dialèt bressà

On sfris de lünä a 'n pas da la stelä

che lüs an ciél, la pö grossä e belä,

an de ona serä vèrs la fi de febrér

coi föm de scalvadé e dei fretolér;

l'arietä che furä, tra col e cupì,

le orecié zeladé e 'l nas culur vì,

la bocä saradä, i öcc che ma pìä,

du colpi de tós, la zènt la ma schìä;

campané che sunä, sa sènt a matinä,

le pocié che zélä e po' calä la brinä,

'na gatä söi cop la sgnaulä 'n calur,

starnüdé dò olté, gó ciapat el fridur,

rìé a casä e pensé a la lünä e la stelä

söl padilì che boi con de la camamelä.