasto qua a presidiare questo spazio in rete con i tuoi dozzinali commenti, di cui evidentemente ci dobbiamo accontentare (in mancanza di cavalli corrono anche i somari). Begli amici che hai, che ti han lasciato qua a rappresentarli, anche se ovviamente mi risponderai che nessuno ti condiziona, che manco li conosci!, e che ogni sillaba è una tua iniziativa, vero unità 310…? Resta il fatto che non si capisce perché gli altri soci non ti diano man forte… Ti diverti a essere l’unico portavoce del mitico gruppo in declino (mitico è il declino, non il gruppo, ricordatevelo!)??? Ti diverti a essere l’oggetto dei miei sfoghi dialettici più perversi??? MI RACCOMANDO… ORA RISPONDI (CON LA TUA CONSUETA STIZZA O CON LA TUA ABITUALE AUTOCOMMISERAZIONE) CHE NON HAI ANCORA CAPITO PERCHÉ’ E PER CHI SCRIVO!!! Sei da manuale, Solid_Sprezz, e se non ci fossi bisognerebbe chiedere a qualcuno di inventarti (ammesso che ci sia qualcuno che si prenda questa responsabilità…) P.S. - FATE QUALCOSA DI BUONO PER ME E PER VOI STESSI: PRIMA DI PARLARE/SCRIVERE IMPARATE AD ASCOLTARE/LEGGERE: EVITATE DI FARE FIGURACCE E RISPARMIATEMI LA MEDIOCRITÀ DI CERTI COMMENTI. BE’, ORMAI SCRIVERE QUI, PER ME STA DIVENTANDO SOLO UN MERO SADISMO LUDICO: ADORO DIVORARE GLI STOLTI E VOI FORAGGIATE I MIEI APPETITI. Anna LA 575. Ah, Solid_Stellar, che l’intelligenza sia con te… Auguri… Hahahahaaaaaaa!!!
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:23 via WEB
LUI è “innocente” come un bracconiere con una lepre in una mano e una tagliola nell’altra! Loro direbbero che “assolutamente non piove” anche se fossero inzuppati fino al midollo! LUI che si spaccia per candido, innocuo, tapino e derelitto ma continua sottobanco a manovrare vergognosamente sotto forma di deliranti farneticazioni a nome di Andrea (si crede di essere Andrea? Sdoppiamento di personalità?). LORO che dalla tavola rotonda di Skype fanno quadrato intorno al reietto come se fosse una Divinità! MA ecco! Ho capito! Lo difendono e gli credono perché “è una questione di FEDE”! La fede è indiscutibile, imprescindibile e inconfutabile: la fede non si mette in discussione quindi si deve credere a LUI perché LUI è la fede perché LUI è un dio e il dio è il VERBO… E che verbo!!!! Leggete cosa scrive (e COME scrive) il Napoleone vaneggiante: siete sicuri che lo volete ancora come Vostro Dio, un elemento così???
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:25 via WEB
RAMBO E’ TORNATO! L’eroe dell’ultim’ora altro non è che l’ennesimo mercenario invasato che è stato “proiettato” da LORO a 575 a fare il lavoro sporco e, come i precedenti tirapiedi, ovviamente si affanna a dire di non essere stato pilotato o condizionato. Nulla di nuovo, quindi, se non fosse che questo si sta rivelando il più farneticante. SOLO UNO SQUILIBRATO INFATTI DIREBBE CHE A 575 DEVE FARE “PULIZIA ETNICA” AUTOPROCLAMANDOSI GIUSTIZIERE. Vorrebbe forse farsi vanto di essere quello che è riuscito a ottenere ciò che LORO in tanti mesi non sono riusciti a fare, cioè distruggere la 575? Incolpato di essere un Portantaro, vuole le scuse, e per ottenerle minaccia di disturbare “per sempre” cioè “tutti i santi giorni per 24 ore al giorno” TRASMETTENDO RUTTI E INSULTI allo scopo di “punire” coloro da cui si sente ossessionato e perseguitato. Per dare “autorevolezza” alla propria guerriglia personale (che ha nominato C.A.S., Comitato Anti Stronzi) condisce i suoi folli comizi di insolenze (che non è il caso di riportare perché turberebbero anche il più cafone degli scaricatori di porto). La frequenza è dunque trasformata in uno zoo (nella migliore delle ipotesi) e in un disonore per il radiantismo. Questi episodi vanificano completamente gli sforzi fatti da chi con dignità vorrebbe dare credibilità alla tanto vituperata “27” creando qualche piccola nicchia di Qso garbati. Che delusione! Si accettano scommesse sulla sua prossima iscrizione alla benemerita SA. Nel frattempo tutti ci chiediamo: chi sarà e come sarà il prossimo emarginato fanatico che ci scaglieranno addosso? Questo Rambo ci sembra che sia quello che ha raggiunto il fondo del pozzo ma, si sa, al peggio non c’è mai fine… Consiglio al nostro moderno Rambo di imparare e di applicare le norme etiche del Radioamatore, allo scopo di smettere di infangare la radio coi suoi spregevoli comizi: http://www.iw0urg.it/i2mov/ om_code.htm http://www. associazioneradioamatoritaliani.it/ images/stories/filespdf/ Eth_operating_Italian4
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:27 via WEB
OSTAGGI A DISTANZA Un TIR impazzito! Ecco cos’è New-RAMBO, IL DISADATTATO: ogni volta che si presenta sembra che spiani un mitra: ricorda le stragi nelle scuole fatte da giovani emarginati, ricorda i terroristi che sparano sulla folla inerme. Ormai lo hanno conosciuto tutti; anzi si è fatto riconoscere lui stesso: ormai sono noti i suoi accessi di collera, i suoi comizi deliranti, il suo OFFENDERE PER DIFENDERSI. E’ COME QUEL MATTO CHE HA ACCOLTELLATO IL SUO PSICHIATRA E SI È DISCOLPATO DICENDO: “HO DOVUTO UCCIDERLO PERCHÉ HA OSATO DIRE CHE SONO PAZZO!”. Ecco come si comporta il nostro New RAMBO: TUTTO È COMINCIATO QUANDO QUALCUNO HA CAPITO CHE SAREBBE ESPLOSO ENTRO POCHI GIORNI E, COME DA MANUALE (PSICHIATRICO), ADESSO SE LA PRENDE CON COLORO CHE GLI HANNO FATTO NOTARE QUANTO SIA SQUILIBRATO! NON HA PIÙ RITEGNO, NON HA FRENI INIBITORI: PASSA LA MISURA IN TUTTO. I suoi toni enfatici sono da dittatore invasato e i contenuti dei suoi sproloqui sono da maniaco sessuale, o, nella migliore delle ipotesi, da personaggio patetico, ridicolo, infantile. Se non fosse così depravato, così sudicio, così arrogante, così infamante, lo si direbbe uno stolto, o una macchietta, una caricatura di uomo. Il problema è che mirando alle sue vittime prescelte, colpisce tutti! SIAMO TUTTI OSTAGGI. Ostaggi a distanza, perché anche se non ci tocca fisicamente, ci invade, ci impone la sua follia, tutte le sere. E tutte le sere restiamo in trincea e ogni tanto si leva una voce nello speranzoso tentativo di fare un dialogo normale… MA New-RAMBO E’ LI’ COME UN TERRORISTA FANATICO, CON LE SUE PERVERSIONI, CON I SUOI VANEGGIAMENTI DA DEGENERATO, DA BALORDO, DA ASOCIALE… Sempre lì, a sporcare tutto. Quando finirà questo schifo?????
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:28 via WEB
LO SAPEVATE CHE… Andy Warhol nel 1968 disse: “Nel futuro ognuno sarà famoso per quindici minuti.” Volete diventare una CELEBRITA’? Cercate la fama e la visibilità? Sto lavorando per voi… Voi parlate, io scrivo…
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:37 via WEB
TROVATO IL PORTANTARO!!! E' stato anche linkato! Lo riconoscete??? Sono certa che lo avete riconosciuto perchè E' LUI!!! http://www.bigthink.it/images/et.jpg
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:38 via WEB
Cosa significa "la frequenza"? E' la frequenza con cui si può bloggare & postare??? ha, ha, haaaa!!!
 
la575anna
la575anna il 14/02/10 alle 23:44 via WEB
Io ci credo! Io l'ho visto E voi?? Vi do un indizio: nella precedente incarnazione usava il telefono, nell'incarnazione attuale usa la radio! Ha, Ha, Haaaaa!!!! http://www.cinechiara.it/Images/imageq.jpg
 
la575anna
la575anna il 15/02/10 alle 23:25 via WEB
Primo stadio (45 minuti di musica): stai in piedi, con i piedi alla larghezza delle spalle, chiudi gli occhi. Apri la bocca e inizia a respirare rapidamente nei chakra, i tuoi centri energetici. Inizia con il centro più basso, il primo chakra. Ogni volta che senti la campanella, muovi il respiro verso l'alto, nel chakra successivo. Il tuo respiro dovrebbe farsi più rapido e sottile mentre ti muovi verso l'alto attraverso ogni chakra. Permetti al tuo corpo di essere morbido e rilassato. Puoi muoverti, scuoterti, fare qualsiasi movimento delicato che dia supporto al tuo respiro. Giunto al settimo chakra, sentirai il suono di tre campanelle. A questo punto attraverso il respiro torna lentamente giá al primo chakra attraversando tutti i sette chakra. Hai circa due minuti per ritornare al primo chakra.Questo ciclo si ripete tre volte. Secondo stadio (quindici minuti di musica): siedi con gli occhi chiusi, in silenzio, immobile, e osserva qualsiasi cosa accada dentro di te. Leggete su: http://www.paramdhamcenter.com/meditazione.htm Può tornare utile: il vostro karma ne beneficia sicuramente!
 
la575anna
la575anna il 15/02/10 alle 23:34 via WEB
PER SINTONIZZARE IL VOSTRO KARMA COSMICO. Provate anche con la musica e procuratevi dei campanellini: girate per la vostra casa suonando tre volte il campanellino in ogni stanza, IN PARTICOLARE NELLE ZONE DI RADIOFREQUENZA DOVE LE VIBRAZIONI NEGATIVE DELLA VOSTRA AURA INTERAGISCONO NEGATIVIZZANDO IL VOSTRO KARMA COSMICO: questa meditazione apre e dá consapevolezza ed armonia ai chakra attraverso l'uso di suoni fatti con la voce insieme alla musica. Questa meditazione può condurti a profonda pace e silenzio interiore sia che tu emani i tuoi suoni con la voce o sia attraverso l'ascoltare ed il sentire i suoni dentro di te. È una meditazione che può essere fatta a qualsiasi ora. Primo stadio (45 minuti di musica): Puoi restare in piedi, sederti comodamente oppure sdraiarti, se preferisci. Fai in modo di tenere la schiena dritta e il corpo morbido. Respira nella pancia piuttosto che nel torace. I suoni devono essere prodotti con la bocca aperta e la mascella rilassata, e la bocca deve essere tenuta sempre aperta. Chiudi gli occhi e ascolta la musica; se vuoi, inizia a emettere suoni nel primo chakra. Puoi tenere una singola nota, oppure variare più note. Lascia che sia la musica a guidarti. Mentre ascolti la musica o i suoni da te prodotti, senti questo suono pulsare proprio al centro del tuo chakra, e fallo anche se all'inizio ti sembra solo immaginazione. Osho ha suggerito che attraverso l'immaginazione ci possiamo "sintonizzare con qualcosa che esiste davvero". Quindi continua con la meditazione anche se ti sembra di stare solo immaginando i chakra. Con la consapevolezza l'immaginazione può condurti a farti provare la vibrazione interiore di ogni centro. Dopo aver fatto i suoni nel primo chakra, sentirai la musica cambiare ad una tonalità più alta - questa è l'indicazione di iniziare ad ascoltare e sentire i suoni nel secondo chakra. Se vuoi, puoi continuare a fare i suoni con la voce. Questo processo viene ripetuto su per tutti i chakra sino al settimo. Muovendoti di chakra in chakra, alza la tonalità dei tuoi suoni. Dopo aver concluso con il settimo chakra, la tonalità scenderà di un grado alla volta attraverso tutti i chakra. Mentre ascolti i suoni scendere di tonalità, ascolta ogni chakra e fai i suoni. Senti che l'interno del tuo corpo diventa cavo come una canna di bambù, e permetti ai suoni di risonare dalla cima del tuo capo fino alla base del tuo corpo. Al termine della sequenza ci sarà una breve pausa, poi inizierà una nuova sequenza. Questa salita e discesa sarà ripetuta tre volte, per un totale di circa 45 minuti. Quando sarai familiare con questa meditazione potrai aggiungervi una nuova dimensione attraverso la visualizzazione. Mentre ti focalizzi su ogni chakra permetti che appaiano delle immagini nella tua immaginazione. Non c'è bisogno di creare immagini, sii solo ricettivo a qualsiasi cosa appaia. Potranno essere colori, scene della natura. Ciò potrà giungere alla tua consapevolezza in forma visiva, ma anche in forma di pensiero se ciò per te piu naturale. Potrai ad esempio pensare "oro", oppure vederne il colore nella tua immaginazione. Secondo stadio (quindici minuti di silenzio): terminata l'ultima sequenza di suoni, siedi o sdraiati con gli occhi chiusi. Resta in silenzio e non focalizzarti su nulla in particolare. Permettiti di essere consapevole, e osserva qualsiasi cosa accada dentro di te. Rilassati e modula: la tua aura sarà ionizzata!
 
la575anna
la575anna il 15/02/10 alle 23:50 via WEB
NON SOLO QRM... Sentite le vibrazioni? Non è il QRM, è la vostra aura che risente dell'influenza del vostro spirito guida che dal pianeta Venere interagisce col karma cosmico del vostro RTX. Respirate. Aprite i vostri chakra, consultate questo sito: http://arcangeliedemoni.blogspot.com/
 
la575anna
la575anna il 16/02/10 alle 00:07 via WEB
Il campo degli UFO e degli Alieni è pieno di bufale e di ciarlatani, al punto che l’ufologia viene considerata come fantascienza di serie B per creduloni. Oggettivamente, indagando la materia appare come il 99% del materiale diffuso è falso e come il 99% dei personaggi che compongono la materia sono dei ciarlatani perché diffondono falsità. Ma l’1% di vero che rimane è estremamente interessante in quanto sembra dimostrare l’esistenza di velivoli non terrestri, sebbene la loro presenza sia molto rara e non sappiamo quasi niente su chi li guida. Alla data odierna, un gran numero di persone hanno visto incredibili velivoli UFO sconosciuti, molti scienziati e militari li hanno studiati appurandone l'esistenza, sono stati rilevati dai radar, esistono numerosi documenti declassificati che ne parlano ampiamente, sono stati rilevati effetti fisici elettromagnetici causati dagli UFO, tanti piloti civili e militari li hanno visti, esistono foto e video autentici che li mostrano, sono presenti in cronache storiche lungo migliaia di anni, ci sono stati ripetuti avvistamenti di massa, sono state rilevate incredibili tracce fisiche degli UFO, e così via. Tutto ciò ha dimostrato oltre qualsiasi dubbio che velivoli straordinari sconosciuti volano nei nostri cieli, solo persone ignoranti in materia possono affermare il contrario. D'altronde è da pazzi pensare che così tanta gente, tra cui numerosi esperti, abbiano clamorosamente sbagliato nel descrivere uno stesso fenomeno fisico. In breve, oggi nessuna persona che non fosse ignorante in materia oserebbe dire che gli UFO inspiegabili non esistono, poiché appurabili con un minimo di ricerche, ma il problema risiede esattamente nella spiegazione del fenomeno che si vuole dare. Spesso persone che hanno una scarsa cultura aereonautica e/o ufologica cercano spiegare gli UFO utilizzando improbabili aerei segreti o improbabili prototipi che monterebbero tecnologie super avanzate tali da riprodurre le caratteristiche avanzate attribuite agli UFO. La storia dell'aereonautica e tutti i dati che ci fornisce smentiscono categoricamente l'esistenza di questi veicoli improbabili. L'ignoranza in materia aereonautica ha portato spesso ad inventare possibili spiegazioni degli UFO fantasticando su improbabili aerei segreti misteriosi o su altrettanto improbabili tecnologie che sarebbero montate su prototipi o su aerei: le evidenze che l'aereonautica ci porta escludono categoricamente l'esistenza di questi improbabili aerei e di queste improbabili tecnologia, non esiste alcuna loro traccia in tutta la storia dell'aeronautica, compresa quella sperimentale. D'altronde se esistessero veicoli o tecnologia del genere certamente non si sarebbero impiegati triliardi di dollari per lo studio, lo sviluppo e la produzione di tantissimi aerei con prestazioni ridicole e concezione primitiva rispetto ai fantomatici aerei segreti. E tantomeno è minimamente plausibile che veicoli super top-secret vengano fatti volare su città di tutto il mondo davanti a molti testimoni, dimostrando l'inesistenza di un qualsiasi protocollo di segretezza ed il fatto che non possono essere velivoli segreti, che tanto per intenderci vengono fatti volare su aree top secret o inaccessibili o comunque inaccessibili ad occhi indiscreti. Gli enti scettici lo sanno bene, ecco perché evitano accuratamente di ricorrere a inesistenti aerei segreti o inesistenti prototipi miracolosi per spiegare gli UFO: verrebbero smentiti con una piccola ricerca. La bufala degli UFO di origine terrestre è infatti una bufala per CREDULONI, composta in modo abbastanza idiota perché slegata dalla realtà dei fatti. L'aereonautica e l'ufologia smentiscono categoricamente ogni possibilità che gli UFO siano veicoli terrestri, e ci sono diversi esempi nelle pagine seguenti. Tra l'altro l'esistenza degli UFO terrestri è smentita anche da tutti i dati provenienti da autorevoli fonti, come i siti indicati nell'appendice, dove centinaia di esperti di aerei sanno tutto su qualsiasi aereo realmente esistito o anche solo progettato: vi sfido a trovare qualsiasi cosa su qualsiasi possibile UFO terrestre sugli autorevoli e completi siti in appendice.....non la troverete. D'altronde la spiegazione degli UFO come velivoli terrestri è una di quelle usate per discreditare frettolosamente il fenomeno UFO approfittando dell'ignoranza in materia aereonautica della gente comune. E non essendoci prove veritiere alla base della bufala degli UFO di origine terrestre, si ricorre ai metodi usati solitamente dai ciarlatani e dalle persone che soffrono di delirio mentale per imbrogliare i creduloni e indurli a credere in quello che dicono, cioè si recita la formula da imbroglioni: "quello che dico è vero ma non posso dimostrarlo perché viene tenuto segreto", e incredibilmente c'è sempre chi abbocca. Al di là di prendere una informazione sbagliata proveniente da fonti assolutamente inattendibili, senza verificarla, e di associargli conseguenze comunque improprie, la cosa preoccupante è che di seguito alle balle dette sull'origine terrestre degli UFO si sta creando una sottocultura le cui basi sono completamente dissociate da ogni contatto con la realtà. Infatti, è un errore gravissimo sottovalutare l'impatto di dicerie, leggende e informazioni distorte su di un pubblico quanto mai ben disposto a riceverle. Una percentuale maggioritaria degli appassionati di ufo e misteri è convinta della validità di varie dottrine parascientifiche in cui temi cari alla fantascienza si fondono con esse e traggono forza da interpretazione forzose e distorte dei fatti. Esaminiamo quindi le bugie che più comunemente si dicono sull'argomento e le evidenze che mostrano l'impossibilità che gli UFO siano velivoli terrestri. La più comune bugia è la pretesa dell'esistenza, dagli anni'40 ad oggi, di veicoli che non risultano da nessuna parte, non esistono neanche tra i prototipi e non esiste neanche una traccia della loro presenza nella storia dello sviluppo degli aerei militari. La causa dell'esistenza di questi veicoli è da ricercarsi nella fantasia e nell'ignoranza delle persone, nonché in libri dove persone per l'appunto si sono inventati l'esistenza di questi veicoli per vendere, oppure a volte si è riscontrato che semplici schizzi su carta di ingegneri grazie alla fantasia della gente sono magicamente diventati aerei realmente realizzati, il che equivale a dire che basterebbe prendere un qualsiasi disegno di fantasia per convincere la gente che si tratta di una cosa realmente esistente: sembra ridicolo ma esistono realmente persone che fanno cose del genere. È pratica diffusa di alcune persone lo spacciare aerei di fantasia come se fossero davvero esistiti. Alcune persone con la loro fantasia ed ignoranza in materia credono che dei velivoli siano stati realmente realizzati perché hanno visto dei loro disegni. Questo ragionamento ovviamente non ha senso, chiunque può disegnare qualsiasi velivolo, ma ciò non vuol dire che sia stato realizzato, tantomeno si può pretendere di utilizzarlo per spiegare l'esistenza degli UFO e simili. Ad esempio, prendiamo questo sito: http://www.luft46.com/ che riporta la rielaborazione in 2D ed in 3D dei disegni fatti su carta durante la seconda guerra mondiale e successivamente, in sostanza sono aerei che non sono mai stati realizzati ma solo disegnati su carta. Eppure esistono persone che vanno in giro spacciandoli per aerei davvero realizzati, e magari con quelli più strani ci vogliono anche spiegare gli UFO. Fare disegni o avere idea di costruire veicoli aerei con caratteristiche eccezionali, avendone un barlume di quello che possono essere le potenzialità è una cosa, avere padronanza del progetto è un'altra. Infatti talune innovazioni si sono concretizzate solo dopo decenni, e non senza fatica di anni di ricerca. Una cosa è sognare e realizzare disegni, ed un'altra realizzarla. È un pò come pretendere che poiché è stata disegnata l'astronave di Star Trek allora vuol dire che questo velivolo deve essere stato realmente realizzato. La stessa cosa vale per modellini realizzati di qualsiasi velivoli di fantasia. Ovviamente inventare testimonianze, dati e fatti a favore di questi aerei inesistenti non li rende più concreti, ma anzi rende tutto più ridicolo perché queste testimonianze, dati e fatti sono inesistenti o contrastano con quanto scritto, ad esempio, in siti aereonautici fatti da professionisti del settore. Ecco qui di seguito un esempio di aerei inesistenti che sono magicamente diventati reali partendo da semplici disegni fatti su carta, ovviamente non meraviglia il fatto che esistano solo disegni, fotomontaggi e ricostruzioni al computer di questi aerei inesistenti: Altra nota bugia è l'attribuire prestazioni eccezionali a noti prototipi militari che sia per motivi fisici e sia per le informazioni disponibili su di loro mostrano chiaramente che non potevano avere in nessun caso prestazioni eccezionali, ma anzi furono abbandonati in quanto le loro prestazioni erano scarse. Quindi paradossalmente si cerca di far passare per super-aerei quelli che in realtà sono veicoli con prestazioni inferiori agli aerei della loro epoca. Altra bugia che si accompagna a questa è piuttosto un dimenticanza, cioè il fatto che questi veicoli hanno avuto una sperimentazione limitatissima nel tempo, di solito pochi mesi o un anno, solo raramente si è andato oltre. Il motivo è semplice, erano aerei inefficienti e quindi il progetto, costoso, veniva abbandonato. Da notare che velivoli sperimentali di questo genere furono prodotti in pochissime unità, spesso solo uno o due esemplari, e volarono solo su installazioni militari particolari, quasi sempre in zone inaccessibili anche agli occhi dei più indiscreti. Vediamo ora la verità sui veicoli dove si fantastica maggiormente. Chance Vought V-173/XF5U Il Chance Vought V-173, e la sua versione definitiva XF5U, era un progetto per un caccia con capacità STOL (Short Take Off and Landing, decollo e atterraggio corti). Sviluppato negli Stati Uniti negli anni '40 adottava una caratteristica ala discoidale, che gli conferì i soprannomi di 'Flying Flapjack' o 'Flying Pancake'. Il progetto nacque negli anni '30 da un'idea di Charles Zimmerman e fu abbandonato nel 1947. Nessun V-173 o XF5U prese mai servizio (furono costruiti infatti solo due prototipi, di cui uno solo volante). Dei due veicoli costruiti, uno fu demolito subito dopo la chiusura del progetto, mentre l'altro fu ceduto allo Smithsonian Museum. Il progetto fu abbandonato in quanto risultò obsoleto rispetto agli aerei dell'epoca, infatti si stavano già diffondendo i primi modelli a jet, mentre l'aereo avevano una vecchia tecnologia ad elica. La quantità di bugie raccontate su questo velivolo sono enormi, spesso e volentieri si fa finta di non sapere che furono costruiti solo due veicoli di cui solo uno volante, nonché si fa finta di non sapere che nel 1947 il progetto fu abbandonato definitivamente e non volò mai più. Lo si usa spesso per tentare ridicolmente di spiegare gli UFO.Molto interessante:http://alieniemisteri.altervista.org/ufo_terrestri.htm
 
la575anna
la575anna il 16/02/10 alle 00:08 via WEB
MA GLI UFO USANO LA RADIO???
 
la575anna
la575anna il 16/02/10 alle 21:34 via WEB
FRATELLI SINTONZZATEVI E PREGATE: REGULA S.P.N. BENEDICTI Incipit prologus Obsculta, o fili, præcepta magistri, et inclina aurem cordis tui et admonitionem pii patris libenter excipe et efficaciter conple, ut ad eum per oboedientiæ laborem redeas, a quo per inoboedientiæ desidiam recesseras. Ad te ergo nunc mihi sermo dirigitur, quisquis abrenuntians propriis voluntatibus, Domino Christo vero Regi militaturus oboedientiæ fortissima atque præclara arma sumis. In primis, ut quidquid agendum inchoas bonum, ab eo perfici instantissima oratione deposcas, ut qui nos iam in filiorum dignatus est numero conputare, non debet aliquando de malis actibus nostris contristari. Ita enim ei omni tempore de bonis suis in nobis parendum est ut non solum iratus pater suos non aliquando filios exheredet, sed nec ut metuendus dominus inritatus a malis nostris, ut nequissimos servos perpetuam tradat ad poenam qui eum sequi noluerint ad gloriam. Exurgamus ergo tandem aliquando excitante nos Scriptura ac dicente: Hora est iam nos de somno surgere, et apertis oculis nostris ad deificum lumen adtonitis auribus audiamus divina cotidie clamans quid nos admonet vox dicens: Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra. Et iterum: Qui habet aures audiendi audiat, quid Spiritus dicat ecclesiis. Et quid dicit? Venite, filii, audite me; timorem Dei docebo vos. Currite dum lumen vitæ habetis, ne tenebræ mortis vos conprehendant. Et quærens Dominus in multitudine populi cui hæc clamat operarium suum iterum dicit: Quis est homo qui vult vitam et cupit videre dies bonos? Quod si tu audiens respondeas: Ego, dicit tibi Deus: Si vis habere veram et perpetuam vitam, prohibe linguam tuam a malo et labia tua ne loquantur dolum; deverte a malo et fac bonum, inquire pacem et sequere eam. Et cum hæc feceritis, oculi mei super vos et aures meas ad preces vestras, et antequam me invocetis, dicam vobis: Ecce adsum. Quid dulcius ab hac voce Domini invitantis nos, fratres carissimi? Ecce pietate sua demonstrat nobis Dominus viam vitæ. Succinctis ergo fide vel observantia bonorum actuum lumbis nostris, per ducatum Evangelii pergamus itinera eius, ut mereamur eum qui nos vocavit in regnum suum videre. In cujus regni tabernaculo si volumus habitare, nisi illuc bonis actibus curritur, minime pervenitur. Sed interrogemus cum Propheta Dominum dicentes ei: Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo, aut quis requiescet in monte sancto tuo? Post hanc interrogationem, fratres, audiamus Dominum respondentem et ostendentem nobis viam ipsius tabernaculi, dicens: Qui ingreditur sine macula et operatur iustitiam; qui loquitur veritatem in corde suo, qui non egit dolum in lingua sua; qui non fecit proximo suo malum, qui obprobrium non accepit adversus proximum suum; qui malignum diabulum aliqua suadentem sibi cum ipsa suasione sua a conspectibus cordis sui respuens deduxit ad nihilum, et parvulos cogitatos eius tenuit et adlisit ad Christum; qui timentes Dominum de bona observantia sua non se reddunt elatos, sed ipsa in se bona non a se posse, sed a Domino fieri existimantes, operantem in se Dominum magnificant, illud cum Propheta dicentes: Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam; sicut nec Paulus Apostolus de prædicatione sua sibi aliquid inputavit dicens: Gloria Dei sum id quod sum; et iterum ipse dicit: Qui gloriatur, in Domino glorietur. Unde et Dominus in Evangelio ait: Qui audit verba mea hæc et facit ea, similabo eum viro sapienti qui ædificavit domum suam super petram; venerunt flumina, flaverunt venti, et inpegerunt in domum illam, et non cecidit, quia fundata erat super petram. Hæc conplens Dominus expectat nos cotidie his suis sanctis monitis factis nos respondere debere. Ideo nobis propter emendationem malorum huius vitæ dies ad indutias relaxantur, dicente Apostolo: An nescis quia patientia Dei ad pænitentiam te adducit? Nam pius Dominus dicit: Nolo mortem peccatoris, sed convertatur et vivat. Cum ergo interrogassemus Dominum, fratres, de habitatore tabernaculi eius, audivimus habitandi præceptum; sed si conpleamus habitatoris officium, erimus heredes regni cælorum. Conpleamus habitatoris officium. Ergo præparanda sunt corda nostra et corpora sanctæ præceptorum oboedientiæ militanda, et quod minus habet in nos natura possibile, rogemus Dominum, ut gratiæ suæ iubeat nobis adiutorium ministrare. Et si, fugientes gehennæ poenas, ad vitam volumus pervenire perpetuam, dum adhuc vacat et in hoc corpore sumus et hæc omnia per hanc lucis vitam vacat implere, currendum et agendum est modo quod in perpetuo nobis expediat. Constituenda est ergo nobis dominici scola servitii. In qua institutione nihil asperum, nihil grave nos constituturos speramus; sed et si quid paululum restrictius, dictante æquitatis ratione, propter emendationem vitiorum vel conservationem caritatis processerit, non ilico pavore perterritus refugias viam salutis, quæ non est nisi angusto initio incipienda. Processu vero conversationis et fidei, dilatato corde inenarrabili dilectionis dulcedine curritur via mandatorum Dei, ut ab ipsius numquam magisterio discedentes, in eius doctrinam usque ad mortem in monasterio perseverantes passionibus Christi per patientiam participemur, ut et regno eius mereamur esse consortes. Amen. Caput 1: De generibus monachorum Monachorum quattuor esse genera, manifestum est. Primum coenobitarum, hoc est monasteriale, militans sub regula vel abbate. Deinde secundum genus est anachoritarum id est heremitarum, horum qui non conversationis fervore novicio, sed monasterii probatione diuturna, qui didicerunt contra diabulum multorum solacio iam docti pugnare, et bene extructi fraterna ex acie ad singularem pugnam heremi, securi iam sine consolatione alterius, sola manu vel brachio contra vitia carnis vel cogitationum, Deo auxiliante, pugnare sufficiunt. Tertium vero monachorum teterrimum genus est sarabaitarum, qui nulla regula adprobati, experienta magistra, sicut aurum fornacis, sed in plumbi natura molliti, adhuc operibus servantes sæculo fidem, mentiri Deo per tonsuram noscuntur. Qui bini aut terni aut certe singuli sine pastore, non dominicis sed suis inclusi ovilibus, pro lege eis est desideriorum voluptas, cum quidquid putaverint vel elegerint, hoc dicunt sanctum, et quod noluerint, hoc putant non licere. Quartum vero genus est monachorum quod nominatur girovagum, qui tota vita sua per diversas provincias ternis aut quaternis diebus per diversorum cellas hospitantur, semper vagi et numquam stabiles, et propriis voluntatibus et guilæ inlecebris servientes, et per omnia deteriores sarabaitis. De quorum omnium horum miserrima conversatione melius est silere quam loqui. His ergo omissis, ad coenobitarum fortissimum genus disponendum, adiuvante Domino, veniamus. Caput 2: Qualis debeat esse abbas Abbas qui præesse dignus est monasterio semper meminere debet quod dicitur et nomen maioris factis implere. Christi enim agere vices in monasterio creditur, quando ipsius vocatur pronomine, dicente apostolo: Accepistis spiritum adoptionis filiorum, in quo clamamus: Abba, Pater. Ideoque abbas nihil extra præceptum Domini quod sit debet aut docere aut constituere vel iubere, sed iussio eius vel doctrina fermentum divinæ iustitiæ in discipulorum mentibus conspargatur, memor semper abbas quia doctrinæ suæ vel discipulorum oboedientiæ, utrarumque rerum, in tremendo iudicio Dei facienda erit discussio. Sciatque abbas culpæ pastotis incumbere quidquid in ovibus paterfamilias utilitatis minus potuerit invenire. Tantumdem iterum erit ut, si inquieto vel inoboedienti gregi pastoris fuerit omnis diligentia adtributa et morbidis earum actibus universa fuerit cura exhibita, pastor eorum in iudicio Domini absolutus dicat cum Propheta Domino: Iustitiam tuam non abscondi in corde meo, veritatem tuam et salutare tuum dixi; ipsi autem contemnentes spreverunt me, et tunc demum inoboetientibus cursæ suæ ovibus poena sit eis prævalens ipsa mors. Ergo, cum aliquis suscipit nomen abbatis, duplici debet doctrina suis præesse discipulis, id est omnia bona et sancta factis amplius quam verbis ostendat, ut capacibus discipulis mandata Domini verbis proponere, duris corde vero et simplicioribus factis suis divina præcepta monstrare. Omnia vero quæ discipulis docuerit esse contraria, in suis factis indicet non agenda, ne aliis prædicans ipse reprobus inveniatur, ne quando illi dicat Deus precanti: quare tu enarras iustitias meas et adsumis testamentum meum per os tuum? tu vero odisti disciplinam et proiecisti sermones meos post te, et:qui in fratris tui oculo festucam videbas, in tuo trabem non vidisti. Non ab eo persona in monasterio discernatur. Non unus plus ametur quam alius, nisi quem in bonis actibus aut oboedientia invenerit meliorem. Non convertenti ex servitio præponatur ingenuus, nisi alia rationabilis causa existat. Quod si ita, iustitia dictante, abbati visum fuerit, et de cuiuslibet ordine id faciet; sin alias, propria teneant loca, quia: Sive servus sive liber, omnes in Christo unum sumus et sub uno Domino æqualem servitutis militiam baiulamus, quia: Non est apud Deum personarum acceptio. Solummodo in hac parte apud ipsum discernimur, si meliores ab aliis in operibus bonis et humiles inveniamur. Ergo æqualis sit ab eo omnibus caritas, una præ beatur in omnibus secundum merita disciplina. In doctrina sua namque abbas apostolicam debet illam semper formam servare in qua dicit: Argue, obsecra, increpa, id est, miscens temporibus tempora, terroribus blandimenta, dirum magistri, pium patris ostendat affectum, id est indisciplinatos et inquietos debet durius arguere, oboedientes autem et mites et patientes, ut in melius proficiant obsecrare, neglegentes et contemnentes ut increpat et corripiat admonemus. Neque dissimulet peccata delinquentiump; sed ut, mox ut coeperint oriri, radicitus ea ut prævalet amputet, memor periculi Heli sacerdotis de Silo. Et honestiores quidem atque intellegibiles animos prima vel secunda admonitione verbis corripiat, inprobos autem et duros ac superbos vel inoboedientes verberum vel corporis castigatio in ipso initio peccati coerceat, sciens scriptum: Stultus verbis non corrigitur, et iterum: Percute filium tuum virga et liberabis animam eius a morte. Meminere debet semper abbas quod est, meminere quod dicitur, et scire quia cui plus committitur, plus ab eo exigitur. Sciatque quam difficilem et arduam rem suscipit, regere animas et multorum servire moribus, et alium quidem blandimentis, alium vero increpationibus, alium suasionibus; et secundum unuscuiusque qualitatem vel intellegentiam, ita se omnibus conformet et aptet ut non solum detrimenta gregis sibi commissi non patiatur, verum in augmentatione boni gregis gaudeat. Ante omnia, ne dissimulans aut parvipendens salutem animarum sibi commissarum, ne plus gerat sollicitudinem de rebus transitoriis et terrenis atque caducis, sed semper cogitet quia animas suscepit regendas, de quibus et rationem redditurus est. Et ne causetur de minori forte substantia , meminerit scriptum: Primum quærite regnum Dei et iustitiam eius, et hæc omnia adicientur vobis, et iterum: Nihil deest timentibus eum. Sciatque quia qui suscipit animas regendas paret se ad rationem reddendam. Et quantum sub cura sua fratrum se habere scierit numerum, agnoscat pro certo quia in die iudicii ipsarum omnium animarum est redditurus Domino rationem, sine dubio addita et suæ animæ. Et ita, timens semper futuram discussionem pastoris de creditis ovibus, cum de aliis ratiociniis cavet, redditur de suis sollicitus, et cum de monitionibus suis emendationem aliis subministrat, ipse efficitur a vitiis emendatus. Caput 3: De adhibendis ad consilium fratribus Quotiens aliqua præcipua sunt in monasterio, convocet abbas omnem congregationem et dicat ipse unde agitur. Et audiens consilium fratrum tractet apud se et quod utilius iudicaverit faciat. Ideo autem omnes ad consilium vocari diximus, quia sæpe iuniori Dominus revelat quod melius est. Sic autem dent fratres consilium cum omni humilitatis subiectione, et non præsumant procaciter defendere quod eis visum fuerit; et magis in abbatis pendat arbitrio, ut quod salubrius esse iudicaverit, ei cuncti oboediant. Sed sicut discipulos convenit oboedire magistro, ita et ipsum provide et iuste condecet cuncta disponere. In omnibus igitur omnes magistram sequentur regulam, neque ab ea temere declinetur a quoquam. Nullus in monasterio proprii sequatur cordis voluntatem. Neque præsumat quisquam cum abbate suo proterve aut foris monasterium contendere. Quod si præsumpserit, regulari disciplinæ subiaceat. Ipse tamen abbas cum timore Dei et observatione regulæ omnia faciat, sciens se procul dubio de omnibus iudiciis suis æquissimo iudici Deo rationem redditurum. Si qua vero minora agenda sunt in monasterii utilitatibus, seniorum tantum utatur consilio, sicut scriptum est: Omnia fac cum consilio, et post factum non pæniteberis. Caput 4: Quæ sunt instrumenta bonorum operum In primis Dominum Deum diligere ex toto corde, tota anima, tota virtute. Deinde proximum tamquam seipsum. Deinde non occidere. Non adulterare. Non facere futum. Non concupiscere. Non falsum testimonium dicere. Honorare omnes homines. Et quod sibi quis fieri non vult, alio ne faciat. Abnegare semetipsum sibi ut sequatur Christum. Corpus castigare. Delicias non amplecti. Ieiunium amare. Pauperes recreare.Nudum vestire. Infirmum visitare. Mortuum sepelire. In tribulatione subvenire. Dolentem consolari. Sæculi actibus se facere alienum. Nihil amori Christi præponere. Iram non perficere. Iracundiæ tempus non reservare. Dolum in corde non tenere. Pacem falsam non dare. Caritatem non derelinquere. Non iurare ne forte periuret. Veritatem ex corde et ore proferre. Malum pro malo non reddere. Iniuriam non facere, sed et factas patienter sufferre. Inimicos diligere. Maledicentes se non remaledicere, sed magis benedicere. Persecutionem pro iustitia sustinere. Non esse superbum. Non vinolentum. Non multum edacem. Non somnulentum. Non pigrum. Non murmuriosum. Non detractorem. Spem suam Deo committere. Bonum aliquid in se cum viderit, Deo adplicet, non sibi. Malum vero semper a se factum sciat et sibi reputet. Diem iudicii timere. Gehennam expavescere. Vitam æternam omni concupiscentia spiritali desiderare. Mortem cotidie ante oculos suspectam habere. Actus vitæ suæ omni hora custodire. In omni loco Deum se respicere pro certo scire. Cogitationes malas cordi suo advenientes mox ad Christum adlidere et seniori spiritali patefacere.Os suum a malo vel pravo eloquio custodire. Multum loqui non amare. Verba vana aut risui apta non loqui. Risum multum aut excussum non amare. Lectiones sanctas libenter audire. Orationi frequenter incumbere. Mala sua præterita cum lacrimis vel gemitu cotidie in oratione Deo confiteri. De ipsis malis de cetero emendare. Desideria carnis non efficere. Voluntatem propriam odire. Præceptis abbatis in omnibus oboedire, etiam si ipse aliter - quod absit - agat, memores illud dominicum præceptum: Quæ dicunt facite, quæ autem faciunt facere nolite. Non velle dici sanctum antequam sit, sed prius esse quod verius dicatur. Præcepta Dei factis cotidie adimplere. Castitatem amare. Nullum odire. Zelum non habere. Invidiam non exercere. Contentionem non amare. Elationem fugere. Et seniores venerare. Iuniores diligere. In Christi amore pro inimicis orare. Cum discordante ante solis occasum in pacem redire. Et de Dei misericordia numquam desperare. Ecce hæc sunt instrumenta artis spiritalis. Quæ cum fuerint a nobis die noctuque incessabiliter adimpleta et in die iudicii reconsignata, illa mercis nobis a Domino reconpensabitur quam ipse promisit: Quod oculus non vidit nec auris audivit, quæ præparavit Deus his qui diligunt illum. Officina vero ubi hæc omnia diligenter operemur claustra sunt monasterii et stabilitas in congregatione. Caput 5: De oboedentia Primus humilitatis gradus est oboedientia sine mora. Hæc convenit his qui nihil sibi a Christo carius aliquid existimant. Propter servitium sanctum quod professi sunt seu propter metum gehennæ vel gloriam vitæ æternæ, mox aliquid imperatum a maiore fuerit, ac si divinitus imperetur, moram pati nesciant in faciendo. De quibus Dominus dicit: Obauditu auris oboedivit mihi. Et item dicit doctoribus: Qui vos audit me audit. Ergo hii tales, relinquentes statim quæ sua sunt et voluntatem propriam deserentes, mox exoccupatis manibus et quod agebant imperfectum relinquentes, vicino oboedentiæ pede iubentis vocem factis sequuntur, et veluti uno momento prædicta magistri iussio et perfecta discipuli opera, in velocitate timoris Dei, ambæ res communiter citius explicantur. Quibus ad vitam æternam gradiendi amor incumbit, ideo angustam viam arripiunt, unde Dominus dicit: Angusta via est quæ ducit ad vitam, ut non suo arbitrio viventes et desideriis suis et voluptatibus oboedientes, sed ambulantes alieno iudicio et imperio, in coenobiis degentes abbatem sibi præesse desiderant. Sine dubio hii tales illam Domini imitantur sententiam qua dicit: Non veni facere voluntatem meam, sed eius qui misit me. Sed hæc ipsa oboedientia tunc acceptabilis erit Deo et dulcis hominibus, si quod iubetur non trepide, non tarde, non tepide, aut cum murmurio vel cum responso nolentis efficiatur, quia oboedientia quæ maioribus præbetur Deo exhibetur; ipse enim dixit: Qui vos audit me audit. Et cum bono animo a discipulis præberi oportet, quia hilarem datorem diligit Deus. Nam, cum malo animo si oboedit discipulus et non solum ore, sed etiam in corde si murmuraverit, etiam si impleat iussionem, tamen acceptum iam non erit Deo, qui cor eius respicit murmurantem. Et pro tali facto nullam consequitur gratiam, immo poenam murmurantium incurrit, si non cum satisfactione emendaverit. Caput 6: De taciturnitate Faciamus quod ait Propheta: Dixi: custodiam vias meas, ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, obmutui et humiliatus sum et silui a bonis. Hic ostendit Propheta, si a bonis eloquiis interdum propter taciturnitatem debet tacere, quanto magis a malis verbis propter poenam peccati debet cessari. Ergo quamvis de bonis et sanctis et ædificationum eloquiis perfectis discipulis propter taciturnitatis gravitatem rara loquendi concedatur licentia, quia scriptum est:In multiloquio non effugies peccatum, et alibi: Mors et vita in manibus linguæ. Nam loqui et docere magistrum condecet, tacere et audire discipulum convenit. Et ideo, si qua requirenda sunt a priore, cum omni humilitate et subiectione reverentiæ requirantur. Scurrilitates vero vel verba otiosa et risum moventia æterna clusura in omnibus locis damnamus et ad talia eloquia aperire os non permittimus. Caput 7: De humilitate Clamat nobis Scriptura divina, fratres, dicens: Omnis qui se exaltat humiliabitur et qui se humiliat exaltabitur. Cum hæc ergo dicit, ostendit nobis omnem exaltationem genus esse superbiæ. Quod se cavere Propheta indicat dicens: Domine, non est exaltatum cor meum neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis neque in mirabilibus super me. Sed quid, si non humiliter sentiebam, si exaltavi animam meam, sicut ablactatum super matrem suam, ita retribues in animam suam. Unde fratres, si summæ humilitatis volumus culmen adtingere et ad exaltationem illam cælestem ad quam per præsentis vitæ humilitatem ascenditur, volumus velociter pervenire, actibus nostris ascendentibus scala illa erigenda est quæ in somnio Iacob apparuit, per quam ei descendentes et ascendentes angeli monstrabantur. Non aliud sine dubio descensus ille et ascensus a nobis intelligitur nisi exaltatione descendere et humilitate ascendere. Scala vero ipsa erecta nostra est vita in sæculo, quæ humiliato corde a Domino erigatur ad cælum. Latera enim eius scalæ dicimus nostrum esse corpus et animam, in qua latera diversos gradus humilitatis vel disciplinæ evocatio divina ascendendo inseruit. Primus itaque humilitatis gradus est, si timorem Dei sibi ante oculos semper ponens, oblivionem omnimo fugiat et semper sit memor omnia quæ præcepit Deus, ut qualiter et contemnentes Deum gehenna de peccatis incendat et vita æterna quæ timentibus Deum præparata est, animo suo semper revolvat. Et custodiens se omni hora a peccatis et vitiis, id est cogitationum, linguæ, manuum, pedum vel voluntatis propriæ sed et desideria , æstimet se homo de cælis a Deo semper respici omni hora et facta sua omni loco ab aspectu Divinitatis videri et ab angelis omni hora renuntiari. Demonstrans nobis hoc Propheta, cum in cogitationibus nostris ita Deum semper præsentem ostendit dicens: Scrutans corda et renes Deus; et item: Dominus novit cogitationes hominum; et item dicit: Intellexisti cogitationes meas a longe; et: Quia cogitatio hominis confitebitur tibi. Nam ut sollicitus sit circa cogitationes suas perversas, dicat semper utilis frater in corde suo: Tunc ero immaculatus coram eo si observavero me ab iniquitate mea. Voluntatem vero propriam ita facere prohibemur cum dicit Scriptura nobis: Et a voluntatibus tuis avertere. Et item rogamus Deum in oratione ut fiat illius voluntas in nobis. Docemur ergo merito nostram non facere voluntatem cum cavemus illud quod dicit Scriptura: Sunt viæ quæ putantur ab hominibus rectæ, quarum finis usque ad profundum inferni demergit, et cum item pavemus illud quod de neglegentibus dictum est: Corrupti sunt et abominabiles facti sunt in voluntatibus suis. In desideriis vero carnis ita nobis Deum credamus semper esse præsentem, cum dicit Propheta Domino: Ante te est omne desiderium meum. Cavendum ergo ideo malum desiderium, quia mors secus introitum dilectationis posita est. Unde Scriptura præcepit dicens: Post concupiscentias tuas non eas. Ergo si oculi Domini speculantur bonos et malos et Dominus de cælo semper respicit super filios hominum, ut videat si est intellegens aut requirens Deum, et si ab angelis nobis deputatis cotidie die noctuque Domino factorum nostrorum opera nuntiantur, cavendum est ergo omni hora, fratres, sicut dicit in psalmo Propheta, ne nos declinantes in malo et inutiles factos aliqua hora aspiciat Deus et, parcendo nobis in hoc tempore, quia pius est et expectat nos converti in melius, ne dicat nobis in futuro: Hæc fecisti et tacui. Secundus humilitatis gradus est, si propriam quis non amans voluntatem desideria sua non delectetur implere, sed vocem illam Domini factis imitemur dicentis: Non veni facere voluntatem meam, sed eius qui me misit. Item dicit Scriptura: Voluntas habet poenam et necessitas parit coronam. Tertius humilitatis gradus est, ut quis pro Dei amore omni oboedientia se subdat maiori, imitans Dominum, de quo dicit Apostolus: Factus oboediens usque ad mortem. Quartus humulitatis gradus est, si in ipsa oboedientia duris et contrariis rebus vel etiam quibuslibet inrogatis iniuriis, tacite conscientia patientiam amplectatur et sustinens non lassescat vel discedat, dicente Scriptura: Qui perseveraverit usque in finem, hic salvus erit. Item: Confortetur cor tuum et sustine Dominum. Et ostendens fidelem pro Domino universa etiam contraria sustinere debere, dicit ex persona sufferentium: Propter te morte adficimur tota die, æstimati sumus ut oves occisionis. Et securi de spe retributionis divinæ subsecuntur gaudentes et dicentes: Sed in his omnibus superamus propter eum qui dilexit nos. Et item alio loco Scriptura: Probasti nos, Deus, igne nos examinasti sicut igne examinatur argentum; induxisti nos in laqueum; posuisti tribulationes in dorso nostro. Et ut ostendat sub priore debere nos esse, subsequitur dicens: Inposuisti homines super capita nostra. Sed et præceptum Domini in adversis et iniuriis per patientiam adimplentes, qui percussi in maxillam præbent et aliam, auferenti tunicam dimittunt et pallium, angarizati militario vadunt duo, cum Paulo apostolo falsos fratres sustinent et persecutionem sustinent, et maledicentes se benedicent. Quintus humilitatis gradus est, si omnes cogitationes malas cordi suo advenientes vel mala a se absconse commissa per humilem confessionem abbatem non celaverit suum. Hortans nos de hac re Scriptura dicens: Revela ad Dominum viam tuam et spera in eum. Et item dicit: Confitemini Domino quoniam bonus, quoniam in æternum misericordia eius. Et item Propheta: Delictum meum cognitum tibi feci et iniustitias meas non operui. Dixi: pronuntiabo adversum me iniustitias meas Domino, et tu remisisti impietatem cordis mei. Sextus humilitatis gradus est, si omni vilitate vel extremitate contentus sit monachus, et ad omnia quæ sibi iniunguntur velut operarium malum se iudicet et indignum, dicens sibi cum Propheta: Ad nihilum redactus sum et nescivi; ut iumentum factus sum apud te et ego semper tecum. Septimus humilitatis gradus est: si omnibus se inferiorem et viliorem non solum sua lingua pronuntiet, sed etiam intimo cordis credat affectu, humilians se et dicens cum Propheta: Ego autem sum vermis et non homo, obprobrium hominum et abiectio plebis. Exaltatus sum et humiliatus et confusus. Et item: Bonum mihi quod humiliasti me, et discam mandata tua. Octavus humilitatis gradus est, si nihil agat monachus, nisi quod communis monasterii regula vel maiorum cohortatur exempla. Nonus humilitatis gradus est, si linguam ad loquendum prohibeat monachus et taciturnitatem habens, usque ad interrogationem non loquatur, monstrante Scriptura quia in multoloquio non effugitur peccatum, et quia vir linguosus non dirigitur super terram. Decimus humilitatis gradus est, si non sit facilis ac promptus in risu, qui scriptum est: Stultus in risu exaltat vocem suam. Undecimus humilitatis gradus est, si cum loquitur monachus, leniter et sine risu, humiliter cum gravitate vel pauca verba et rationabilia loquatur, et non sit clamosus in voce, sicut scriptum est: Sapiens verbis innotescit paucis. Duodecimus humilitatis gradus est, si non solum corde monachus, sed etiam ipso corpore humilitatem videntibus se semper indicet, id est Opere Dei, in oratorio, in monasterio, in horto, in via, in agro vel ubicumque sedens, ambulans vel stans, inclinato sit semper capite, defixis in terram aspectibus, reum se omni hora de peccatis suis æstimans iam se tremendo iudicio repræsentari æstimet, dicens sibi in corde semper illud, quod publicanus ille evangelicus fixis in terram oculis dixit: Domine, non sum dignus, ego peccator, levare oculos meos ad cælos. Et item cum Propheta: Incurvatus sum et humiliatus sum usquequaque. Ergo, his omnibus humilitatis gradibus ascensis, monachus mox ad caritatem Dei perveniet illam quæ perfecta foris mittit timorem, per quam universa quæ prius non sine formidine observabat absque ullo labore velut naturaliter ex consuetudine incipiet custodire, non iam timore gehennæ, sed amore Christi et consuetudine ipsa bona et dilectatione virtutum. Quæ Dominus iam in operarium suum mundum a vitiis et peccatis Spiritu Sancto dignabitur demonstrare. Caput 8: De officiis divinis in noctibus Hiemis tempore, id est a kalendas novembres usque in Pascha, iuxta considerationem rationis, octava hora noctis surgendum est, ut modice amplius de media nocte pausetur et iam digesti surgant. Quod vero restat post Vigilias a fratribus qui psalterii vel lectionum aliquid indigent, meditationi inserviatur. A Pascha autem usque ad supradictas novembres sic temperetur hora, ut Vigiliarum agenda parvissimo intervallo, quo fratres ad necessaria naturæ exeant, mox Matutini qui incipiente luce agendi sunt, subsequantur. Caput 9: Quanti psalmi dicendi sunt nocturni Hiemis tempore suprascripto, in primis versu tertio dicendum: Domine, labia mea aperies, et os meum adnuntiabit laudem tuam. Cum subiungendus est tertius psalmus et Gloria. Post hunc, psalmum nonagesimum quartum cum antefana, aut certe decantandum. Inde sequatur ambrosianum, deinde sex psalmi cum antefanas. Quibus dictis, dicto versu, benedicat abbas et, sedentibus omnibus in scamnis, legantur vicissim a fratribus in codice super analogium tres lectiones, inter quas et tria responsoria cantentur. Duo responsoria sine Gloria dicantur; post tertiam vero lectionem, qui cantat dicat Gloriam. Quam dum incipit cantor dicere, mox omnes de sedilia sua surgant ob honorem et reverentiam sanctæ Trinitatis. Codices autem legantur in Vigiliis divinæ auctoritatis tam Veteris Testamenti quam Novi, sed et expositiones earum, quæ a nominatis et orthodoxis catholicis Patribus factæ sunt. Post has vero tres lectiones cum responsoria sua, sequantur reliqui sex psalmi cum Alleluia canendi. Post hos, lectio Apostoli sequatur ex corde recitanda, et versus, et supplicatio litaniæ, id est Quirie eleison. Et sic finiantur Vigiliæ nocturnæ. Caput 10: Qualiter æstatis tempore agatur nocturna laus A Pascha autem usque ad kalendas novembres, omnis ut supra dictum est psalmodiæ quantitas teneatur excepto quod lectiones in codice propter brevitatem noctium legantur, sed pro ipsis tribus lectionibus una de Veteri Testamento memoriter dicatur, quam brevis responsorius subsequatur. Et reliqua omnia, ut dictum est, impleantur, id est ut numquam minus a duodecim psalmorum quantitate ad Vigilias nocturnas dicantur, exceptis tertio et nonagesimo quarto psalmo.
 
la575anna
la575anna il 16/02/10 alle 21:38 via WEB
FRAELLI CONTINUATE A SINTONIZZARVI E A PREGARE: Caput 11: Qualiter diebus dominicis vigiliæ agantur Dominico die temperius surgatur ad Vigilias. In quibus Vigiliis teneatur mensura, id est, modulatis ut supra disposuimus sex psalmis et versu, residentibus cunctis disposite et per ordinem in subselliis, legantur in codice, ut supra diximus, quattuor lectiones cum responsoriis suis. Ubi tantum in quarto responsorio dicatur a cantante Gloria; quam dum incipit, mox omnes cum reverentia surgant. Post quibus lectionibus sequantur ex ordine alii sex psalmi cum antefanas sicut anteriores, et versu. Post quibus iterum legantur aliæ quattuor lectiones cum responsoriis suis, ordine quo supra. Post quibus dicantur tria cantica Prophetarum, quas instituerit abbas; quæ cantica cum Alleluia psallantur. Dicto etiam versu et benedicente abbate, legantur aliæ quattuor lectiones de Novo Testamento, ordine quo supra. Post quartum autem responsorium incipiat abbas hymnum Te Deum laudamus. Quo perdicto, legat abbas lectionem de Evangelia, cum honore et timore stantibus omnibus. Qua perlecta, respondeant omnes Amen, et subsequatur mox abbas hymnum Te decet laus, et data benedictione incipiant Matutinos. Qui ordo Vigiliarum omni tempore tam æstatis quam hiemis æqualiter in die dominico teneatur, nisi forte - quod absit - tardius surgant, aliquid de lectionibus breviandum est aut responsoriis. Quod tamen omnino caveatur ne proveniat; quod si contigerit, digne inde satisfaciat Deo in oratorio per cuius evenerit neglectum. Caput 12: Quomodo matutinorum sollemnitas agatur In Matutinis dominico die, in primis dicatur sexagesimus sextus psalmus, sine antefana, in directum. Post quem dicatur quinquagesimus cum Alleluia. Post quem dicatur centisemus septimus decimus et sexagesimus secundus. Inde Benectiones et Laudes, lectionem de Apocalipsis una ex corde et responsorium, ambrosianum, versu, canticum de Evangelia, litania, et conpletum est. Caput 13: Privatis diebus qualiter agantur matutini Diebus autem privatis Matutinorum sollemnitas ita agatur, id est, ut sexagesimus sextus psalmus sine antefana, subtrahendo modice, sicut Dominica, ut omnes occurant ad quinquagesimum, qui cum antefana dicatur. Post quem alii duo psalmi dicantur secundum consuetudinem, id est: secunda feria quintus et tricesimus quintus; tertia feria quadragesimus secundus et quinquagesimus sextus; quarta feria sexagesimum tertium et sexagesimum quartum; quinta feria octogesimum septimum et octogesimum nonum; sexta feria septuagesimum quintum et nonagesimum primum; sabbatorum autem centesimum quadragesimum secundum et canticum Deuteronomium, qui dividatur in duas Glorias. Nam ceteris diebus canticum unumquemque die suo ex Prophetis, sicut psallit Ecclesia romana, dicantur. Post hæc sequantur Laudes; deinde lectio una Apostoli memoriter recitanda, responsorium, ambrosianum, versu, canticum de Evangelia, litania et conpletum est. Plane agenda matutina vel vespertina non transeat aliquando, nisi in ultimo per ordinem oratio dominica, omnibus audientibus, dicatur a priore propter scandalorum spinas quæ oriri solent, ut conventi per ipsius orationis sponsionem qua dicunt: Dimitte nobis sicut et nos dimittimus, purgent se ab huiusmodi vitio. Ceteris vero agendis ultima pars eius orationis dicatur, ut ab omnibus respondeatur: Sed libera nos a malo. Caput 14: In nataliciis sanctorum qualiter agantur vigiliæ In sanctorum vero festivitatibus vel omnibus sollemnitatibus sicut diximus dominico die agendum, ita agatur, excepto quod psalmi aut antefanæ vel lectiones ad ipsum diem pertinentes dicantur; modus autem suprascriptus teneatur. Caput 15: Alleluia quibus temporibus dicatur A sanctum Pascha usque Pentecosten sine intermissione dicatur Alleluia, tam in psalmis quam in responsoriis. A Pentecosten autem usque caput quadragesimæ, omnibus noctis, cum sex posterioribus psalmis tantum ad Nocturnos dicatur. Omni vero Dominica extra quadragesima cantica, Matutinos, Prima, Tertia, Sexta Nonaque cum Alleluia dicatur, Vespera vero iam antefana. Responsoria vero numquam dicantur cum Alleluia, nisi a Pascha usque Pentecosten. Caput 16: Qualiter divina opera per diem agantur Ut ait Propheta: Septies in die laudem dixi tibi. Qui septenarius sacratus numerus a nobis sic implebitur, si Matutino, Primæ, Tertiæ, Sextæ, Nonæ, Vesperæ Conpletoriique tempore nostræ servitutis officia persolvamus, quia de his diurnis Horis dixit: Septies in die laudem dixi tibi. Nam de nocturnis Vigiliis idem ipse Propheta ait: Media nocte surgebam ad confitendum tibi. Ergo his temporibus referamus laudes Creatori nostro super iudicia iustitiæ suæ, id est Matutinis, Prima, Tertia, Sexta, Nona, Vespera, Conpletorios, et nocte surgamus ad confitendum ei. Caput 17: Quot psalmi per easdem horas dicendi sunt Iam de Nocturnis vel Matutinis digessimus ordinem psalmodiæ; nunc de sequentibus Horis videamus. Prima hora dicantur psalmi tres singillatim et non sub una Gloria, hymnum eiusdem Horæ post versum Deus, in adiutorium, antequam psalmi incipiantur. Post expletionem vero trium psalmorum recitetur lectio una, versu et Quirie eleison et missas. Tertia vero, Sexta et Nona item eo ordine celebretur oratio, id est versu, hymnos earundem Horarum, ternos psalmos, lectionem et versu, Quirie eleison et missas. Si maior congregatio fuerit, cum antefanas, si vero minor, in directum psallantur. Vespertina autem sinaxis quattuor psalmis cum antefanas terminetur. Post quibus psalmis lectio recitanda est: inde responsorium, ambrosianum, versu, canticum de Evangelia, litania, et oratione dominica fiant missæ. Conpletorios autem trium psalmorum dictione terminentur; qui psalmi directanei sine antefana dicendi sunt. Post quos hymnum eiusdem Horæ, lectionem unam, versu, Quirie eleison, et benedictione missæ fiant. Caput 18: Quo ordine ipsi psalmi dicendi sunt In primis dicatur versu: Deus, in adiutorium meum intende; Domine, ad adiuvandum me festina, Gloria, inde hymnum unuscuiusque Horæ. deinde Prima Hora, Dominica, dicenda quattuor capitula psalmi centesimi octavi decimi. Reliquis vero Horis, id est Tertia, Sexta vel Nona, terna capitula suprascripti psalmi centesimi octavi decimi dicantur. Ad Primam autem secundæ feriæ dicantur tres psalmi, id est primus, secundus et sextus. Et ita per singulos dies ad Primam, usque Dominica, dicantur per ordinem terni psalmi usque nonum decimum psalmum, ita sane, ut nonus psalmus et septimus decimus partiantur in binos. Et sic fit, ut ad Vigilias Dominica semper a vicesimo incipiatur. Ad Tertiam vero, Sextam Nonamque secundæ feriæ novem capitula quæ residua sunt de centesimo octavo decimo, ipsa terna per easdem Horas dicantur. Expenso ergo psalmo centesimo ocatvo decimo duobus diebus, id est Dominico et secunda feria, tertia feria iam ad Tertiam, Sextam vel Nonam psallantur terni psalmi a centesimo nono decimo usque centesimo vicesimo septimo, id est psalmi novem. Quique psalmi semper usque Dominica per easdem Horas itidem repetantur, hymnorum nihilominus, lectionum vel versuum dispositionem uniformem cunctis diebus servatam. Et ita scilicet semper Dominica a centesimo octavo decimo incipietur. Vespera autem cotidie quattuor psalmorum modulatione canatur. Qui psalmi incipiantur a centesimo nono usque centesimo quadragesimo septimo, exceptis his qui in diversis Horis ex eis sequestrantur, id est a centesimo septimo decimo usque centesimo vicesimo septimo et centesimo tricesimo tertio et centesimo quadragesimo secundo; reliqui omnes in Vespera dicendi sunt. Et quia minus veniunt tres psalmi, ideo dividendi sunt qui ex numero suprascripto fortiores inveniuntur, id est centesimum tricesimum octavum et centesimum quadragesimum tertium et centesimum quadragesimum quartum; centesimus vero sextus decimus, quia parvus est, cum centesimo quinto decimo coniungatur. Digesto ergo ordine psalmorum vespertinorum, reliquia, id est lectionem, responsum, hymnum, versum vel canticum, sicut supra taxavimus impleatur. Ad Conpletorios vero cotidie idem psalmi repetantur, id est quartum, nonagesimum et centesimum tricesimum tertium. Disposito ordine psalmodiæ diurnæ, reliqui omnes psalmi qui supersunt æqualiter dividantur in septem noctium Vigilias, partiendoscilicet qui inter eos prolixiores sunt psalmi et duodecim per unamquamque constituens noctem. Hoc præcipue commonentes ut, si sui forte hæc distributio psalmorum displicuerit, ordinet si melius aliter iudicaverit, dum omnimodis id adtendat, ut omni ebdomada psalterium ex integro numero centum quinquaginta psalmorum psallantur, et dominico die semper a caput reprendatur ad Vigilias. Quia nimis inertem devotionis suæ servitium ostendunt monachi qui minus a psalterio cum canticis consuetudinariis per septimanæ circulum psallunt, dum quando legamus sanctos Patres nostros uno die hoc strenue implesse, quod nos tepidi utinam septimana integra persolvamus. Caput 19: De disciplina psallendi Ubique credimus divinam esse præsentiam et oculos Domini in omni loco speculari bonos et malos, maxime tamen hoc sine aliqua dubitatione credamus, cum ad opus divinum adsistimus. Ideo semper memores simus quod ait Propheta: Servite Domino in timore, et iterum: Psallite sapienter, et: In conspectu angelorum psallam tibi. Ergo consideremus qualiter oporteat in conspectu Divinitatis et angelorum eius esse, et sic stemus ad psallendum, ut mens nostra concordet voci nostræ. Caput 20: De reverentia orationis Si, cum hominibus potentibus volumus aliqua suggerere, non præsumimus nisi cum humilitate et reverentia, quanto magis Domino Deo universorum cum omni humilitate et puritatis devotione supplicandum est. Et non in multiloquio, sed in puritate cordis et conpunctione lacrimarum nos exaudiri sciamus. Et ideo brevis debet esse et pura oratio, nisi forte ex affectu inspirationis divinæ gratiæ protendatur. In conventu tamen omnino brevietur oratio, et facto signo a priore pariter surgant. Caput 21: De decanis monasterii Si maior fuerit congregatio, elegantur de ipsis fratres boni testimonii et sanctæ conversationis, et constituantur decani, qui sollicitudinem gerant super decanias suas in omnibus secundum mandata Dei et præcepta abbatis sui. Qui decani tales elegantur in quibus securus abbas partiat onera sua. Et non elegantur per ordinem, sed secundum vitæ meritum et sapientiæ doctrinam. Quique decani, si ex eis aliqua forte qui inflatus superbia repertus fuerit reprehensibilis, correptus semel et iterum atque tertio si emendare noluerit, deiciatur, et alter in loco eius qui dignus est subrogetur. Et de præposito eadem constituimus. Caput 22: Quomodo dormiant monachi Singuli per singula lecta dormiant. Lectisternia pro modo conversationis secundum dispensationem abbatis sui accipiant. Si potest fieri omnes in uno loco dormiant; sin autem multitudo non sinit, deni aut viceni cum senioribus qui super eos solliciti sint, pausent. Candela iugiter in eadem cella ardeat usque mane. Vestiti dormiant et cincti cingulis aut funibus, ut cultellos suos ad latus suum non habeant dum dormiunt, ne forte per somnium vulnerent dormientem; et ut parati sint monachi semper et, facto signo absque mora surgentes, festinent invicem se prævenire ad opus Dei, cum omni tamen gravitate et modestia. Adulescentiores fratres iuxta se non habeant lectos, sed permixti cum senioribus. Surgentes vero ad opus Dei invicem se moderate cohortentur propter somnulentorum excusationes. Caput 23: De excommunicatione culparum Si quis frater contumax aut inoboediens aut superbus aut murmurans vel in aliquo contrarius sanctæ regulæ et præceptis seniorum suorum contemptor repertus fuerit, hic secundum Domini nostri præceptum admoneatur semel et secundo secrete a senioribus suis. Si non emendaverit, obiurgetur publice coram omnibus. Si vero neque sic correxerit, si intelligit qualis poena sit, excommunicationi subiaceat; sin autem inprobus est, vindictæ corporali subdatur. Caput 24: Qualis debet esse modus excommunicationis Secundum modum culpæ, et excommunicationis vel disciplinæ mensura debet extendi. Qui culparum modus in abbatis pendat iudicio. Si quis tamen frater in levioribus culpis invenitur, a mensæ participatione privetur. Privati autem a mensæ consortio ista erit ratio, ut in oratorio psalmum aut antefanam non imponat, neque lectionem recitet, usque ad satisfactionem. Refectionem autem cibi post fratrum refectionem solus accipiat, ut, si verbi gratia fratres reficiunt sexta hora, ille frater nona, si fratres nona, ille vespera, usque dum satisfactione congrua veniam consequatur. Caput 25: De gravioribus culpis Is autem frater qui gravioribus culpæ noxa tenetur, suspendatur a mensa, simul ab oratorio. Nullus ei fratrum in nullo iungatur consortio nec in conloquio. Solus sit ad opus sibi iniunctum, persistens in pænitentiæ luctu, sciens illam terribilem Apostoli sententiam dicentis: Traditum eiusmodi hominem in interitum carnis, ut spiritus salvus sit in diem Domini. Cibi autem refectionem solus percipiat, mensura vel hora qua præviderit abbas ei conpetere; nec a quoquam benedicatur transeunte nec cibum quod ei datur.
 
la575anna
la575anna il 16/02/10 alle 21:40 via WEB
FRATELLI E SORELLE SINTONIZZATEVI. Caput 26: De his qui sine iussione iungunt se excommunicatis Si quis frater præsumpserit sine iussione abbatis fratri excommunicato quolibet modo se iungere aut loqui cum eo vel mandatum ei dirigere, similem sortiatur excommunicationis vindictam. Caput 27: Qualiter debeat abbas sollicitus esse circa excommunicatos Omni sollicitudine curam gerat abbas circa delinquentes fratres, quia: Non est opus sanis medicus, sed male habentibus. Et ideo uti debet omni modo ut sapiens medicus: inmittere senpectas, id est seniores sapientes fratres, qui quasi secrete consolentur fratrem fluctuantem et provocent ad humilitatis satisfactionem et consolentur eum ne abundantiori tristitia absorbeatur, sed, sicut ait item Apostolus: Confirmetur in eo caritas, et oretur pro eo ab omnibus. Magnopere enim debet sollicitudinem gerere abbas et omni sagacitate et industria currere, ne aliquam de ovibus sibi creditis perdat. Noverit enim se infirmarum curam suscepisse animarum, non super sanas tyrannidem. Et metuat Prophetæ comminationem per quam dicit Deus: Quod crassum videbatis, et quod debile erat proiciebatis. Et Pastoris boni pium imitetur exemplum, qui, relictis nonaginta novem ovibus in montibus, abiit unam ovem quæ erraverat quærere. Cuius infirmati in tantum conpassus est, ut eam in sacris humeris suis dignaretur inponere et sic reportare ad gregem. Caput 28: De his qui sæpius correpti emendare noluerint Si quis frater frequenter correptus pro qualibet culpa, si etiam excommunicatus non emendaverit, acrior ei accedat correptio, id est ut verberum vindicta in eum procedant. Quod si nec ita correxerit, aut forte - quod absit - in superbia elatus etiam defendere voluerit opera sua, tunc abbas faciat quod sapiens medicus: si exhibuit fomenta, si unguenta adhortationum, si medicamina Scripturarum divinarum, si ad ultimum ustionem excommunicationis vel plagarum virgæ, et iam si viderit nihil suam prævalere industriam, adhibeat etiam, quod maius est, suam et omnium fratrum pro eo orationem, ut Dominus qui omnia potest operetur salutem circa infirmum fratrem. Quod si nec isto modo sanatus fuerit, tunc iam utatur abbas ferro abscisionis, ut ait Apostolus: Auferte malum ex vobis; et iterum: Infidelis si discedit, discedat, ne una ovis morbida omnem gregem contagiet. Caput 29: Si debeant fratres exeuntes de monasterio item recipi Frater qui proprio vitio egreditur de monasterio, si reverti voluerit, spondeat prius omnem emendationem pro quo egressus est, et sic in ultimo gradu recipiatur, ut ex hoc eius humilitas conprobetur. Quod si denuo exierit, usque tertio ita recipiatur, iam postea sciens omnem sibi reversionis aditum denegari. Caput 30: De pueris minori ætate qualiter corripiantur Omnis ætas vel intellectus proprias debet habere mensuras. Ideoque quotiens pueri vel adulescentiores ætate, aut qui minus intellegere possunt, quanta poena sit excommunicationis, hii tales dum delinquunt, aut ieiuniis nimiis affligantur aut acris verberibus coerceantur, ut sanentur. Caput 31: De cellarario monasterii qualis sit Cellararius monasterii elegatur de congregatione sapiens, maturis moribus, sobrius, non multum edax, non elatus, non turbulentus, non iniuriosus, non tardus, non prodigus, sed timens Deum; qui omni congregationi sit sicut pater. Curam gerat de omnibus. Sine iussione abbatis nihil faciat. Quæ iubentur custodiat. Fratres non contristet. Si quis frater ab eo foret aliqua inrationabiliter postulat, non spernendo eum contristet, sed rationabiliter cum humilitate male petenti deneget. Animam suam custodiat, memor semper illud apostolicum, quia: Qui bene ministraverit, gradum bonum sibi adquirit. Infirmorum, infantum, hospitum pauperumque cum omni sollicitudine curam gerat, sciens sine dubio, quia pro his omnibus in die iudicii rationem redditurus est. Omnia vasa monasterii cunctamque substantiam ac si altaris vasa sacrata conspiciat. Nihil ducat neglegendum. Neque avaritiæ studeat neque prodigus sit et stirpator substantiæ monasterii, sed omnia mensurate faciat et secundum iussionem abbatis. Humilitatem ante omnia habeat, et cui substantia non est quod tribuatur, sermo responsionis porrigatur bonus, ut scriptum est: Sermo bonus super datum optimum. Omnia quæ ei iniunxerit abbas, ipsa habeat sub cura sua; a quibus eum prohibuerit, non præsumat. Fratribus constitutam annonam sine aliquo tyfo vel mora offerat, ut non scandalizentur, memor divini eloquii, quid mereatur qui scandalizaverit unum de pusillis. Si congregatio maior fuerit, solacia ei dentur, a quibus adiutus et ipse æquo animo impleat officium sibi commissum. Horis conpetentibus et dentur quæ danda sunt et petantur quæ petanda sunt, nemo perturbetur neque contristetur in domo Dei. Caput 32: De ferramentis vel rebus monasterii Substantia monasterii in ferramentis vel vestibus seu quibuslibet rebus prævideat abbas fratres de quorum vita et moribus securus sit; et eis singula, ut utile iudicaverit, consignet custodienda atque recolligenda. Ex quibus abbas brevem teneat, ut dum sibi in ipsa adsignata fratres vicissim succedunt, sciat quid dat aut quid recipit. Si quis autem sordide aut neglegenter res monasterii tractaverit, corripiatur; si non emendaverit, disciplinæ regulari subiaceat. Caput 33: Si quid debeant monachi proprium habere Præcipue hoc vitium radicitus amputandum est de monasterio ne quis præsumat aliquid dare aut accipere sine iussione abbatis, neque aliquid habere proprium, nullam omnimo rem, neque codicem, neque tabulas, neque grafium, sed nihil omnimo, quippe quibus nec corpora sua nec voluntates licet habere in propria voluntate; omnia vero necessaria a patre sperare monasterii, nec quicquam liceat habere quod abbas non dederit aut permiserit. Omniaque omnibus sint communia, ut scriptum est, ne quisquam suum aliquid dicat vel præsumat. Quod si quisquam huic nequissimo vitio deprehensus fuerit delectari, admoneatur semel et iterum; si non emendaverit, correptioni subiaceat. Caput 34: Si omnes æqualiter debeant necessaria accipere Sicut scriptum est: Dividebatur singulis prout cuique opus erat. Ubi non dicimus ut personarum - quod absit - acceptio sit, sed infirmitatum consideratio; ubi qui minus indiget, agat Deo gratias et non contristetur, qui vero plus indiget, humilietur pro infirmitate, non extollatur pro misericordia; et ita omnia membra erunt in pace. Ante omnia, ne murmurationis malum pro qualicumque causa in aliquo qualicumque verbo vel significatione appareat. Quod si deprehensus fuerit, districtiori disciplinæ subdatur. Caput 35: De septimanariis coquinæ Fratres sibi invicem serviant, ut nullus excusetur a coquinæ officio, nisi aut ægritudo aut in causa gravis utilitatis quis occupatus fuerit, quia exinde maior mercis et caritas adquiritur. Inbecillibus autem procurentur solacia, ut non cum tristitia hoc faciant; sed habeant omnes solacia, secundum modum congregationis aut positionem loci. Si maior congregatio fuerit, cellararius excusetur a coquina, vel si qui, ut diximus, maioribus utilitatibus occupantur. Ceteri sibi sub caritate invicem serviant. Egressurus de septimana, sabbato munditias faciat. Lintea cum quibus sibi fratres manus aut pedes tergunt, lavent. Pedes vero tam ipse qui egreditur quam ille qui intraturus est omnibus lavent. Vasa ministerii sui munda et sana cellarario reconsignet; qui cellararius item intranti consignet, ut sciat quod dat aut quod recipit. Septimanarii autem ante unam horam refectionis accipiant super statutam annonam singulas biberes et panem, ut hora refectionis sine murmuratione et gravi labore serviant fratribus suis. In diebus tamen sollemnibus usque ad missas sustineant. Intrantes et exeuntes ebdomadarii in oratorio mox Matutinis finitis Dominica omnium genibus provolvantur postulantes pro se orari. Egrediens autem de septimana dicat hunc versum: Benedictus es, Domine Deus, qui adiuvisti me et consolatus es me. Quo dicto tertio accepta benedictione egrediens, subsequatur ingrediens et dicat: Deus, in adiutorium meum intende, Domine, ad adiuvandum me festina, et hoc idem tertio repetatur ab omnibus et accepta benedictione ingrediatur. Caput 36: De infirmis fratribus Infirmorum cura ante omnia et super omnia adhibenda est, ut sicut revera Christo ita eis serviatur, quia ipse dixit: Infirmus fui, et visitastis me, et: Quod fecistis uni de his minimis, mihi fecistis. Sed et ipsi infirmi considerent in honorem Dei sibi serviri, et non superfluitate sua contristent fratres suos servientes sibi; qui tamen patienter portandi sunt, quia de talibus copiosior mercis adquiritur. Ergo cura maxima sit abbati, ne aliquam neglegentiam patiantur. Quibus fratribus infirmis sit cella super se deputata et servitor timens Deum et diligens ac sollicitus. Balnearum usus infirmis quotiens expedit offeratur, sanis autem et maxime iuvenibus tardius concedatur. Sed et carnium esus infirmis omnimo debilibus pro reparatione concedatur; at ubi meliorati fuerint, a carnibus more solito omnes abstineant. Curam autem maximam habeat abbas ne a cellarariis aut a servitoribus neglegantur infirmi; et ipsum respicit quidquid a discipulis delinquitur. Caput 37: De senibus vel infantibus Licet ipsa natura humana trahatur ad misericordiam in his ætatibus, senum videlicet et infantum, tamen et regulæ auctoritas eis prospiciat. Consideretur semper in eis inbecillitas et ullatenus eis districtio regulæ teneatur in alimentis; sed sit in eis pia consideratio et præveniant horas canonicas. Caput 38: De ebdomadario lectore Mensis fratrum lectio deesse non debet, nec fortuito casu qui arripuerit codicem legere ibi, sed lecturus tota ebdomada dominica ingrediatur. Qui ingrediens post missas et communionem petat ab omnibus pro se orari, ut avertat ab ipso Deus spiritum elationis. Et dicatur hic versus in oratorio tertio ab omnibus, ipso tamen incipiente: Domine, labia mea aperies, et os meum adnuntiabit laudem tuam. Et sic accepta benedictione ingrediatur ad legendum. Et summum fiat silentium, ut nullus musitatio vel vox nisi solius legentis ibi audiatur. Quæ vero necessaria sunt comedentibus et bibentibus sic sibi vicissim ministrent fratres, ut nullus indigeat petere aliquid. Si quid tamen opus fuerit, sonitu cuiuscumque signi potius petatur quam voce. Nec præsumat ibi aliquis de ipsa lectione aut aliunde quicquam requirere, ne detur occasio; nisi forte prior pro ædificatione voluerit aliquid breviter dicere. Frater autem lector ebdomadarius accipiat mixtum, priusquam incipiat legere, propter communionem sanctam, et ne forte grave si ei ieiunium sustinere. Postea autem cum coquinæ ebdomadariis et servitoribus reficiat. Fratres autem non per ordinem legant aut cantent, sed qui ædificant audientes. Caput 39: De mensura cibus Sufficere credimus ad refectionem cotidianam tam sextæ quam nonæ, omnibus mensis, cocta duo pulmentaria propter diversorum infirmitatibus, ut forte qui ex illo non potuerit edere, ex alio reficiatur. Ergo duo pulmentaria cocta fratribus omnibus sufficiant et, si fuerit unde poma aut nascentia leguminum, addatur et tertium. Panis libra una propensa sufficiat in die, sive una sit refectio sivi prandii et cenæ. Quod si cenaturi sunt, de eadem libra tertia pars a cellarario servetur reddenda cenandis. Quod si labor forte factus fuerit maior, in arbitrio et potestate abbatis erit, si expediat, aliquid augere, remota præ omnibus crapula, et ut numquam subripiat monacho indigeries; quia nihil sic contrarium est omni christiano quomodo crapula, sicut ait Dominus noster: Videte ne graventur corda vestra crapula. Pueris vero minori ætate non eadem servetur quantitas, sed minor quam maioribus, servata in omnibus parcitate. Carnium vero quadrupedum omnimodo ab omnibus abstineatur comestio, præter omnimo debiles ægrotos. Caput 40: De mensura potus Unusquisque proprium habet donum ex Deo, alius sic, alius vero sic; et ideo cum aliqua scrupulositate a nobis mensura victus aliorum constituitur. Tamen infirmorum contuentes inbecillitatem, credimus eminam vini per singulos sufficere per diem. Quibus autem donat Deus tolerantiam abstinentiæ, propriam se habituros mercedem sciant. Quod si aut loci necessitas vel labor aut ardor æstatis amplius poposcerit, in arbitrio prioris consistat, considerans in omnibus ne subrepat satietas aut ebrietas. Licet legamus: Vinum omnimo monachorum non esse, sed quia nostris temporibus id monachis persuaderi non potest, saltim vel hoc consentiamus ut non usque ad satietatem bibamus, sed parcius, quia: Vinum apostatare facit etiam sapientes. Ubi autem necessitas loci exposcit, ut nec suprascripta mensura inveniri possit, sed multo minus aut ex toto nihil, benedicant Deum qui ibi habitant et non murmurent, hoc ante omnia admonentes, ut absque murmurationibus sint. Caput 41: Quibus horis oportet reficere fratres A sancto Pascha usque Pentecosten ad sextam reficiant fratres et sera cenent. A Pentecosten autem tota æstate, si labores agrorum non habent monachi aut nimietas æstatis non perturbat, quarta et sexta feria ieiunent usque ad nonam; reliquis diebus ad sextam prandeant. Quam prandii sextam, si operis in agris habuerint aut æstatis fervor nimius fuerit, continuanda erit et in abbatis sit providentia. Et sic omnia temperet atque disponat, qualiter et animæ salventur et quod faciunt fratres absque iusta murmuratione faciant. Ab idus autem septembres usque caput quadragesimæ ad nonam semper reficiant. In quadragesima vero usque in Pascha ad vesperam reficiant. Ipsa tamen Vespera sic agatur, ut lucernæ lumen non indigeant reficientes, sed luce adhuc diei omnia consummentur. Sed et omni tempore, sive cena sive refectionis hora sic temperetur, ut luce fiant omnia. Caput 42: Ut post conpletorium nemo loquatur Omni tempore silentium debent studere monachi, maxime tamen nocturnis horis. Et ideo omni tempore, sive ieiunii sive prandii: si tempus fuerit prandii, mox surrexerint a cena, sedeant omnes in unum, et legat unus Collationes vel Vitas Patrum aut certe aliud quod ædificet audientes, non autem Eptaticum aut Regum, quia infirmis intellectibus non erit utile illa hora hanc Scripturam audire, aliis vero horis legantur. Si autem ieiunii dies fuerit, dicta Vespera, parvo intervallo mox accedant ad lectionem Collationum, ut diximus. Et lectis quattuor aut quinque foliis vel quantum hora permittit, omnibus in unum occurentibus per hanc moram lectionis, si qui forte in adsignato sibi commisso fuit occupatus, omnes ergo in unum positi conpleant, et exeuntes a Conpletoriis nulla sit licentia denuo cuiquam loqui aliquid. Quod si inventus fuerit quisquam prævaricare hanc taciturnitatis regulam, gravi vindictæ subiaceat, excepto si necessitas hospitum supervenerit aut forte abbas alicui aliquid iusserit. Quod tamen et ipsud cum summa gravitate et moderatione honestissima fiat. Caput 43: De his qui ad opus Dei vel ad mensam tarde occurrunt Ad horam divini Officii, mox auditus fuerit signus, relictis omnibus quælibet fuerint in manibus, summa cum festinatione curratur, cum gravitate tamen, ut non scurrilitas inveniat fomitem. Ergo nihil operi Dei præponatur. Quod si quis in nocturnis Vigiliis post Gloriam psalmi nonagesimi quarti, quem propter hoc omnimo subtrahendo et morose volumus dici, occurrerit, non stet in ordine suo in choro, sed ultimus omnium stet aut in loco, quem talibus neglegentibus seorsum constituerit abbas, ut videantur ab ipso vel ab omnibus, usque dum conpleto opere Dei publica satisfactione pæniteat. Ideo autem eos in ultimo aut seorsum iudicavimus debere stare ut, visi ab omnibus, vel pro ipsa verecundia sua emendent; nam si foris oratorium remaneant, erit forte talis qui se aut recollocet et dormit, aut certe sedit sibi foris vel fabulis vacat, et datur occasio maligno; sed ingrediantur intus, ut nec totum perdant et de reliquo emendent. Diurnis autem Horis, qui ad opus Dei post versum et Gloriam primi psalmi qui post versum dicitur non occurrerit, lege qua supra diximus, in ultimo stent, nec præsumant sociari choro psallentium usque ad satisfactionem, nisi forte abbas licentiam dederit remissione sua, ita tamen ut satisfaciat reus ex hoc. Ad mensam autem qui ante versu non occurrerit, ut simul omnes dicant versu et orent et sub uno omnes accedant ad mensam, qui per neglegentiam suam aut vitio non occurrerit, usque secunda vice pro hoc corripiatur; si denuo non emendaverit, non permittatur ad mensæ communis participationem, sed sequestratus a consortio omnium reficiat solus, sublata ei portione sua vinum, usque ad satisfactionem et emendationem. Similiter autem patiatur, qui et ad illum versum non fuerit præsens, qui post cibum dicitur. Et ne suis præsumat ante statutam horam vel postea quicquam cibi aut potus præsumere; sed et cui offertur aliquid a priore et accipere rennuit, hora qua desideravit hoc quod prius recusavit aut aliud, omnimo nihil percipiat usque emendationem congruam. Caput 44: De his qui excommunicantur quomodo satisfaciant Qui pro gravibus culpis ab oratorio et a mensa excommunicantur, hora qua Opus Dei in oratorio percelebratur, ante fores oratorii prostratus iaceat nihil dicens, nisi tantum posito in terra capite, status pronus omnium de oratorio exeuntium pedibus. Et hoc tamdiu faciat, usque dum abbas iudicaverit satisfactum esse. Qui dum iussus ab abbate venerit, volvat se ipsius abbatis, deinde omnium vestigiis ut orent pro ipso. Et tunc, se iusserit abbas, recipiatur in choro vel in ordine quo abbas decreverit, ita sane, ut psalmum aut lectionem vel aliud quid non præsumat in oratorio inponere, nisi iterum abbas iubeat. Et omnibus Horis, dum perconpletur opus Dei, proiciat se in terra in loco qua stat. Et sic satisfaciat, usque dum ei iubeat iterum abbas, ut quiescat iam ab hac satisfactione. Qui vero pro levibus culpis excommunicantur tantum a mensa, in oratorio satisfaciant usque ad iussionem abbatis. Hoc perficiant usque dum benedicat et dicat: «Sufficit». Caput 45: De his qui falluntur in oratorio Si quis dum pronuntiat psalmum, responsorium, antefanam vel lectionem fallitus fuerit, nisi satisfactione ibi coram omnibus humiliatus fuerit, maiori vindictæ subiaceat, quippe qui noluit humilitate corrigere quod neglegentia deliquit. Infantes autem pro tali culpa vapulent. Caput 46: De his qui in aliis quibuslibet rebus delinquunt Si quis dum in labore quovis, in coquina, in cellario, in ministerio, in pistrino, in horto, in arte aliqua dum laborat, vel in quocumque loco, aliquid deliquerit, aut fregerit quippiam aut perdiderit, vel aliud quid excesserit ubiubi, et non veniens continuo ante abbatem vel congregationem ipse ultro satisfecerit et prodiderit delictum suum, dum per alium cognitum fuerit, maiori subiaceat emendationi. Si animæ vero peccati causa fuerit latens, tantum abbati aut spiritualibus senioribus patefaciat, qui sciat curare et sua et aliena vulnera, non detegere et publicare. Caput 47: De significanda hora operis Dei Nuntianda hora operis Dei dies noctisque sit cura abbatis; aut ipse nuntiare aut tali sollicito fratri iniungat hanc curam, ut omnia horis conpetentibus conpleantur. Psalmos autem vel antefanas post abbatem ordine suo quibus iussum fuerit inponant. Cantare autem et legere non præsumat, nisi qui potest ipsud officium implere ut ædificentur audientes; quod cum humilitate et gravitate et tremore fiat, et cui iusserit abbas. Caput 48: De opera manuum cotidiana Otiositas inimica est animæ, et ideo certis temporibus occupari debent fratres in labore manuum, certis iterum horis in lectione divina. Ideoque hac dispositione credimus utraque tempore ordinari: id est: ut a Pascha usque kalendas octobres a mane exeuntes a prima usque hora pene quarta laborent quod necessarium fuerit. Ab hora autem quarta usque hora qua Sextam agent, lectioni vacent. Post Sextam autem surgentes a mensa pausent in lecta sua cum omni silentio, aut forte qui voluerit legere sibi sic legat, ut alium non inquietet. Et agatur Nonam temperius mediante octava hora, et iterum quod faciendum est operentur usque ad Vesperam. Si autem necessitas locis aut paupertas exegerit, ut ad fruges recollegendas per se occupentur, non contristentur. Quia tunc vere monachi sunt, si labore manuum suarum vivunt, sicut et Patres nostri et Apostoli. Omnia tamen mensurate fiant propter pusillanimes. A kalendas autem octobres usque caput quadragesimæ usque in hora secunda plena lectioni vacent; hora secunda agatur Tertia; et usque nona omnes in opus suum laborent quod eis iniungitur. Facto autem primo signo nonæ horæ, deiungant ab opera sua singuli et sint parati, dum secundum signum pulsaverit. Post refectionem autem vacent lectionibus suis aut psalmis. In quadragesimæ vero diebus, a mane usque tertia plena vacent lectionibus suis, et usque decima hora plena operentur quod eis iniungitur. In quibus diebus quadragesimæ dandi sunt. Ante omnia sane seputentur unus aut duo seniores qui circumeant monasterium horis quibus vacant fratres lectioni, et videant ne forte inveniatur frater acediosus qui vacat otio aut fabulis et non est intentus lectioni, et non solum sibi inutilis est, sed etiam alios distollit. Hic tallis si - quod absit - repertus fuerit, corripiatur semel et secundo; si non emendaverit, correptioni regulari subiaceat taliter ut ceteri timeant. Neque frater ad fratrem ingatur horis inconpetentibus. Dominico item die lectioni vacent omnes, excepto his qui variis officiis deputati sunt. Si quis vero ita neglegens et desidiosus fuerit, ut non velit aut non possit meditare aut legere, iniungatur ei opus quod faciat, ut non vacet. Fratribus infirmis aut delicatis talis opera aut ars iniungatur, ut nec otiosi sint nec violentia laboris opprimantur aut effungentur. Quorum inbecillitas ab abbate consideranda est. Caput 49: De quadragesimæ observatione Licet omni tempore vita monachi quadragesimæ debet observationem habere, tamen quia paucorum est ista virtus, ideo suademus istis diebus quadragesimæ omni puritate vitam suam custodire, omnes pariter et neglegentias aliorum temporum his diebus sanctis diluere. Quod tunc digne fit, si ab omnibus vitiis temperamus, orationis cum fletibus, lectioni et conpunctioni cordis atque abstinentiæ operam damus. Ergo his diebus augeamus nobis aliquid solito pensu servitutis nostræ, orationes peculiares, ciborum et potus abstinentiam, et unusquisque super mensuram sibi indictam aliquid propria voluntate cum gaudio Sancti Spiritus offerat Deo, id est: subtrahat corpori suo de cibo, de potu, de loquacitate, de scurrilitate, et cum spiritalis desiderii gaudio sanctum Pascha expectet. Hoc ipsud tamen quod unusquisque offerit, abbati suo suggerat, et cum eius fiat oratione et voluntate; quia quod sine permissione patris spiritalis fit, præsumptioni deputabitur et vanæ gloriæ, non mercedi. Ergo cum voluntate abbatis omnia agenda sunt. Caput 50: De fratribus qui longe ab oratorio laborant aut in via sunt Fratres qui omnimo longe sunt in labore et non possunt occurrere hora conpetenti ad oratorium - et abbas hoc perpendet quia ita est - agant ibidem opus Dei, ubi operantur, cum tremore divino flectentes genua. Similiter qui in itinere directi sunt, non eos prætereant Horæ constitutæ, sed, ut possunt, agant sibi et servitutis pensum non neglegant reddere.
 
la575anna
la575anna il 16/02/10 alle 21:42 via WEB
FRATRES FIAT LUX: Caput 51: De fratribus qui non longe satis proficiscuntur Frater qui pro quovis responso dirigitur et ea die speratur reverti ad monasterium, non præsumat foris manducare, etiam si omnimo rogetur a quovis, nisi forte ei ab abbate suo præcipiatur. Quod si aliter fecerit, excommunicetur. Caput 52: De oratorio monasterii Oratorium hoc sit quod dicitur, nec ibi quicquam aliud geratur aut condatur. Expleto opere Dei, omnes cum summo silentio exeant, et habeatur reverentia Deo, ut frater qui forte sibi peculiariter vult orare, non inpediatur alterius inprobitate. Sed et si aliter vult sibi forte secretius orare, simpliciter intret et oret, non in clamosa voce, sed in lacrimis et intentione cordis. Ergo qui simile opus non facit, non permittatur explicito opere Dei remorari in oratorio, sicut dictum est, ne alius impedimentum patiatur. Caput 53: De hospitibus suscipiendis Omnes supervenientes hospites tamquam Christus suscipiantur, quia ipse dicturus est: Hospis fui et suscepistis me. Et omnibus congruus honor exhibeatur, maxime domesticis fidei et peregrinis. Ut ergo nuntiatus fuerit hospis, occurratur ei a priore vel a fratribus cum omni officio caritatis; et primitus orent pariter, et sic sibi societur in pace. Quod pacis osculum non prius offeratur nisi oratione præmissa, propter inlusiones diabolicas. In ipsa autem salutatione omnis exhibeatur humilitas omnibus venientibus sive discedentibus hospitibus: inclinato capite vel prostrato omni corpore in terra, Christus in eis adoretur qui et suscipitur. Suscepti autem hospites ducantur ad orationem, et postea sedeat cum eis prior aut cui iusserit ipse. Legatur coram hospite Lex divina ut ædificetur, et post hæc omnis ei exhibeatur humanitas. Ieiunium a priore frangatur propter hospitem, nisi forte præcipuus sit dies ieiunii qui non possit violari; fratres autem consuetudines ieiuniorum prosequantur. Aquam in manibus abbas hospitibus det; pedes hospitibus omnibus tam abbas quam cuncta congregatio lavet; quibus lotis, hunc versum dicant: Suscepimus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui. Pauperum et peregrinorum maxime susceptioni cura sollicite exhibeatur, quia in ipsis magis Christus suscipitur; nam divitum terror ipse sibi exigit honorem. Coquina abbatis et hospitum super se sit, ut, incertis horis supervenientes hospites, qui numquam desunt monasterio, non inquietentur fratres. In qua coquina ad annum ingrediantur duo fratres qui ipsud officium bene impleant. Quibus, ut indigent, solacia administrentur, ut absque murmuratione serviant, et iterum, quando occupationem minorem habent, exeant ubi eis imperatur in opera. Et non solum ipsis, sed et in omnibus officiis monasterii ista consideratio, ut quando indigent solacia adcommodentur eis, et iterum quando vacant oboediant imperatis. Item et cellam hospitum habeat adsignatam frater cuius animam timor Dei possidet; ubi sint lecti strati sufficienter. Et domus Dei a sapientibus administretur. Hospitibus autem, cui non præcipitur, ullatenus societur neque conloquatur; sed si obviaverit aut viderit, salutatis humiliter, ut diximus, et petita benedictione pertranseat, dicens sibi non licere conloqui cum hospite. Caput 54: Si debeat monachus litteras vel aliquid suscipere Nullatenus liceat monacho neque a parentibus suis neque a quoquam hominum nec sibi invicem litteras, eulogias vel quælibet munuscula accipere aut dare sine præcepto abbatis. Quod si etiam a parentibus suis ei quicquam directum fuerit, non præsumat suscipere illud, nisi prius indicatum fuerit abbati. Quod si iusserit suscipi, in abbatis sit potestate cui illud iubeat dari, et non contristetur frater, cui forte directum fuerat, ut non detur occasio diabulo. Qui autem aliter præsumpserit, disciplinæ regulari subiaceat. Caput 55: De vestiario vel calciario fratrum Vestimenta fratribus secundum locorum qualitatem ubi habitant vel ærum temperiem dentur, quia in frigidis regionibus amplius indigetur, in calidis vero minus. Hæc ergo consideratio penes abbatem est. Nos tamen mediocribus locis sufficere credimus monachis per singulos cucullam et tunicam - cucullam in hieme vellosam, in æstate puram aut vetustam - et scapulare propter opera, indumenta pedum pedules et caligas. De quarum rerum omnium colore aut grossitudine non causentur monachi, sed quales inveniri possunt in provincia qua degunt aut quod vilius conparari possit. Abbas autem de mensura provideat ut non sint curta ipsa vestimenta utentibus ea, sed mensurata. Accipientes nova, vetera semper reddant in præsenti reponenda in vestiario propter pauperes. Sufficit enim monacho duas tunicas et duas cucullas habere propter noctes et propter lavare ipsas res; iam quod supra fuerit superfluum est, amputari debet. Et pedules et quodcumque est vetere reddant, dum accipiunt novum. Femolaria hii qui in via diriguntur de vestiario accipiant, quæ revertentes lota ibi restituant. Et cucullæ et tunicæ sint aliquanto a solito quas habent modice meliores; quas exeuntes in via accipiant de vestiario et revertentes restituant. Stramenta autem lectorum sufficiant matta, sagum et lena et capitale. Quæ tamen lecta frequenter ab abbate scrutinanda sunt propter opus peculiare, ne inveniatur. Et si cui inventum fuerit quod ab abbate non accepit, gravissimæ disciplinæ subiaceat. Et ut hoc vitium peculiaris radicitus amputetur, dentur ab abbate omnia quæ sunt necessaria: id est cuculla, tunica, pedules, caligas, bracile, cultellum, grafium, acum, mappula, tabulas, ut omnis auferatur necessitatis excusatio. A quo tamen abbate semper consideretur illa sententia Actuum Apostolorum, quia: Dabatur singulis prout cuique opus erat. Ita ergo et abbas consideret infirmitates indigentium, non malam voluntatem invidentium. In omnibus tamen iudiciis Dei retributionem cogitet. Caput 56: De mensa abbatis Mensa abbatis cum hospitibus et peregrinis sit semper. Quotiens tamen minus sunt hospites, quos vult de fratribus vocare in ipsius sit potestate. Seniorem tamen unum aut duo semper cum fratribus dimittendum propter disciplinam. Caput 57: De artificibus monasterii Artifices si sunt in monasterio cum omni humilitate faciant ipsas artes, si permiserit abbas. Quod si aliquis ex eis extollitur pro scientiæ artis suæ, eo quod videatur aliquid conferre monasterio, hic talis erigatur ab ipsa arte et denuo per eam non transeat, nisi forte humiliato ei iterum abbas iubeat. Si quid vero ex operibus artificum venundandum est, videant ipsi per quorum manum transigendam sint, ne aliquam fraudem præsumant. Memorentur semper Ananiæ et Safiræ, ne forte mortem quam illi in corpore pertulerunt, hanc isti vel omnes qui aliquam fraudem de rebus monasterii fecerint, in anima patiantur. In ipsis autem pretiis non subripiat avaritiæ malum, sed semper aliquantulum vilius detur quam ab aliis sæcularibus dari potest, ut in omnibus glorificetur Deus. Caput 58: De disciplina suscipiendorum fratrum Noviter veniens quis ad conversationem, non ei facilis tribuatur ingressus, sed sicut ait Apostolus: Probate spiritus si ex Deo sunt. Ergo si veniens perseveraverit pulsans et inlatas sibi iniurias et difficultatem ingressus post quattuor aut quinque dies visus fuerit patienter portare et persistere petitioni suæ, annuatur ei ingressus et sit in cella hospitum paucis diebus. Postea autem sit in cella noviciorum ubi meditent et manducent et dormiant. Et senior eis talis deputetur qui aptus sit ad lucrandas animas, qui super eos omnimo curiose intendat. Et sollicitudo sit si revera Deum quærit, si sollicitus est ad opus Dei, ad oboedientiam, ad obprobria. Prædicentur ei omnia dura et aspera per quæ itur ad Deum. Si promiserit de stabilitatis suæ perseverentia, post duorum mensuum circulum legatur ei hæc regula per ordinem, et dicatur ei: «Ecce lex sub qua militare vis; si potes observare, ingredere; si vero non potes, liber discede». Si adhuc steterit, tunc ducatur in supradictam cellam noviciorum et iterum probetur in omni patientia. Et post sex mensuum circuitum legatur ei regula, ut sciat ad quod ingreditur. Et si adhuc stat, post quattuor menses iterum relegatur ei eadem regula. Et si habita secum deliberatione promiserit se omnia custodire et cuncta sibi imperata servare, tunc suscipiatur in congregatione, sciens et lege regulæ constitutum quod ei ex illa die non liceat egredi monasterio, nec collum excutere de sub iugo regulæ quem sub tam morosam deliberationem licuit aut excusare aut suscipere. Suscipiendus autem in oratorio coram omnibus promittat de stabilitate sua et conversatione morum suorum et oboedientia, coram Deo et sanctis eius, ut si aliquando aliter fecerit, ab eo se damnandum sciat quem inridit. De qua promissione sua faciat petitionem ad nomen sanctorum quorum reliquiæ ibi sunt et abbatis præsentis. Quam petitionem manu sua scribat, aut certe, si non scit litteras, alter ab eo rogatus scribat et ille novicius signum faciat et manu sua eam super altare ponat. Quam dum inposuerit, incipiat ipse novicius mox hunc versum: Suscipe me, Domine, secundum eloquium tuum et vivam, et ne confundas me ab expectatione mea. Quem versum omnis congregatio tertio respondeat, adiungentes: Gloria Patri. Tunc ille frater novicius prosternatur singulorum pedibus ut orent pro eo; et iam ex illa die in congregatione reputetur. Res si quas habet, aut eroget prius pauperibus aut facta sollemniter donatione conferat monasterio, nihil sibi reservans ex omnibus, quippe qui ex illo die nec proprii corporis potestatem se habiturum scit. Mox ergo in oratorio exuatur rebus propriis quibus vestitus est, et induatur rebus monasterii. Illa autem vestimenta quibus exutus est reponatur in vestiario conservanda, ut si aliquando suadenti diabulo consenserit ut egrediatur de monasterio - quod absit - tunc exutus rebus monasterii proiciatur. Illam tamen petitionem eius, quam desuper altare abbas tulit, non recipiat, sed in monasterio reservetur. Caput 59: De filiis nobilium aut pauperum qui offeruntur Si quis forte de nobilibus offerit filium suum Deo in monasterio, si ipse puer minor ætate est, parentes eius faciant petitionem quam supra diximus, et cum oblatione ipsam petitionem et manum pueri involvant in palla altaris, et sic eum offerant. De rebus autem suis aut in præsenti petitione promittant sub iureiurando, quia numquam per se, numquam per suffectam personam nec quolibet modo ei aliquando aliquid dant aut tribuunt occasionem habendi; vel certe si hoc facere noluerint et aliquid offere volunt in elemosinam monasterio pro mercede sua, faciant ex rebus quas dare volunt monasterio donationem, reservato sibi, si ita voluerint usum fructum. Atque ita omnia obstruantur ut nulla suspicio remaneat puero per quam deceptus perire possit - quod absit - quod experimento didicimus. Similiter autem et pauperiores faciant. Qui vero ex toto nihil habent, simpliciter petitionem faciant et cum oblatione offerant filium suum coram testibus. Caput 60: De sacerdotibus qui forte voluerint in monasterio habitare Si quis de ordine sacerdotum in monasterio se suscipi rogaverit, non quidem citius ei adsentiatur. Tamen, si omnimo persteterit in hac supplicatione, sciat se omnem regulæ disciplinam servaturum, nec aliquid ei relaxabitur, ut sicut scriptum est: Amice, ad quod venisti? Concedatur ei tamen post abbatem stare et benedicere aut missas tenere, si tamen iusserit ei abbas. Sin alias, ullatenus aliqua præsumat, sciens se disciplinæ regulari subditum, et magis humilitatis exempla omnibus det. Et si forte ordinationis aut alicuius rei causa fuerit in monasterio, illum locum adtendat quando ingressus est in monasterio, non illum qui ei pro reverentia sacerdotii concessus est. Clericorum autem si quis eodem desiderio monasterio sociari voluerit, loco mediocri conlocentur; et ipsi tamen si promittunt de observatione regulæ vel propria stabilitate. Caput 61: De monachis peregrinis qualiter suscipiantur Si quis monachus peregrinus de longiquis provinciis supervenerit, si pro hospite voluerit habitare in monasterio et contentus fuerit consuetudinem loci quam invenerit, et non forte superfluitate sua perturbat monasterium, sed simpliciter contentus est quod invenerit, suscipiatur quanto tempore cupit. Si qua sane rationabiliter et cum humilitate caritatis reprehendit aut ostendit, tractet abbas prudenter ne forte pro hoc ipsud eum Dominus direxerit. Si vero postea voluerit stabilitatem suam firmare, non rennuatur talis voluntas, et maxime quia tempore hospitalitatis potuit eius vita dinosci. Quod si superfluus aut vitiosus inventus fuerit tempore hospitalitatis, non solum non debet sociari corpori monasterii, verum etiam dicatur ei honeste ut discedat, ne eius miseria etiam alii vitientur. Quod si non fuerit talis qui mereatur proici, non solum si petierit, suscipiatur congregationi sociandus, verum etiam suadeatur ut stet, ut eius exemplo alii erudiantur, et quia in omni loco uni Domino servitur, uni Regi militatur. Quem si etiam talem esse perspexerit abbas, liceat eum in superiori aliquantum constituere loco. Non solum autem monachum, sed etiam de suprascriptis gradibus sacerdotum vel clericorum stabilire potest abbas in maiori quam ingrediuntur loco, si eorum talem perspexerit esse vitam. Caveat autem abbas, ne aliquando de alio noto monasterio monachum ad habitandum suscipiat sine consensu abbatis eius aut litteras commendaticias, quia scriptum est: Quod tibi non vis fieri, alio ne feceris. Caput 62: De sacerdotibus monasterii Si quis abbas sibi presbyterum vel diaconem ordinari petierit, de suis elegat qui dignus sit sacerdotio fungi. Ordinatus autem caveat elationem aut superbiam, nec quicquam præsumat nisi quod ei ab abbate præcipitur, sciens se multo magis disciplinæ regulari subdendum. Nec occasione sacerdotii obliviscatur regulæ oboedientiam et disciplinam sed magis ac magis in Deum proficiat. Locum vero illum semper adtendat quod ingressus est in monasterio, præter officium altaris, et si forte electio congregationis et voluntas abbatis pro vitæ merito eum promovere voluerint. Qui tamen regulam decanis vel præpositis constitutam sibi servare sciat. Quod si aliter præsumpserit, non sacerdos sed rebellio iudicetur. Et sæpe admonitus si non correxerit, etiam episcopus adhibeatur in testimonio. Quod si nec sic emendaverit, clarescentibus culpis, proiciatur de monasterio, si tamen talis fuerit eius contumacia ut subdi aut oboedire regulæ nolit. Caput 63: De ordine congregationis Ordines suos in monasterio ita conservent ut conversationis tempus, ut vitæ meritum discernit atque abbas constituerit. Qui abbas non conturbet gregem sibi commissum nec, quasi libera utens potestate, iniuste disponat aliquid, sed cogitet semper quia de omnibus iudiciis et operibus suis redditurus est Deo rationem. Ergo secundum ordines suos quos constituerit vel quos habuerint ipsi fratres, sic accedant ad pacem, ad communionem, ad psalmum inponendum, in choro standum. Et in omnibus omnimo locis ætas non discernat ordines nec præiudicet, quia Samuhel et Danihel pueri presbyteros iudicaverunt. Ergo, excepto hos quos, ut diximus, altiori consilio abbas prætulerit vel degradaverit certis ex causis, reliqui omnes ut convertuntur ita sint ut verbi gratia qui secunda hora diei venerit in monasterio iuniorem se noverit illius esse qui prima hora venit diei, cuiuslibet ætatis aut dignitatis sit. Pueris per omnia ab omnibus disciplina conservata. Iuniores igitur priores suos honorent, priores minores suos diligant. In ipsa appellatione nominum nulli liceat alium puro appellare nomine, sed proiores iuniores suos fratrum nomine, iuniores autem priores suos nonnos vocent, quod intelligitur paterna reverentia. Abbas autem, quia vices Christi creditur agere, dominus et abbas vocetur, non sua adsumptione sed honore et amore Christi; ipse autem cogitet et sic se exhibeat ut dignus sit tali honore. Ubicumque autem sibi obviant fratres, iunior priorem benedictionem petat. Transeunte maiore minor surgat et det ei locum sedendi, nec præsumat iunior consedere nisi ei præcipiat senior suus, ut fiat quod scriptum est: Honore invicem prævenientes. Pueri parvi vel adulescentes in oratorio vel ad mensas cum disciplina ordines suos consequantur. Foris autem vel ubiubi, et custodiam habeant et disciplinam, usque dum ad intellegibilem ætatem perveniant. Caput 64: De ordinando abbate In abbatis ordinatione illa semper consideretur ratio, ut hic constituatur quem sibi omnis concors congregatio secundum timorem Dei, sive etiam pars quamvis parva congregationis saniore consilio elegerit. Vitæ autem merito et sapientiæ doctrina elegatur qui ordinandus est, etiam si ultimus fuerit in ordine congregationis. Quod si etiam omnis congregatio vitiis suis - quod quidem absit - consentientem personam pari consilio elegerit, et vitia ipsa aliquatenus in notitia episcopi ad cuius diocesim pertinet locus ipse vel ab abbates aut christianos vicinos claruerint, prohibeant pravorum prævalere consensum, sed domui Dei dignum constituant dispensatorem, scientes pro hoc se recepturos mercedem bonam, si illud caste et zelo Dei faciant, sicut e diverso peccatum si neglegant. Ordinatus autem abbas cogitet semper, quale onus suscepit et cui redditurus est rationem vilicationis suæ, sciatque sibi oportere prodesse magis quam præesse. Oportet ergo eum esse doctum Lege divina, ut sciat et si unde proferat nova et vetera, castum, sobrium, misericordem, et semper superexaltet misericordiam iudicio, ut idem ipse consequatur. Oderit vitia, diligat fratres. In ipsa autem correptione prudenter agat et ne quid nimis, ne dum nimis eradere cupit æruginem frangatur vas. Suamque fragilitatem semper suspectus sit, memineritque calamum quassatum non conterendum. In quibus non dicimus ut permittat nutriri vitia, sed prudenter et cum caritate ea amputet, ut viderit cuique expedire sicut iam diximus, et studeat plus amari quam timeri. Non sit turbulentus et anxius, non sit nimius et obstinatus, non sit zelotipus et nimis suspiciosus, quia numquam requiescit. In ipsis imperiis suis providus et consideratus, et sive secundum Deum sive secundum sæculum sit opera quam iniungit, discernat et temperet, cogitans discretionem sancti Iacob dicentis: Si gerges meos plus in ambulando fecero laborare, morientur cuncti una die. Hæc ergo aliaque testimonia discretionis matris virtutum sumens, sic omnia temperet ut sit et fortes quod cupiant et infirmi non refugiant. Et præcipue ut præsentem regulam in omnibus conservet, ut dum bene ministraverit audiat a Domino quod servus bonus qui erogavit triticum conservis in tempore suo: Amen dico vobis, ait, super omnia bona sua constituit eum. Caput 65: De præposito monasterii Sæpius quidem contigit, ut per ordinationem præpositi sandala gravia in monasteriis oriantur, dum sint aliqui maligno spiritu superbiæ inflati et æstimantes se secundos esse abbates, adsumentes sibi tyrannidem, scandala nutriunt et dissensiones in congregationes faciunt, et maxime in illis locis ubi ab eodem sacerdote vel ab eis abbatibus qui abbatem ordinant ab ipsis etiam et præpositus ordinatur. Quod quam sit absurdum facile advertitur, quia ab ipso initio ordinationis materia ei datur superbiendi, dum ei suggeritur a cogitationibus suis exutum eum esse a potestate abbatis sui, quia ab ipsis es tu ordinatus a quibus et abbas. Hinc suscitantur invidiæ, rixæ, detractiones, æmulationes, dissensiones, exordinationes, ut dum contraria sibi abbas præpositusque sentiunt, et ipsorum necesse est sub hanc dissensionem animas periclitari, et hii qui sub ipsi sunt, dum adulantur partibus, eunt in perditionem. Cuius periculi malum illos respicit in capite qui talius inordinationis se fecerunt auctores. Ideo nos vidimus expedire propter pacis caritatisque custodiam in abbatis pendere arbitrio ordinationem monasterii sui. Et si potest fieri per decanos ordinetur, ut ante disposuimus, omnis utilitas monasterii, prout abbas disposuerit, ut dum pluribus committitur, unus non superbiat. Quod si aut locus expetit aut congregatio petierit rationabiliter cum humilitate et abbas iudicaverit expedire, quemcumque elegerit abbas cum consilio fratrum timentium Deum ordinet ipse sibi præpositum. Qui tamen præpositus illa agat cum reverentia quæ ab abbate suo et iniuncta fuerint, nihil contra abbatis voluntatem aut ordinationem faciens, quia quantum prælatus est ceteris, ita eum oportet sollicitius observare præcepta regulæ. Qui præpositus si repertus fuerit vitiosus aut elatione deceptus superbire, aut contemptor sanctæ regulæ fuerit conprobatus, admoneatur verbis usque quater. Si non emendaverit, adhibeatur ei correptio disciplinæ regularis. Quod si neque sic correxerit, tunc deiciatur de ordine præposituræ et alius qui dignus est in loco eius subrogetur. Quod si et postea in congregatione quietus et oboediens non fuerit, etiam de monasterio pellatur. Cogitet tamen abbas se de omnibus iudiciis suis Deo reddere rationem, ne forte invidiæ aut zeli flamma urat animam. Caput 66: De hostiariis monasterii Ad portam monasterii ponatur senes sapiens, qui sciat accipere responsum et reddere, et cuius maturitas eum non sinat vacari. Qui portarius cellam debebit habere iuxta portam, ut venientes semper præsentem inveniant a quo responsum accipiant. Et mox ut aliquis pulsaverit aut pauper clamaverit, «Deo gratias» respondeat aut «Benedic», et cum omni mansuetudine timoris Dei reddat responsum festinanter cum fervore caritatis. Qui portarius si indiget solacio iuniorem fratrem accipiat. Monasterium autem, si possit fieri, ita debet constitui ut omnia necessaria, id est aqua, molendinum, hortum vel artes diversas intra monasterium exerceantur, ut non sit necessitas monachis vagandi foris, quia omnimo non expedit animabus eorum.Hanc autem regulam sæpius volumus in congregatione legi, ne quis fratrum se de ignorantia excuset. Caput 67: De fratribus in viam directis Dirigendi fratres in via omnium fratrum vel abbatis se orationi conmendent, et semper ad orationem ultimam operis Dei commemoratio omnium absentum fiat. Revertentes autem de via fratres ipso die quo redeunt per omnes canonicas horas, dum expletur opus Dei, prostrati solo oratorii ab omnibus petant orationem propter excessos, ne qui forte subripuerint in via visus aut auditus malæ rei aut otiosi sermonis. Nec præsumat quisquam referre alio quæcumque foris monasterium viderit aut audierit, quia plurima destructio est. Quod si quis præsumpserit, vindictæ regulari subiaceat. Similiter et qui præsumpserit claustra monasterii egredi vel quocumque ire vel quippiam quamvis parvum sine iussione abbatis facere. Caput 68: Si fratri inpossibilia iniungantur Si cui fratri aliqua forte gravia aut inpossibilia iniunguntur suscipiat quidem iubentis imperium cum omni mansuetudine et oboedientia. Quod si omnimo virium suarum mensuram viderit pondus oneris excedere, inpossibilitatis suæ causas ei qui sibi præest patienter et oportune suggerat, non superbiendo aut resistendo vel contradicendo. Quod si post suggestionem suam in sua sententia prioris imperium perduraverit, sciat iunior ita sibi expedire, et ex caritate, confidens de adiutorio Dei, oboediat. Caput 69: Ut in monasterio non præsumat alter alterum defendere Præcavendum est ne quavis occasione præsumat alter alium defendere monachum in monasterio aut quasi tueri, etiam si qualivis consanguinitatis propinquitate iungantur. Nec quolibet modo id a monachis præsumatur, quia exinde gravissima occasio scandalorum oriri potest. Quod si quis hæc transgressus fuerit, acrius coerceatur. Caput 70: Ut non præsumat passim aliquis cædere Vitetur in monasterio omnis præsumptionis occasio; atque constituimus ut nulli liceat quemquam fratrum suorum excommunicare aut cædere, nisi cui potestas ab abbate date fuerit. Peccantes autem coram omnibus arguantur ut ceteri metum habeant. Infantum vero usque quindecim annorum ætates disciplinæ diligentia ab omnibus et custodia sit; sed et hoc cum omni mensura et ratione. Nam in fortiori ætate qui præsumit aliquatenus sine præcepto abbatis vel in ipsis infantibus sine discretione exarserit, disciplinæ regulari subiaceat, quia scriptum est: Quod tibi non vis fieri, alio ne feceris. Caput 71: Ut oboedientes sibi sint invicem Oboedientiæ bonum non solum abbati exhibendum est ab omnibus, sed etiam sibi invicem ita oboediant fratres, scientes per hanc oboedientiæ viam se ituros ad Deum. Præmisso ergo abbatis aut præpositorum qui ab eo constituuntur imperio, cui non permittimus privata imperia præponi, de cetero omnes iuniores prioribus suis omni caritate et sollicitudine oboediant. Quod si quis contentiosus repperitur, corripiatur. Si quis autem frater pro quavis minima causa ab abbate vel a quocumque priore corripitur quolibet modo, vel si leviter senserit animos prioris cuiuscumque contra se iratos vel commotos quamvis modice, mox sine mora tamdiu prostratus in terra ante pedes eius iaceat satisfaciens, usque dum benedictione sanetur illa commotio. Quod si contempserit facere, aut corporali vindictæ subiaceat aut, si contumax fuerit, de monasterio expellatur. Caput 72: De zelo bono quod debent monachi habere Sicut est zelus amaritudinis malus qui separat a Deo et ducit ad infernum, ita est zelus bonus qui separat a vitia et ducit ad Deum et ad vitam æternam. Hunc ergo zelum ferventissimo amore exerceant monachi, id est ut honore se invicem præveniant, infirmitates suas sive corporum sive morum patientissime tolerent, oboedientiam sibi certatim inpendant: nullus quod sibi utile iudicat sequatur, sed quod magis alio; caritatem fraternitatis caste inpendant. Amore Deum timeant. Abbatem suum sincera et humili caritate diligant. Christo omnimo nihil præponant, qui nos pariter ad vitam æternam perducat. Caput 73: De hoc quod non omnis iustitiæ observatio in hac sit regula constituta Regulam autem hanc descripsimus, Regulam autem hanc descripsimus, ut hanc observantes in monasteriis aliquatenus vel honestatem morum aut initium conversationis nos demonstremus habere. Ceterum ad perfectionem conversationis qui festinat, sunt doctrinæ sanctorum Patrum, quarum observatio perducat hominem ad celsitudinem perfectionis. Quæ enim pagina aut qui sermo divinæ auctoritatis Veteris ac Novi Testamenti non est rectissima norma vitæ humanæ? Aut quis liber sanctorum catholicorum Patrum hoc non resonat ut recto cursu perveniamus ad Creatorem nostrum? Necnon et Collationes Patrum et Instituta et Vitas eorum, sed et regula sancti Patris nostri Basilii, quid aliud sunt nisi bene viventium et oboedientium monachorum instrumenta virtutum? Nobis autem desidiosis et male viventibus atque neglegentibus rubor confusionis est. Quisquis ergo ad patriam cælestem festinas, hanc minimam inchoationis regulam descriptam adiuvante Christo perfice; et tunc demum ad maiora, quæ supra commemoravimus, doctrinæ virtutumque culmina Deo protegente pervenies. Amen
 
la575anna
la575anna il 18/02/10 alle 22:08 via WEB
Uffi... Ke noia!!!
 
la575anna
la575anna il 19/02/10 alle 21:55 via WEB
Uffa! Ma qua non ci viene mai nessuno? Mi sento così sola... Sob!
 
la575anna
la575anna il 19/02/10 alle 21:57 via WEB
Aiuto! Sto affogando! Salvatemi! Presto! Sono una gentil pulzella in pericolo! Oh, mio dio... Salvetemi!!! Ehilà... Ehillallà???????? Aiuuuuuuto....! Yuuuu???
 
la575anna
la575anna il 19/02/10 alle 22:01 via WEB
Ehilà... Ho portato due pasticcini e una bottiglia di Perrier-Jouet... Facciamo un festino??
 
la575anna
la575anna il 19/02/10 alle 22:02 via WEB
Ufffff... Sono stanca di aspettare... (che noia...)... Ma dove siete???
 
la575anna
la575anna il 19/02/10 alle 22:03 via WEB
Aiuto! MI HANNO CHIUSA DENTRO! Tiratemi fuori di quiiiiiii!!!!
 
la575anna
la575anna il 19/02/10 alle 23:38 via WEB
RAMBO BATTE TUTTI I PRIMATI: i suoi sudici assalti sono così frequenti e così ravvicinati nel tempo da meritarsi la palma del RECORD DEI RECORD; con i suoi depravati CQ si manifesta regolarmente ogni qualche ora; le sue logorroiche perversioni in fonia si stanno sempre più concentrando nel tempo! Non s’era mai sentito un Portantaro così disgustosamente attivo e loquace: questo diventerà famoso! Tutti si ricorderanno di lui! Batte tutti i PRIMATI… sì!… nella scala evolutiva: lui è il primate più indietro col cervello! Ha, Ha, Haaaaa!!!
 
 
la575anna
la575anna il 03/06/10 alle 23:59 via WEB
SENTITO? ORA RAMBO FA PROSELITI IN FAMIGLIA: da circa un mese tutte le sere piantona la Frq aspettando, dietro l’angolo come un bandito, le sue vittime per castigarle con insulti, portanti, “cancari”, comizi diffamanti e dissacranti, sirene, rutti e quant’altro; infesta la Frq rendendola uno zoo, un circo, che dico? Una fogna, un buco nero dove gli operatori si vergognano anche solo di ascoltare: si è preso la riprovazione e le proteste di tutti i corrispondenti, sia di quelli che ha insultato direttamente coi suoi irripetibili epiteti sia di coloro che si sono sentiti offesi anche solo ascoltando lo scempio che combina. E’ stato ascoltato, sentito, udito, registrato, scandagliato, pesato e valutato; è stato riportato, traslato, copiato in tutte le sue esternazioni spudorate e farneticanti… Durante questo mese di picchettaggio serrato fatto di irripetibili CQ da parte di RAMBO e dei suoi accoliti, molti operatori si sono avvicendati a subire la trafila di disturbi vari: chi in Qso sotto la pioggia di “noise” d’ogni genere, chi in Swl in giro per casa a stagnare piste elettriche con Rtx a pancia all’aria, o a ricamare orditi di fianco alla stufa (io!), o a guardare “pacchi” in tv con la radio un po’ squelchata, o ad ascoltare più Qso in cuffia col doppio Vfo, o a riposarsi su un comodo divano, o a navigare in rete con gli occhi sul Pc e le orecchie nell’Sp, o a guidare in mobile di ritorno dal lavoro, o a cercare il Dx perfetto dalle alture… Insomma gente perbene che si passa le serate con la radio accesa nella vana attesa di un po’ di svago. E tutto ciò sotto il fuoco di fila dello Scellerato! E un bel momento chi spunta? La RAMBA, la DAMA-RAMBA: fresca come una rosellina spunta LEI, la moglie, la 50/concubina/ex-moglie/25/more uxorio/XYL/75… lo stato civile appare promiscuo ma LEI a domanda risponde: “sì, sono la moglie e sono la DAMA” quindi a ciò ci atteniamo. Esterrefatti tutti pensano: una donna! Una donna che difende l’onore del suo uomo! Che ascolto succulento!!! Cavi, cavetti e orecchie si tendono all’unisono! A un bel momento dunque arriva LEI, la DAMA-RAMBA e cosa fa? Difende l’indifendibile! In verità con pochi argomenti: “io, la DAMA, dico che… bè, c’ero se non c’ero, insomma, dunque, ehm, senti, guarda, ecco…”. Pur goffamente LEI cosa fa? Difende COLUI CHE DA UN MESE INFESTA LA RADIO RIPETENDO, COME UN PAPPAGALLO IMPAZZITO, PAROLE CHE NON RIPETIAMO PERCHÈ CI VERGOGNIAMO ANCHE SOLO A PENSARLE e che non scriviamo per non ferire il comune senso del pudore; scatenate la vostra fantasia (intanto che io mi attengo alla prima regola della buona creanza: usare un linguaggio educato e non lesivo), immaginate il massimo delle meschinità che un uomo può augurare a un malato e a un cieco, e la più infima maniera di offendere una donna citando orifizi e strumenti atti all’uopo…. LEI, LA DAMA-RAMBA, ENTRA A DIFENDERE IL TORMENTO DEI NOSTRI INCUBI RADIANTISTICI, COLUI CIOÈ CHE INCARNA LA PEGGIOR FORMA DI RADIO IPOTIZZABILE; LA RAPPRESENTAZIONE PIÙ TEMUTA DI PORTANTARO MALVAGIO E INCONTROLLABILE. Dunque LEI difende e giustifica un simile atteggiamento immondo e lesivo; e COME lo fa? Con ostentata cortesia e con suadente fonia! Forse qualcuno può cascarci, a prestar fede e a commuoversi di fronte a quel tono dimesso e a quel voler fare la martire… ma sarà mia premura ricordare a tutti il vero fine dissimulato di cotanto vittimismo: difendere una mostruosità indifendibile. Da donna a donna… io se non altro sono esonerata da obblighi cavallereschi e ovviamente intendo usufruire appieno di tale libertà… naturalmente restando sempre entro i limiti di un contraddittorio civile e non oltraggioso. La presenza di chi offende è un insulto per tutti ma anche l’intervento di chi difende l’offensore è un insulto, e questo comportamento si definisce APOLOGIA DI REATO. E’ inaccettabile che passi ancora una volta il messaggio che “non è successo niente”. QUESTO COMMENTO È DEDICATO A CHI CON STRENUI SFORZI CERCA UN PO’ DI NOTORIETÀ NEL BENE O NEL MALE: IO FACCIO IL POSSIBILE PER ASSECONDARE QUESTA “MUTA” RICHIESTA… Ha, Ha, Haaaaa…. Anna LA 575 (voi parlate: io scrivo).
 
la575anna
la575anna il 21/02/10 alle 01:33 via WEB
EHI... Ma vi siete dimenticati di me???
 
la575anna
la575anna il 19/03/10 alle 23:14 via WEB
http://1sa305.blogspot.com/
 
la575anna
la575anna il 19/03/10 alle 23:20 via WEB
http://sierralfa-ildeclinodiungruppo.blogspot.com/
 
la575anna
la575anna il 30/03/10 alle 21:32 via WEB
BUONA PASQUA a tutti da Anna la 575
 
la575anna
la575anna il 14/04/10 alle 21:54 via WEB
ERRARA CORRIGE??? “60 Sinceri Amici”… be’ forse “amici” (parliamone…) … ma non certo 60 iscritti!!! Ha, ha, haaaa! Poi: “Sono ormai passati 25 bellissimi anni, ogni giorno passato con te mi fa sentire orgoglioso , ogni istante , ogni amico ascoltato , ogni persona incontrata , ogni DX , lo ricordo come se fosse ieri. E' proprio per questo che voglio passare il resto dei miei giorni in frequenza con il Call Sierra Alfa. “: ANCHE NOI RICORDIAMO TUTTO CIÒ CHE LORO HANNO DETTO E FATTO IN FREQUENZA E LA LORO CONDOTTA RIFLETTE PIENAMENTE LA FAMA CHE SI SONO FATTI NEL MONDO RADIANTISTICO… Ai posteri l’ardua sentenza… LA 575 Anna, per il resto dei miei giorni a 575… Ha, ha, haaaaa...
 
la575anna
la575anna il 14/04/10 alle 21:56 via WEB
10 Motivi per NON essere come LORO. 01 – Se ti iscrivi a un altro gruppo ti guardano male. 02 – Il rapporto umano è quello che c’è tra un uomo e le formiche in giardino. 003 – Importa solo e unicamente ciò che fanno i pochi eletti mentre gli altri sono completamente esclusi, trascurati e ostacolati, soprattutto se si sbracciano per dimostrarti che fanno davvero molto per il gruppo. 04 – Il Callbook è pieno di BUC, ovvero chi è scomodo diviene vittima di refusi (inspiegabili errori di stampa) e di sparizioni (damnatio memoriae). I più intelligenti se ne sono già andati tutti... 05 – Le Qsl vanno bene tutte: basta che ci sia l’immagine del Claudio! 06 – La Presidenza pur di intrigare gli operatori esterni nelle maglie dei nuovi iscritti promette anche il Paradiso con mille odalische. 07 – la Presidenza prima si fa un’idea di voi, se siete strumentalizzabili e mansueti o al contrario leali e operosi, e solo dopo decide cosa mandare a chi. 08 – E meno male!, perché è meglio che con le altre lingue manco ci provino! 09 – La burocrazia si interpreta per gli amici e si applica per chi non sa stare supino di fronte ai Capi. 10 - Due pesi e due misure.
 
la575anna
la575anna il 14/04/10 alle 22:01 via WEB
Aiuto! MI HANNO CHIUSA DENTRO! Tiratemi fuori di quiiiiiii!!!! Ma in questo blog non c'è mai nessuno???
 
la575anna
la575anna il 14/04/10 alle 22:07 via WEB
Nel Post n°1 avete scritto "ancora un po di pazzienzza" ma io ne ho persino troppa! Birbanti!
 
la575anna
la575anna il 03/06/10 alle 23:38 via WEB
SA & COMPARI - LA JOINT VENTURE DEL DISGUSTO (ho scritto “COMPARI”, non “COMPANY”. A buon intenditor…) Premessa: io non scrivo per LORO: sarebbe come attribuirgli un’intelligenza, una coscienza, un’etica (se le avessero non saremmo qui a scrivere di ciò che combinano). E non scrivo nemmeno x gli ALTRI, i corrotti mercenari che disturbano e che offendono: sarebbe come dare le perle ai porci. Io scrivo per chi per svariati motivi non conosce gli antefatti che hanno prodotto lo schifo che ascoltate in radio da mesi, e scrivo per coloro che sono stati fuorviati dalle false informazioni degli ipocriti che predicano tanto bene, quanto male razzolano. Mi rivolgo anche a quegli operatori ignari che, irretiti dalle soavi promesse di gloria di quei lupi travestiti da agnelli, e/o iscritti allo scopo di impinguare le smunte file del mitico gruppo in declino (mitico non perché è un mitico gruppo: ormai è il suo declino a essere mitico!!!), non sono a conoscenza dei metodi mafiosi usati dai mandatari dello scempio prodotto in radio, in “verticale” , per telefono (assillando e minacciando anonimamente), su internet, ecc., perché se solo sapessero cosa escogitano i “capi” pur di tener su la baracca, certamente li riproverebbero e si allontanerebbero dal Mucchio Selvaggio e dai suoi patetici Qso… Riguardo al DIRITTO ALLA MONITOR, accusare le persone perbene che fanno Qso sulla stessa frequenza, di “essersela comprata” o di averla “monopolizzata” solo perché la frequentano quotidianamente è ingannevole: perché secondo il nostro modo di intendere la radio, se noi siamo lì tra di noi amici a chiacchierare, significa che tutti coloro che intervengono civilmente unendosi a conversare con noi, sono OSPITI e come ospiti vanno onorati, vanno fatti sentire a casa loro: SE NON AVETE CAPITO CHE L’ESISTENZA, SEPPUR TACITA E ASTRATTA, DI UNA “FREQUENZA MONITOR” CONCEPITA E PRATICATA CON QUESTI INTENTI CORRETTI, DEVE ESSERE RISPETTATA, SIGNIFICA CHE NON AVETE CAPITO NIENTE DELLA RADIO: QUESTA SARÀ PURE RETORICA MA A QUANTO PARE LE RIPETIZIONI DI BUONSENSO NON BASTANO MAI, VERO? Un commento per i mercenari più recenti: abbiamo la conferma che c’è una sottile deontologia anche nella cattiva condotta; questi depravati non fuoriescono dai consueti rozzi canoni perché se si affrancassero da tale prassi non sarebbero “uomini d’onore” (chi vuol intendere, intenda…) dove “onore” dal loro punto di vista significa offendere, umiliare, minacciare, augurare una morte precoce, ecc. Non diteci che non si devono avere pregiudizi perché un comportamento reiterato, soprattutto quando non è disapprovato e redarguito, li trasforma da idee preconcette e soggettive a realtà oggettive e incontrovertibili. E, rivolgendomi agli scandalizzati dell’ultimo minuto (coloro che prima di parlare dovrebbero informarsi sui retroscena) soprattutto non lamentatevi con noi poiché questo è “vincere facile”, perché sapete che noi rappresentiamo un contradditorio civile: viceversa vi manca il coraggio di affrontare gli ALTRI perché sapete che LORO sbranano, eh? Codardi! Anna LA 575 – PARLO ERGO SUM
 
la575anna
la575anna il 03/06/10 alle 23:41 via WEB
J’ACCUSE…! (l’affaire “LA 575”) La vera storia di un gruppo in declino e delle sue ultime decadenti vestigia… Evidentemente non è stato ripetuto abbastanza: ignorare che vi sia un problema non lo annulla… però può finire nel dimenticatoio o può essere ridimensionato e minimizzato. Non fingiamo che non esista una matrice, una causa in tutto ciò; non neghiamo che esistano dei mandatari: questa non è una teoria del complotto: pensiamo che LORO siano troppo pasticcioni per riuscire anche solo a concepire qualcosa di intelligentemente macchinoso come un complotto… Ecco, pasticcioni: LORO SONO UN GRUPPO DI CIALTRONI che “giocano” con le vite degli altri senza senso di responsabilità, senza il “senno del poi” e senza prevedere la portata delle conseguenze dei pasticci che combinano. Dopo offese oscene e minacce s’è sentito qualcuno di LORO dire, sghignazzando: “ma non te la sarai mica presa?”. Come quei ragazzini traviati che scagliano massi dai cavalcavia e ridono… Ecco, LORO hanno inconsapevolmente messo in moto un meccanismo distruttivo, inebetiti dalla loro stessa imbecillità, incapaci di prevedere la catastrofe radiantistica così come si sta manifestando ora. Anzi, grufolando e godendo del massacro. Sarà un’antitesi ma io ci credo: sono più imbecilli di quanto non lo siano!!! COS’È SUCCESSO? C’era una volta un gruppo, un tempo glorioso e noto che, passato in mano a capi incapaci di gestirlo, sta decadendo poiché ci sono persone asociali che non sanno stare in gruppo e che si sentono realizzate solo in un ristretto entourage di pochi loro simili perché solo così riescono a imporsi e a sentirsi accettati: dove si è in pochi si comanda tutti! Ma dove si è in molti, se i capi sono inetti e scorretti sanno solo comandare imponendosi a suon d’ingiustizie. E dove si è in tanti a subirne le sopraffazioni, si è in tanti a ribellarsi. Dei balordi che non sono capaci di gestire onestamente tanti soci, non sono nemmeno capaci di gestire tanti scontenti. Perdono il controllo della situazione e anzichè ragionare, sanno solo isolare le loro vittime e punirle. C’è un limite oltre il quale certi individui non hanno più remore, ne’ ritegno, ne’ ravvedimento e tanto meno dignità; e in mezzo agli ultimi bagliori di questo gruppo le premesse c’erano già tutte: l’ambiguità, i colpi bassi, gli inciuci, i clientelismi, i soprusi e le truffe. Era persino prevedibile che di fronte alla sollevazione di tante voci indignate, un gruppo di siffatti manigoldi anzichè interagire civilmente reagisse con tanta prepotenza. Quello che LORO non capiscono è che ci sono molti operatori che pur non avendo avuto nulla a che fare con LORO, pur non essendo assolutamente coinvolti nelle beghe interne dell’associazione, si trovano a loro volta a essere vittime della violenza di quei miserabili e a sentirsi esasperati dal loro comportamento. Dunque questi scellerati che avevano cominciato con pochi nemici ora si ritrovano ad averli tutti contro! E se da un lato vantano l’asociale proverbio “molti nemici, molto onore”, d’altro lato cercano di arginare il tracollo fingendosi “un grande gruppo” di poveri oppressi, autocommiserandosi… e punendo chi ha l’ardire di svelare la LORO vera natura. Nel frattempo il gruppo implode. E, come per ogni sistema in disfacimento, è fisiologico che i suoi componenti scelgano TRE SOLUZIONI: NEL PRIMO CASO se ne vanno, semplicemente. NEL SECONDO CASO restano ma fingono che vada tutto bene…. (come questi: c’è un socio che ha sublimato il gruppo osannandolo alla stregua degli Alpini: povero illuso... Poi c’è un socio la cui stazione è un mausoleo dell’associazione: la sua stanza della radio è tutta un tributo al gruppo, al suo passato. E’ un simulacro del gruppo: come le stanze dei serial killer nei film tipo “Il collezionista di ossa” oppure “Il silenzio degli innocenti” dove il serial killer di turno sfoggia file, e file, e file di foto delle vittime, di feticci… Insomma un fanatico che vive di ricordi e di rendita, e che si immolerebbe per il gruppo! Ce n’è un altro ancora, che vive nell’utopia di far resuscitare gli antichi splendori del gruppo, e non lo sbeffeggiamo perché il suo vano miraggio è così disarmante che ci intenerisce: e poi prima o poi anche lui si sveglia…!). IL TERZO CASO è quello che prima o poi affonderà del tutto l’organismo in declino, e questo è il momento più delicato e più pericoloso insieme. Coloro che per brutale indole personale scelgono questa soluzione, o coloro che vi sono trascinati per debolezza, si lasciano andare a ulteriori disfattismo e degrado: non riuscendo a fare proseliti tra la gente perbene, si avvalgono di tirapiedi reietti: è un circuito chiuso in cui non riuscendo a migliorarsi socialmente, richiamano e “allevano” altrettanti emarginati. E insieme fanno branco. ECCO GLI ULTIMI RISVOLTI: questi scellerati hanno “passato” illecitamente i dati “sensibili” di alcune delle proprie vittime a una torma di squilibrati, già noti da anni per lo “schifo audio” che impongono a molti frequentatori del Ch. 5 e di altri canali. Ci sono due scopi per cui ultimamente sono stati divulgati “dati sensibili”. UNO, per denunciare pubblicamente un sopruso e i suoi autori accertati. DUE, a scopo lesivo e intimidatorio: questi ultimi mercenari stanno divulgando questi dati per radio, condendoli con insulti e minacce: non sentiamo il bisogno di riepilogare QUALI insulti adoperino; inoltre, pur di difendersi, la mente umana arriva a percepirli come… catartici. Tuttavia annotiamo che nella migliore delle ipotesi sembra di essere in un documentario di Piero Angela: siamo solo indecisi se intitolarlo “Il ritorno dei Primati” o “Una notte nella giungla” (RICORDATE: HIC SUNT LEONES) e, riguardo alla peggiore delle ipotesi, citiamo: “ti faccio saltare per aria il furgone”. Poi: “cieco di merda”. E: “ti mettiamo nella bara…”. Infine vari riferimenti ai bovini femmina e alle loro PRESUNTE promiscue attività… Nomi, cognomi, indirizzi, numeri di telefono e info personali possono essere “usciti” UNICAMENTE da LORO: il tipo di dati, la loro sequenza, la loro impostazione sono di esclusiva conoscenza di chi li fornisce; ognuno di noi con motivi e per riscontri prettamente personali, cioè per quei piccoli dettagli che solo ognuno di noi può conoscere, sa esattamente cosa ha fornito e come lo ha fornito e soprattutto a chi lo ha fornito: insomma, tutti possiamo dire: SOLO IO SO COSA HO DATO A CHI. Specifichiamo che molte di queste informazioni sono in LORO possesso perché fornite all’atto dell’iscrizione, quando cioè un operatore in buonafede confida che restino secretate all’interno dei LORO archivi, come dovrebbe accadere in un gruppo serio, radio o non radio: se do i miei “dati sensibili” per esempio all’AIDO o all’AIRC, note “onlus”, sono certa che non verranno divulgati: non dimenticate che il “benemerito gruppo” è un’associazione registrata al Tribunale, quindi è, per legge, vincolato alle stesse norme (e agli stessi doveri) di ogni altra associazione della Repubblica Italiana. Non vogliamo dar LORO nemmeno l’attenuante dell’aver agito in buonafede perché era scontato come gli ALTRI disgraziati avrebbero abusato di questi dati. Torniamo daccapo: incoscienti! NON VI È BASTATO RIDURRE IL GRUPPO A UN COLABRODO CON LA VOSTRA INETTITUDINE! ORA PRETENDETE DI OSTENTARE UNA RISPETTABILITÀ CHE ORMAI NON VI SI ADDICE PIÙ, ACCANENDOVI CONTRO TUTTO E CONTRO TUTTI SECONDO LA MASSIMA CHE “IL FINE GIUSTIFICA I MEZZI”! MA QUALE FINE? MANTENERE A GALLA UN RELITTO? FALLITI!!! DETTO CIÒ, BRANCO DI CIALTRONI, EVITATE DI RIPETERE IL SOLITO ROSARIO: “NOI NON C’ENTRIAMO NIENTE”. PIANTATELA DI FARE GL’IGNARI ANGIOLETTI! SMETTETE DI ACCAMPARE INATTENDIBILI SMENTITE! LO SANNO ANCHE I POLLI CHE SIETE STATI VOI! E PER QUEI POCHI A CUI ANCORA RESTA UN PO’ DI SENNO, RICORDATE CHE UNA RITIRATA STRATEGICA E’ SICURAMENTE MENO UMILIANTE DI UNA SCONFITTA: USCIRE FISCHIETTANDO DALLA PORTA DI SERVIZIO E’ PIÙ ONOREVOLE CHE RESTARE NELL’INDIFFERENZA AD AVALLARE QUESTA MASNADA DI FURFANTI… RIQUARDO ALLA PROMISCUITÀ DI CHI PARLA CON COLORO CHE OFFENDONO IN QUEL MODO INDEGNO, E DI CHI ADDIRITTURA LI FREQUENTA IN VERTICALE: DOV’È LA DIGNITÀ DI CHI NON HA UN RIGURGITO DI COSCIENZA DI FRONTE ALLO SCEMPIO CHE SI ASCOLTA, DI CHI NON SI DISSOCIA DA QUELLA CHE NON È UNA LITE PRIVATA MA UN PUBBLICO OLTRAGGIO? CHE DIGNITÀ PUÒ AVERE CHI FREQUENTA QUEI REIETTI CHE PASSANO ORE A INSULTARE? E’ COME SE ANZICHÉ ANDARE AL CINEMA CON GLI AMICI, SI ANDASSE IN GIRO COL DROGATO DEL QUARTIERE O COL LADRO DEL PAESE!. Se frequentate questi disadattati, o ambite a sostenere il ruolo di assistenti sociali o siete altrettanto farabutti. E così facendo dimostrate di approvarli: che schifo! Soprattutto se avete una famiglia con dei bambini… Non sentite il desiderio di far qualcosa di più edificante, come per esempio parlare normalmente alla radio, con gente normale??? Quanto agli ultimi mercenari “CHE ACCUSO, NON LI CONOSCO, NON LI HO MAI VISTI, NON HO CONTRO DI LORO NÉ RANCORE NÉ ODIO. SONO PER ME SOLO ENTITÀ, SPIRITI DI MALCOSTUME SOCIALE.(…) CHE SI OSI DUNQUE PORTARMI IN ASSISE E CHE L'INDAGINE ABBIA LUOGO AL PIÙ PRESTO. ASPETTO.” Anna LA 575 J’accuse…!
 
la575anna
la575anna il 22/08/10 alle 00:06 via WEB
LA 575... "Dio me l'ha data e guai a chi me la toglie!"
 
la575anna
la575anna il 22/08/10 alle 00:08 via WEB
10 motivi per non ascoltare i SA in VHF (ovvero: il vecchio gergo dei nuovi OM; per favore evitatelo! Non lo usano più nemmeno i camionari…) 1- cambiare canile… 2- kappadiroggero! 3- ti supersaluto! 4- wela, amicone…! 5- ben sentito per la primiera… 6- ci sentiamo alle prossimine… 7- in VHF con 2 watt ci fai 2 chilometri ma se c’è propagazione ci fai anche l’Australia, tranquillamente (in VHF…) 8- lo tiro fuori piccolo (sic) 9– Vacca-ì al cubo! 10- stasera c’è lo SKIPPER corto… N.B.– Repetita juvant: all’inizio abbiamo specificato: in VHF.
 
la575anna
la575anna il 26/08/10 alle 22:14 via WEB
Come sopravvivere a una serata sul Monte Coroncina (lo Zoo di .662,5) Non sto parlando di affrontare perigliose escursioni estive: voglio dare qualche delucidazione riguardo a COSA ascoltate e un consiglio su come superare il devastante impatto psicologico con l’ascolto di alcuni OM novizi di cui la tanto vituperata CB si è liberata di recente… Già, LORO sono approdati sui ponti! Il LORO goffo atterraggio (atterraggio di fortuna, visto che certi elementi hanno passato gli esami solo con una buona dose di c**o) allieta l’ascolto di chi ora sta brindando, sulla “27 liberata”, alla dipartita di quel branco di reietti grufolanti, ma allo stesso tempo affligge le orecchie dei veri Old Men, costretti a subirsi ore di discorsi squinternati e inconcludenti. LA FASE UNO - La prima parte dei Qso consiste in uno sfoggio dei nuovi Qrz: questi neofiti si pavoneggiano presentando le proprie sigle e per questa esibizione calcolate almeno una mezz’oretta: sembrano i pappagalli del Madagascar che mostrano le proprie penne durante i duelli d’amore; per interminabili minuti sfoderano le nuove sigle in un tripudio di fantasiose interpretazioni delle tre lettere acronime dell’ormai troppo oltraggiato alfabeto ICAO: “IZ4 Taxi, Ombra, Lux, Spirit, Aquilon…” (oddio…) LA FASE DUE – alla fase delle presentazioni è naturale che seguano i controlli…. Calcolate almeno un’ora tutta infarcita di “come ti arrivo?”, “ti tiro fuori grande”, “lo tiro fuori piccolo”, “ma come mi senti?”, “non lo sento”, “spingi di più”… un vero e proprio amplesso radiantistico… LA FASE TRE (LA PACE DEI SENSI) – Ecco, questa è la fase che presuppone che durante le prime due si sia… consumato il rapporto (d’ascolto o che altro??). In questa terza fase i nostri smaniosi pappagallini affrontano i discorsi tecnici (Dio ce ne scampi) e si disimpegnano in virtuosismi pseudo-professionali: “autocastrazione” di antenne, improbabili accordature, settaggi impossibili… sfidano le leggi della fisica, disdegnano Nerio Neri, sfottono Tesla e giocano con la radiofrequenza come un bambino coi fiammiferi, e raggiungono il Nirvana radiantistico congratulandosi reciprocamente e concludendo infine i LORO dissennati Qso con diktat (a LORO dire inconfutabili) del tipo: “in VHF con 2 watt ci fai 2 chilometri e se c’è la propagazione ci fai pure l’Australia, tranquillamente, eh!” E ora il consiglio: intanto che NOI quaggiù stappiamo spumante, vi consiglio di pregare devotamente affinché qualche cataclisma li fermi quando sono ancora alla FASE UNO. Dovete solo scegliere se ridere sino a rotolarvi sul tappeto al posto del vostro gatto o se mettervi in gramaglie dalla disperazione… Auguri e buon ascolto!
 
la575anna
la575anna il 20/01/11 alle 00:12 via WEB
Uffi! ma non c'è mai nessuno qui? Allora è proprio vero ke i SA sono scomparsi!!! Saranno stati gli UFO??? Rapiti dagli Alieni? Forse gli Alieni hanno ritrovato dei loro consimili? iihiihihihihhhhh......
 
la575anna
la575anna il 20/01/11 alle 00:21 via WEB
BUON NATALE RONZINANTE, e Buon Natale alla tua masnada di seguaci; auguro a te e al tuo mitico gruppo in declino (giova rammentare che ormai di mitico c’è solo il declino, non il gruppo!) una decadenza prolungata giacché siamo in tanti a compiacerci dell’agonia che precede il vostro trapasso; siete già in coma: aver rimpiazzato i non-rinnovanti con altrettanti nuovi soci non significa “crescere”. Ciò che conta è la qualità, non la quantità (ricordi? “only first member class”). Avete sostituito dei soci onorevoli con dei soci mediocri! Sono sotto gli occhi (orecchie…) di tutti… Complimenti Ronzi, stai allevando proprio dei bei pecoroni, compresi quelli che deturpano i 2 metri e i 70 cm! Grazie dello spettacolo che offrite al mondo radiantistico! The show must go on! P.S.-IL MIO GATTO E’ PIU’ BELLO DEL TUO (VEDERE PER CREDERE) Sai, non volevo inserirlo, perché mi sembrava che un tenero micino fosse troppo infantile per un sito di radiantismo…….. ma data la contingenza….. non potevo esimermi dal rendere la pariglia.....(va là che hai azzeccato l'anno!!!) hahahahaaaaaa
 
 
solid_snake79b
solid_snake79b il 13/11/11 alle 22:02 via WEB
AGGIORNARE AGGIORNARE please!!!!
 
solid_snake79b
solid_snake79b il 01/12/11 alle 23:41 via WEB
Ma come scrivi, maestrina mia!!! :-(
 
Gli Ospiti sono gli utenti non iscritti alla Community di Libero.
 
 
 

INFO


Un blog di: terrore575
Data di creazione: 03/02/2010
 

CERCA IN QUESTO BLOG

  Trova
 

ULTIME VISITE AL BLOG

max_lealisolid_snake79bNeMeSiS670sierraalfa000la575annaMAGGIORE74goscartan0iz3tcslitostampa.cortesecrociani.baglionila575radioalfapolariskilopapafaziani
 

ULTIMI COMMENTI

CHI PUÒ SCRIVERE SUL BLOG

Solo l'autore può pubblicare messaggi in questo Blog e tutti gli utenti registrati possono pubblicare commenti.
 
RSS (Really simple syndication) Feed Atom
 
 

I MIEI LINK PREFERITI

 
 

© Italiaonline S.p.A. 2024Direzione e coordinamento di Libero Acquisition S.á r.l.P. IVA 03970540963