CIÙ CALMINUCCIU | Cara volta lus grafins ma taglian la rera. No sep mès cosa fe'. |
ALFONSO - | No na palis! Mira la mia com ès. Tota a furaz. Es tota dasfeta. |
ASTEVA - | Accu sa pughin dasfè coma Balcia, achescius grafinz che no fanan altru che s'ambruglià a la rera! |
ALFONSO - | Cosa has dit? |
ASTEVA - | Che lus grafins sa pughin dasfè coma Balcia! |
ALFONSO - | I cosa vol dira? |
CIÀ ASSUNTINA - | I no'l sas? Ah, già ès ver, tu ses vangut de Napuls i no cunescias lu conta de Balcia. |
ALFONSO - | I com ès achesc conta? Lu vul antrenda. |
CALMINUCCIU | És una storia antiga. Quant era patit coma achescius mignonz, ma la racuntava lu iaiu. |
ALFONSO - | Ma ès un conta glionc assai? |
CALMINUCCIU | No, no ès glionc. I va bè, ara ta'l dic. |
Calminucciu sa posa mès bè la rera a damunt dels gianols i ascumenza a racuntà. |
CALMINUCCIU | Alora ... Diu un astòric che tanta, tanta tenz fa, quant l'Alghe' ancara no asistiva, hi avian dos viragias. S'avisavan Carbia i Balcia. Lus abitanz dels dos paisus no anavan de coldiu i han fet una gherra che ès durara de mès de vint ans. |
Quant las mignonas han antès che Calminucciu asta' racuntant un fet, sa felman i sa posan a asculta'. |
ANNUCCIA - | Ascultau, ciù Calminucciu astà dient una rundaglia. |
MADARENA - | Iò no vul antrenda arrès. Iò vul giugà! |
RAFELICA - | I ama chi giugas? De sora? Iò no ta puc descià de sora. Aiò, vina tambè tu, anem a asculta'. (Pren pe' ma' Madarena, che ès la mès patita i s'ès pusara a prurà) |
Las mignonas sa posan a custat de Calminucciu che s'ès falmat de racunta'. |
RAFELICA - | (Palant als mignonz) Aiò, vaniu tambè vusaltrus, che ciù Calminucciu astà racuntant una beglia storia! |
VISSENTE - | Aiò, anem a ascultà lu conta. Già giughem dasprès! |
Lus mignonz descian lus gioz i sa posan a custat de Calminucciu. |
CALMINUCCIU - | A hi sem toz? Ma vusaltrus già seu algaresus. No'l cunasceu lu conta de Balcia? |
RAFELICA | Balcia? |
VISSENTE | No, iò no l'è mai antes. |
GLIUIS | Ma paresc che l'è antès, ma ara no ma'l racolt. |
ANNUCCIA | Aiò, ciù Calminù, raconti. |
MADARENA | Iò vul giugà. |
RAFELICA | Càgliata mura, o si no buscas. |
CALMINUCCIU - | Va bè! Alora ascultau toz. I no feu ramo' i ciaciaras, o si no vu'n cacci. Astava dient che un tenz antic assai, hi eran dos paisus, Balcia i Carbia, che no sa purivan vera i han fet una gherra che ès durara de mès de vint ans. A ra fì Carbia ès rasiscira a vinzì la gherra i ha dastruit tot lu pais de Balcia. Asciò diu un astudiòs de historia. Ma adamunt de asciò a r'Alghè sa raconta de un fet astraordinari i terribra, sussait al paìs de Balcia. An de mès, a l'Alghe' ès arrastat un modu de dira, "Che ta pughis dasfe' coma Balcia". Beh, ara continua tu Asteva, che già la sas tambè tu. |
ASTEVA - | Va bè ara na dic un tros iò. Balcia era un bel viragia, prè de gent trabagliarora, i alegra. Era un maitì de istiu, i lus carrels eran toz prenz de vira i de ramolz, com cara dia. Del fol isciva un uro' de pà fresc, che feva praie' a l'antrenda. No era ancara misdia quant nel pais ès arribat un homa furistè, prè de la polz del viaggia, ama un mantell valmell tot asgarrat. Caminava a cap abasciat, dasciant anrera las improntas dels peus dascalzus. |