il sassolese doc

VENERI' SANTO

VENERDE’ SANT A SASOL

Incoo, Venerde’ Sant, a vagh vérs piasa Granda: 

to’….a gh’è merchee!

Am  guérd d’atourna e a véd  che tot i coren, is dan da fér

 a guardér, vénder, cumprér, ciacarér, biastmér…...

L’è séimper cla fola ch’as ripét

per un sintunér ed volti a l’an pio’ i éxtra

perche’ adésa, brisa cuntéint, avram i negosi anch a la fésta:

…..gnanch ch’a gh’avama la louva!

Nuéter, a parol, as ritgnam di boun cristian:

andam ogni tant a Mésa a la fésta

e an mancam mai a quéla ed Mesanot pina ed ricord e sentiméint,

anch, se spési volti, sunléint per la séina da mégher ed la Visélia!

Al Giovede’ Sant po’, a guardam pasér la procesioun dal Santetrounch

e an mancam d’andér’gh a basér i pe’e tor al santéin.

E an ‘è brisa tott perche’, ‘na volta a l’an, per an pérder la facia,

andam dal caplan a vudér al sac dal nostri deblési  

sperand ch’al la tegna curta con i cunséli e agli arcmandasioun

 perche’ a gh’am da preparer l’uscida ed Pasquéta !

Acse’, con un segn ed crous e un pater ave gloria,

a sguram l’anma  e a psam dir d’avéir fat Pasqua!  

 S’a s’améla al can o a ven la cagaréla al gat as preocupam,

e a dvintam  cativ se la nostra squédra ed baloun la  pérd

o se i bot i  calen!

 Ma Crést, che incoo al mor per al nostri truiéd

e as cunténua a tngir in véta anch quand al maledam,

béin…. Lo’ al pol aspetér!

Iér sira, come i Apostol a l’ultma séina, 

a  l’am lasee da perlo’ in cal giardéin a la guasa di uliv      

méinter, desfat, al dmandéva aiut a Soo Peder 

pér an mulér la partida  in d’Al s’éra imbarchee…..

In ‘ste noster ménd dove as da’ soul per avéir indree,

am soun fat ‘na dmanda, ma chi ghl’ha fat fér

 al Fiol dal Creatour,

ed tor a man dulour, umiliasioun, turméint, mort!

N’ivel propria biségn o gh’è quel’éter!  

Po’, pinsand’gh un atim a m’è gnuu in améint mee médra:

al fadigh ch’la’ fat a métrem al ménd e a crésrem

e a io’capii ch’a gh’è soul ‘na risposta a ‘sta dmanda: un gran amour!

Me a péins che al despiaséir pio’ grand, per chi t’vol béin  

al sia  sintires trascuree, descurdee,

 al védret afughee in cla pigrésia, in cl’egoisem

ch’i  t’illoden d’és’r  al sicur  e d’en avéir biségn ed nisun!

E déinter a cal castél ed chérta tee tintee ed fér la vécia

anch con la mort ch’ l’è bele prounta a gnir’t a catér  

séinsa busér a  la porta!

Pover al mee Sgnour, pinsér che tot quant ed boun e

ed bél a gh’avam i éin regal che Te sfee tot i de’:

 la véta, la salut, al cree, la blésa, l’amour, un quélch suldéin….

Geso’ a Te dmand scusa perche’ tanti volti

a soun anca me’ un ed chi catuboun salvadegh e egoésta: 

sa posia fér se an ringrasiéret per chi dulour, cal dificoltee,

chi contratéimp che T’em mand ogni tant

perche’, Te’ t’al see, testoun cuma soun,

soul acse’a pos arcurdérem

perche’ am trov che’in ‘ste ménd e in da ‘t mee tgnuu al mee post !

‘BOUNA PASQUA A TOT!