il sassolese doc

VISELIA ED NADEL

Alvéres la matéina quand al gal,

dal pulér avséin, at désda;

‘na stiradéina ed bras, ‘n’alsera  surnaciéda,

la pasteglia per la presioun, un segn ed Crous

e po’ in bagn  a fer ‘na pisadéina;

‘na rinfreschéda ai  padòl;

la bérba con la lameta ancàra sporca

da l’insavuneda d’aier;

‘na starnaceda ed ghégna sàta al rubinet

che,  avér, al concéd un poch d’acqua tévda

seinsa pero’ scurdér  ed  lustrér con la créma

la pela ormai grinsousa ed la ghégna;

un gargarisem dop ‘na sguréda ai déint

e in presia infilér vistii e scherp

che pero’, incoo, per i sloun, al fan tribuler a fer’gh intrer i pe’ .

Ecco ed nov prount per la guéra ed sopravivéinsa ed tot i de’!

A dev pero’ améter ch’a gh’è quel ch’an quedra;

am séint  avilii, stòf, scàregh

perche’ l’è séimpe cla  soulfa, stòfa, ripetitiva,

vuiéda da deblési ch’at fan da camisa

e guai s’a gh’e’ quel fora post perche’,

s’as blòca l’ingranagg, a sélta tot!

La  clasioun al  bar, ‘n ucieda al putaned di giurnee

con i solit coméint scomed e stòf … e avanti de ‘ste pas!

Ma incoo, visélia ed Nadel, am vén da pinsér:

ma ela tot che’ la véta?

 Còrer, lavurer, magner, ander a let imbambii da la televisioun

e al de’ dop ed nov in pee e po’……

ma un muméint: sounia sicur ed matéina d’alverem?

Chi m’al garantes? Al dutour, i an, al cumditee,

chi soquant bugnìn més da pert?

S’am guerd datourna tant, chi gh’àn avuu tòtt quest e fors’anch de pio’,

i éin armés a let destéis, stinch, fréd per seimper!

Aloura a gh’è Quelchdun’Eter ch’al decéd s’am pos alvér

e seinsa aspetér al cant dal gal!S’a  gh’ò chi ancàra a me smerda i mudant  bravandem ch’am lév poch,

o am fa’ truver un piat ed macaroun cheld a tévla

 spés seinsa ringrazierel o dir’gh almeno chi éin boun;

s’am pòs mover da per me,

incuntrer amigh, ciacarer, cgnèser esperiénsi divérsi;

se in premavéira a pos ancàra véder la natura rifiurir

o se in i’na sìra d’istee meraviglierem guardand al sel tapsee de strél….

an el forse un regal tot quést!

Un miracol ch’as ripet ogni atim!

‘N ‘ucasioun ch’a m’e’ dee per ringrasier

cal Ragasol che, per amour, al nas ‘sta nòt in un trést tugòri

per dvintér  amigh e cunfidéint!

Se’ al dév améter:

forse l’e’ al ches ed fermerem pio’ spess a pinsér a tot quèst:

a in vél la pèina daboun!