MELODI

HËNA MË LËPIN PLAGËDJEGURAT

HËNA MË LËPIN PLAGËDJEGURAT

Një hënëz e fikur
pa sy,
pa buzë,
pa flokë,
më sheh nga lart
gjithë ç'kam
gjithë ç'jam
gjithë ç'bëj,
si vdes e ringjallem
çdo natë
çdo ag
për vete, për ty.

Kam kohë
që rrotullohem
brenda nxehtësisë
së frikës, pa lëkurë.
Friksuar nga zjarri
që më djeg shpirtin
si të shtatë lëkurët.

Dhe hëna
si çdo herë
më lëpin plagët
me sy
me gojë
të më shpëtojë
edhe kur vetë
është duke u fikur.

ADLA E ZJARRTË

Adla ime

vazhdon të jetë e zjarrtë. 

Dyzetë e tetë orë
përpëlitet flakëve
nuk ia shuaj dot..

Trupi yt i përflakur
më ndez e përvëlon,
sytë e tu të akullt
zemrën ma coptojnë.

ADLA*

Adla
e hajthme
Adla
e brishtë

Adla
flokverdhë
Adla
sykaftë

Adla
rebele
pak
e komplikuar
me raste
e tejdukshme
me raste
e pakuptueshme

Adla
me zemër
qelibar
i shihet pa syze
çdo kapilar

Adla
e dashur
me peshë
në fjalë

Adla
me trup
pak kilogramë
lëkurës
i mbikalon koha
pa ja prekur moshën
në rrugën
e tre errësirave.

Adla
shpirti i saj
plot dritë
i ndarë në copa
më është qiri
pa të
nuk e shoh botën!

PUTHJE PUHIZE

Puthmë në errësirë
si dashnori i etur
brenda burgut të qetësisë
mos më lër të vuaj
dënimin e lumturisë
në këtë natë pa hënë.

...mos harro
mbulohu mirë
me puthjet e mia,
para se
të flesh gjumë!
...nëse mbi qerpikë
dridhet një puhizë,
dije mirë,
jam unë,
të këndoj ninullë!

I dashuri im,
rinohet çdo ditë..
Unë, vjetërohem
çdo natë..
Ai, i këndon me dashuri
dashurisë..
Unë, vetëm i qahem.

©Alma Begaj