Creato da nannidelogu il 13/07/2009

Su Situ de Nanni

Contos, paristorias e ammentos

AREA PERSONALE

 

FACEBOOK

 
 

I MIEI BLOG AMICI

ARCHIVIO MESSAGGI

 
 << Giugno 2024 >> 
 
LuMaMeGiVeSaDo
 
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
 
 

CERCA IN QUESTO BLOG

  Trova
 

CHI PUò SCRIVERE SUL BLOG

Solo l'autore può pubblicare messaggi in questo Blog e tutti gli utenti registrati possono pubblicare commenti.
 
RSS (Really simple syndication) Feed Atom
 
 

BOH

che devo dire?

 

 

« Sa mendula (Mandorlo, fa...Sas Damas de Marzeddu »

Su contu de Santa 'Ittoria

Post n°5 pubblicato il 16 Luglio 2009 da nannidelogu

simulacro e reliquie di Santa Vittoria

In d’unu documento cumpostu in s’annu 396 (De Laude Sanctorum, Cap.XI, in PL. XX, col.453) agatamos pro sa primma ‘olta mentovada comente Santa miracolosa, Bittoria.

Bittoria fuit una bella pizinna romana, de mancu vinti annos, fizza de una famiglia cristiana, zente chi istait bene. Eugeniu, unu zovanu la cheriat isposare ma issa no lu cheriat. Diffatisi, cun Anatolia sa sorrasta, si fuit cunsagrada totta a Zesu Cristu a pustis chi si haiat bendidu sas prendas e dadu su inari a sos poberos. Ma Eugeniu, offesu cha non lui hiat crefidu, l’haiat fatta esiliare in sas campagnas de Trebula Mutuesca (oe Monteleone Sabina una idda in provincia de Rieti, in su Lazio – Sabina, in sa via salaria).

S’esiliu fuit duradu pagu prus de tres annos.

Eugeniu timiat de la denunziare a s’autoridade romana comente cristiana, ca si no sos benes de Bittoria beniant cunfiscados dae su guvernu, mentres Eugeniu la cheriat isposare po intrare in possessu de sos benes de ‘ittoria.

 In su logu de s’esiliu na’chi b’iat unu dragone chi faghiat morrer sa zente solu con s’alientu.

Domizianu, mere de cussas terras, na’chi fuit andadu dae Bittoria pro la pregare de fagher calicuna cosa po’ liberare sa zente dae su dragu. E na’chi li haiat dadu pane e binu pro regalu. Ma issa hait rispostu:

“e pro ite mi faghes qustas regalias No mi manca nudda ca su Signore mi dat tottu su chi mi bisonzat. Ma si lassades sos idolos e bos cunvertides a Zesu Cristu bos fatto ider comente custu dragone non bos hat a dare fastizu”.

“narami cando che cazzas su dragu e deo ti assicuro chi tottu sos abitantes de Tremula si hant a fagher cristianos” li haiat rispostu Domizianu.

“pusticrasa, comente cantat su puddu, happo andare a sa grutta de su dragu e, in nomen de Zesù Cristu, che lu cazzo” haiat rispostu Bittoria.

 E comente haiat prommissu a s’incrasa si fuit presentada a sa idda de Trebula. Domizianu cun tottu sa zente li andant incontru e tottu umpare ghiant a sa grutta de su dragu. Imbattidos a su logu a denati de sa grutta, Bittoria a bighe manna li ordinat: “in nomen de zesu Cristu essi fora dae questu logu. Dae onore a Deus e baediche addane. Baediche a bivere in ue no bat zente e ne cosas de sa zente. In ue su tribagladore no arat e in ue non s’intendet boghe de uomines”. Assora su dragu na’chi ne fuit bessidu che tiru ‘e balla dae sa grutta e tuccat a currere fuinde a cantu podiat comente chi esseret trubadu dae calicunu…

Dae assora non s’est intesu e ne bidu prusu.

 Bittoria assora intrat in sa grutta sighida dae sa sente: “iscultade, in custu logu cherzo chi mi fettedas unu lettoriu e chi mi mandedas fizzas bostras”

In pagu tempus una sessantina de ‘aggianas sighint sa fida ei sos insignamentos de Bittoria.

 A pustis de tre annos de esiliu, Eugeniu, istraccu de isettare la denunziat. Su guvernadore mandat su cummissariu Taliarcu. Qustu andadu da ‘Ittoria la obbrigat a adorare unu santicellu de sa dea Diana. Ma Bittoria si rifiutada. Assora Taliarcu, pustis de l’haer turmentada la occhit cu d’unu colpu de ispada.

Totta sa idda de Tremula pro otto dies haiat fattu luttu mannu. 

Poi leadu su corpus de ‘Ittoria lu cumponent con unghentos profumados, l’imboligant in pannos de linu e de seda e l’interrant in sa grutta da ue c’haiat cazzadu su dragone.

Dae assora na’chi fuint cominzados sos miraculos.  E in tottu sa campagna de sa Sabina, in su tiburtinu e in su Sublacensu la devossione a santa ‘Ittoria non est mai mancada.

  Fuit martirizzada su 18 de nadale de su 253 e sa die de s’interru su 23 de su matessi mese.

A pustis de calchi annu subra sa tumba bi haiant fattu una capella e posca una bella cresia chi si podet ammirare oe chi est oe. In mesu de sa cresia si podet biere ancora unu bellu puttu profundu cun s’abba miracolosa essida sa die de su martiriu de sa santa.

 Cun sas invasiones de sos saracenos, sas reliquias de sa Santa che las haiant leadas a su cunventu de Farfa, posca in ateros logos divressos (Subiaco, Bagnoregio, Pisoniano, ecc.).

Su corpus de Santa Ittoria s’agattat in Subiaco, in sa cresia de Santa Iscolastica mentres sa conca est in Santa Grutta (Sacro Speco) de Santu Bendittu. In s’arcu de s’intrada, una pintura la presentat umpare cun Santu Beneittu.  

Sos sinnos iconograficos de S. 'Ittoria sunt sa pramma (martirio e vittoria) e s'ispada (strumento del martirio).

 

 In Sardigna no s’ischit bene comente siat arribada sa devossione de questa santa. Ma cunsiderande chi sos padres benedettinos fuint meda devotos a issa, e chi sos Padres Camaldulesos, bennidos a Iscanu in tempos antigos, fuint de s'ordine de Santu Benedittu, est facile de pensare chi sian bistados issos a fagher connoschere questa Santa a sos sardos. Diffattisi medas logos e cresias in Sardigna hant su nomene de Santa Ittoria.

 

 

E i sos pizzinnos cantant ancora:

Molia molia

Santa ‘Ittoria

Santa Mallena

In domo anzena

In domo mia

Pane ‘e olia

Pane ‘ orzata

Sa ‘entre fatta.

 

La URL per il Trackback di questo messaggio è:
https://blog.libero.it/nannidelogu/trackback.php?msg=7391720

I blog che hanno inviato un Trackback a questo messaggio:
Nessun trackback

 
Commenti al Post:
Nessun commento
 
 
 

© Italiaonline S.p.A. 2024Direzione e coordinamento di Libero Acquisition S.á r.l.P. IVA 03970540963