dialèt bressà

LA ZÉNT

En font al Castèlvècc en quàc àgn fa

vignìä a Bagnöl da Cavreà

on òm a pè col fiöl an simä a on asèn.

Potä, an del vidìi a passà, la zènt,

la ghe ciciarä dré, e lur i sènt:

- " poèr òm, al s'cèt l'è zuèn,

fil 'nà a pè, 'nì ó sö l'asèn".-

E l'omassì el la scultä;

el fa smontà 'l fiöl e 'l va sö lü.

Dopo vint metèr el tróä de l'óträ zènt

che la ga bruntulä dré, e lur i sènt:

- "virgugnìf, on òm a caàl de l' asèn

e 'l s'citulì a pè, poarì ! " -

Alurä el  ciapä 'l s'cèt e 'l sa la tirä

an gropä a l'asèn, ansemä a lü.

El riä a fa sinquantä metèr

che el t'èncrusä amó la zènt,

scandalizadä, che ghe dis, e amó i la sènt:

-" saltì zó da chél poèr asèn lé,

vidìf migä come 'l patés a portàf

en gropä en dù? poérä bestiä ".-

E issé 'l bubà e 'l fiöl i saltä zó

e i va a pè töcc tré, e dopo on pó:

- " ma che cojó, " - la dis la zènt,

- " perchè vai a pè, sté beleló ? " -

Come ? Se i la sènt ? Certo che i la sènt!

Sé, ma stéóltä  i fa a parì de neènt.